Het was een week van trots zijn, hier ten huize. De man stond met zijn koterij in de gazet de dag nadat hij mijn favoriete projectje van deze zomer had getoond en ik moest een beetje glimlachen. Hoe zijn ideeën en projecten toch altijd hun weg vinden.

Dinsdag zag ik een bijzonder fijne lading studenten zwarte hoedjes in de lucht gooien en afstuderen. En woensdagavond mocht ik naar een boekvoorstelling.

Want Lien, die heeft een boek geschreven, over het 5:2-dieet waar heel bloggend Vlaanderen tegenwoordig mee bezig is.

Een heel fijne avond. Niet alleen waren er cava en hapjes (aja, het is vasten én feesten natuurlijk) maar ook bijzonder veel mensen die ik graag tegenkom, veel die ik graag zie en veel die ik veel te weinig zie. Baby June werd als een schattig trofeetje van arm naar arm doorgegeven bij de aanwezige vriendinnen, en we lieten allemaal een boek signeren. (via de site van Lien kunt ge er ook eentje laten personaliseren, trouwens)

Ondertussen staat de teller van mijn eigen 5:2 verhaal op “bijzonder tevreden” (neen, ik ga geen kilo’s noemen. Dat is voor later). Ik heb bovendien het blijde vermoeden dat ik er binnen een paar maand ook 10 jaar jonger ga uitzien, gelijk Lien zelve op de foto. Als ge zelf de beste reclame zijt voor uw boek, dan kan het eigenlijk al niet meer stuk.