Stress! Maar stress, maat, on-ge-loof-lijk! Niet ikzelf neen, maar de dames van het meisjeshuis. De examens beginnen deze week, ergo: STRESS.
Op de study-coaching gisteren was het kot dan ook te klein: een zevental meisjes die als kuikens zonder kop (Jah. Ze zijn nog jong…) probeerden om Frans, Nederlands, Informatica, wiskunde en biologie onder controle te krijgen. En wij daar met drie overwerkte begeleidsters tussen, proberen om iedereen een beetje te helpen met plannen, moeilijke stukken, woordjes overhoren,…
Zelf heb ik een didactisch niet zo zuivere uitleg gedaan over het verschil tussen le/du/un. Als je adorer of aimer ziet staan, schrijf dan al maar le. Als er geen lidwoord gebruikt wordt in het Nederlands, dan is het du. En anders…tja. Soms is la course contre la montre(ook geleerd gisteren. Vocabulaire unité 3.) belangrijker dan een volledig onderbouwde en gedetailleerde uitleg.
Vreemd ook dat er zo’n grote verschillen in daadkracht zijn tussen onze verschillende meisjes. Een aantal van hen doet maar een beetje hoe het uitkomt en ziet wel waar het eindigt. Anderen zijn dan weer vrouwen-met-een-duidelijk-doel. “Neem eens je agenda en kijk eens of je volgende week maandag kan komen om mijn Nederlands op te vragen. En dan donderdag voor mijn informatica. Goed, dan spreken we om 17h af?”. Quote-unquote.
Volgende week: deel 2 van de kerstexamens. Eind volgende week: M’ski, de vaste begeleidster van het zootje ongeregeld thuis met zenuwinzinking.