De kranten staan de laatste dagen vol verontrustende berichten over Sidmar, mijn vorige werkgever. De doorlichting van de dienst informatica, waar ik bijna vijf jaar heb gewerkt, is ondertussen achter de rug en de resultaten zijn op z’n zachts gezegd “niet zo positief” voor mijn vroegere collegaatjes. Mensen in vast dienstverband zijn blijkbaar duur, outsourcen is – zoals
zo vaak – de oplossing.

” De bonden vrezen dat dit een eerste stap is naar de uitbesteding van de ondersteunende diensten. Volgens Rudy Van Cronenburg van de socialistische bediendenbond wordt de uitbesteding van de informatica-afdeling de komende dagen op een Europese ondernemingsraad voorgesteld. Dat zou een impact hebben op tweehonderd werknemers bij Sidmar. “ De Standaard – 30 nov 2004

Vrijdag komt er een officiële mededeling voor de werknemers van de dienst en dan zullen ze eindelijk de echte situatie kennen. Dit is een grapje dat nu al maanden aansleept: toen ik daar nog werkte werd er al volop gespeculeerd over de op til zijnde herstructurering.
Ik vind (en het leuke is dat ik nu mijn mening ongegeneerd kan neerschrijven, want ik werk daar toch niet meer. woehoehoe.) dat de hele manier van handelen getuigt van weinig respect voor de werknemers.
Eerst worden ze maanden in onzekerheid gelaten. Dan verschijnen berichten over de reorganisatie in de pers en pas dagen later komt er -eindelijk- een informatieronde voor het personeel.Waarschijnlijk was er in ‘t begin van de week geen vergaderzaal vrij. Daar kunnen zij toch nix aan doen zeker?
Alleszins: shame on you, Sidmar. Voor alweer een contradictie tussen theorie en praktijk. In theorie voert de Gentse staalreus, zoals men in de pers zo graag poetisch refereert naar de grote fabriek, een beleid van openheid, communicatie en respect voor alle werknemers.
In praktijk wordt er eerst maanden geschoven met mensen in hoge posities om te vermijden dat zij slachtoffer worden van het uitbestedingsbeleid, wordt er vervolgens maandenlang onzekerheid gecultiveerd en krijgen de werknemers tenslotte een beslissing door het strot geduwd met de mededeling dat “niemand eronder zal lijden”. Lamenielachen.

Via deze weg: veel succes gewenst aan de ex-collega’s, morgen. En laat jullie niet doen, verdorie.