In onze tijd als pril koppel, toen de dieren spraken en weblogs nog maar pas bestonden, trokken we ooit met een nest vrienden door Peru.
Het was een fijne reis van met een Amerikaanse slee door de woestijn racen, duinen beklimmen, varen naast pelikanen, trekken in de Andes en de zon zien opkomen terwijl de condors opvliegen. Bucket list galore.

Er zijn nog een paar restanten in ons huishouden te merken van die zomer: de kat dankt zijn naam aan een Peru-anekdote, de echtgenoot noemt mij nog steeds soms venteocho en in mijn keuken sluipt al eens wat Zuid-Amerika binnen. Wij aten hier bijvoorbeeld al quinoa voor het een hippe superfood bleek, als er ergens ceviche te krijgen is dan moet ik dat eten, en ik herinner me vaag een incident met Pisco Sour op een feestje van ene Brutin.

En er is dus ook de shakshuka die in week 3 op het weekmenu stond. Dat is Israëlisch en niet Zuid-Amerikaans, ik weet het, maar heel Peru liep in die tijd vol met Israëlische backpackers, die dit aten als ontbijt.

Tot Plenty wist ik niet hoe het gerecht heette (wij noemden het gewoon Israëlisch ontbijt) en ik had in de loop der jaren zelf wat geïmproviseerd met kruiding en ingrediënten. Dat was al lekker, maar deze versie is super, en helemaal wat we daar in Peru soms aten. Recept hierzo, of gewoon in de Plenty dus.

De shakshuka staat onderaan rechts op de foto, en was één van de toppers van deze week.

De andere twee waren de vegetarische paëlla (ook Ottolenghi) op de grote foto, waar ik (wegens een brood te veel gekocht) croutons bij maakte — look, bladpeterselie, goeie olijfolie, grof zout. Bovenaan rechts staat iets met rijsnoedels en een hele snelle wok met groenten, curry, kurkuma en sojasaus. Want het was gigantisch druk, de laatste weken, en het moest meestal rap gaan.

Dat is meteen ook de voornaamste reden waarom dat weekmenu van 3&4, nogal wat wijzigingen kreeg.

Ergens in week drie kreeg ik namelijk het u welbekende paniekske. Mijn deadlines waren opeens te dichtbij, ik ging in het rood, en dus werd er geschoven: de man kookte meer, deliveroo (hoe fantastisch zijn die trouwens niet?) werd ingeschakeld en het kind at een keer overschot van de dag voordien en wij een vuile hamburger op de voetbal. En we deden ook één van de lekkerste lunchkes ooit.

Er was een vraag in de commentaren naar wat die walrus was, die wij op woensdag zouden eten. Aangezien sommige mensen er nu blijkbaar verkeerdelijk vanuit gaan dat ik een succesrecept heb voor een bereiding met grote zee-zoogdieren: De Walrus is het beste vegetarische restaurant van Gent. Ze hebben er ook vlees, dus eigenlijk is het geen vegetarisch restaurant, maar ze hebben wel elke dag een top-dagschotel zonder dode dieren. Wij zijn al jaren fan want lekker eten, gezellig én ze zijn ook nog eens grappig en leuk. Aanraderke.

Behalve het schuiven, en wat gemiste dagen, lukte de rest wel. En wat ook flink ging: mijn zelfopgelegde regels.
Vastendagen check, vegetarische dagen check en koken-uit-de-plenty check. ZEG NU NOG EENS DAT IK MIJN EIGEN REGELS NA EEN PAAR DAGEN VERGETEN BEN, JA HET IS TEGEN U DDG.

Om dat te vieren heb ik voor week 5&6 een extra regel ingevoerd. Maar daarover morgen meer.