Het internet, dat is toch iets schoons, dacht ik dit weekend terwijl ik een pdf binnenhaalde van een kookboek met recepten die ik zou gaan uittesten de komende weken.

De pdf kwam van Kim. U kent haar misschien als Mme Zsazsa maar hier ten huize verandert haar naam regelmatig. Dat zijn echter dingen waarover ik u weinig kan mag vertellen. Ik heb al te veel gezegd.

The thing is, Kim en ik, eigenlijk gaan wij zoals dat heet way back. Er was namelijk een tijd dat nog niet zo veel mensen een blog hadden, en dat zowat iedereen online elkaar wel op één of andere manier kende. Iedereen las iedereen, en linkte naar elkaar en gaf commentaar. Het hele Vlaamse internet paste toen in één feestzaalke ergens in Antwerpen en Lays Chips sponsorde.
De Madame en ik waren bovendien, in dat verre verleden, ook eens toevallig gelijktijdig zwanger. Zo begon er een mailconversatie over alle plezierkes ongemakken die een baby in de buik en kort daarna een baby uit de buik met zich meebrengt. Er ging al eens een postpakket over en weer (cakemix! opvoedingsboeken!) en met de komst van de facebook lagen De Kempen ineens nog dichter bij Gent.

Later werd Kim een Gevierde Auteur en kreeg ik een boek over rokjes naaien toegestuurd met daarin “Het enige exemplaar dat nooit gaat gebruikt worden” erin geschreven. Ze is soms behoorlijk grappig. Of dat vertellen we haar toch, want ze is wat labiel tegenwoordig en we moeten een beetje voorzichtig zijn met kritiek.

Het internet is iets schoons.

Kim en ik zijn in al die jaren één keer samen gaan eten. Een paar maand geleden was dat pas.
Dat is behoorlijk bijzonder, want we horen elkaar ondertussen al jaren dagelijks minstens een paar keer. Op allerlei uren van de dag en de nacht. Over de zotste, onnozelste dingen en over de grootste miserie. Maar echt afspreken was er gelijk nog nooit van gekomen, en we hebben dat ook maar beseft eens we daar in dat restaurant zaten. Omdat het eigenlijk niet als een gemis voelt. Het is wat het is, en dat is heel schoon.

Dus als mensen tegen mij zeggen dat internet slecht is voor de sociale interactie van mensen, dan discussieer ik daar niet over. Ze mogen dat vinden van mij. Ik heb toch geen tijd om te argumenteren, want ik moet recepten uittesten. Voor mijn online vriendin.

Ziet er lekker uit hé? Awel, eind september ligt het boek in de winkel. Honger. Onthou die naam.