Roald.
Eerder deze week zou hij 100 geworden zijn, Roald Dahl, ofte de man die mij als kind zo vaak liet verdrinken in fantastische verhalen. En die sinds een paar maand een spraakmakende come-back maakte in mijn leven en nu een prominente plaats in ons gezin inneemt.
Dat zit zo. Ik was een boekenverslindster als klein meisje, maar de echtgenoot, dat was geen grote lezer. Nu nog niet, trouwens, uitgezonderd alles in het segment graphic novel en wetenschapsboekjes. En occassioneel wat hij van mij krijgt toegestoken op reis met de boodschap “Hier. Isgoed. Lees het.“
Hij haalt sinds kort zijn jeugdboeken-schade in, echter, want nu de dochter groter wordt hebben we het prentenboekgegeven voor het slapengaan langzaamaan wat vervangen door Echte Boeken. Elke avond leest hij een hoofdstuk voor uit een jeugdboek, en ik mag die boeken kiezen.
Elke avond is het een heerlijk moment: zij trekken naar boven, ik zet de babyfoon luider en luister beneden mee naar de verhalen die ik al meer dan 20 jaar ken.
Het begon met De Heksen. En omdat de GVR-film zou uitkomen op het eind van de zomer, werd het daarna dus De GVR. En toen De Fantastische Meneer Vos. Na het afgelopen weekend was die klaar en sinds deze week ligt Matilda, mijn persoonlijke favoriet, op de nachttafel.
Over Mathilda zei Romina trouwens iets moois op Facebook. Mooi omdat het zo waar is.
“Mocht je mij vragen wat het eerste feministische werk was dat ik las, dan zeg ik zonder aarzelen: “Matilda – Roald Dahl”. Ik was zeven toen en een boek was nog nooit zo schoon. Nu nog kijk ik soms naar de boekenkast en probeer ik een boek te laten vliegen. Het lukt nooit, maar ge weet maar nooit. Later hoop ik mijn dochter hetzelfde mee te geven. Enthousiasme voor wat je wil, als meisje, zelfs al zegt de hele wereld dat dat eigenlijk niet kan. “
Maar dus. Aan tafel, eerder op de avond dat ze aan Matilda zouden beginnen, zei ik “Misschien kies ik voor daarna eens een boek van een andere schrijver? Ronja De Roversdochter ofzo?”
Er werd luid geprotesteerd. Want die twee van mij, die hebben blijkbaar het plan opgevat om Alles Van Roald Dahl te lezen. En dan pas andere boeken.
Een schoner hommage aan de vooravond voor zo’n 100ste verjaardag had ik zelf niet kunnen bedenken.
Helemaal mee akkoord. Maar daarna is het toch écht de beurt aan Ronja!
Idem hier. En ja, Ronja! En de gebroeders Leeuwenhart!
Bij mij kriebelt het ook om aan de Roald Dahl boeken te beginnen, maar ik twijfel, hij zit net in het eerste leerjaar, mag ik ze voorlezen of wachten we tot hij oud genoeg is om ze zelf te lezen?
oooh, ik begon er vorige maand ook mee en ben weer helemaal zotverliefd op die boeken! We lazen net de gvr uit en mijn zoon van 5 hing aan mijn lippen (wel veel vertaalwerk vereist, maar dat reuzentaaltje is zo grappig dat ik soms zelf de slappe lach kreeg). Voor mijn dochter van 3 was het nog wat moeilijk vrees ik, maar toch luisterde ze geboeid mee en ze pikte de grote lijnen op. Ik wou zelf terug naar iets gemakkelijker grijpen, een prentboek of een Annie M.G Schmitt ofzo, zodat ze terug beide helemaal mee zijn, maar de zoon heeft zijn zinnen helemaal gezet op sjakie en de chocoladefabriek. We hebben er een kersvers Roald-fan bij denk ik, héérlijk 🙂
ahja, 5 jaar en hij begrijpt dat al? Ik ga het ook eens proberen denk ik 🙂
En als ze dan een paar kleine jaartjes ouder is: Thea Beckman.
Ze zitten nog allemaal in mn hoofd die boeken.
Als kind was Matilda voor mij een openbaring. Als buitenbeentje in de klas, met haar (onze) neus in de boeken, fantaserend over een andere wereld, vond ik een aanknopingspunt. Ik hoopte stiekem ook die superhero te zijn (in minimaat). En nu, al die jaren nadien, vind ik het zo mooi om te ontdekken dat er zoveel andere boekenwurmen zijn die in Matilda een houvast, een bevestiging vonden van het feit dat buitenbeentjes speciaal zijn, en niet per se “slecht” of “fout”. Hoera voor al mijn stiekeme medebuitenbeentjes! 🙂
mijn all time favourite was Daantje De Wereldkampioen, hartverwarmend!
Na Roald Dahl Astrid Lindgren ( die vond ik nog toffer eigenlijk, als is Roald Dahl natuurlijk ook fantastisch.)
Mijn favo boek van hem is de reuzenperzik. Ik heb hem enkele jaren geleden uitgeleend en nooit meer teruggekregen helaas….
Dit lezen, zo ongeveer een uur nadat ik “the giraffe and the pelly and me” helemaal voorlas, is heerlijk. Na in Ierland, dankzij the minpins, esio trot en the fantastic mr Fox, te ontdekken dat 4.5 en 6 er oud genoeg voor is, kwam er een stapeltje Roald Dahl boeken mee naar België. Al struikel ik soms wat over mijn tong bij het voorlezen van alle alliteraties, het is een heerlijke manier om het Engels te onderhouden. Moeilijk te zeggen wie er het meest van geniet, zij of ik 😀
Vergeet zijn werk voor volwassenen niet. Als je Roald enkel als kinderboekenschrijver kent, mis je heel wat moois (en bizars)!
Dan is de de tentoonstelling “The Wondercrump world of Roald Dahl” wel iets voor jullie. Vorige lente in Londen gezien (http://www.southbankcentre.co.uk/whatson/the-wondercrump-world-of-roald-94482), maar als ik me niet vergis staat ze ondertussen in Wales. Misschien een weekendje weg waard?