De eis tot consequentie is de dood van elk goed initiatief.
Voornemens voor het nieuwe jaar, ik heb ze. Niets van de cliché’s: ik ben ondertussen 120 dagen gestopt met roken zegt de app, ik vind dat wij redelijks gezond eten, en ik sport niet graag dus daar gaan we niet aan beginnen. Ik doe al een paar jaar zo weinig mogelijk dingen die ik niet graag doe en dat bevalt uitstekend, dankuwel.
Maar ik heb ze wel, voornemens. Een heleboel persoonlijke, die in essentie terug te brengen zijn tot de nieuwjaarswens die ik net voor het raam hier aan de straatkant heb gezet.
En er zijn een heleboel voornemens voor op het internet.
Twee weken geleden kreeg ik namelijk een mail die mij deed grijnzen en oogrollen, maar me tegelijkertijd ook prikkelde. Want ik denk blijkbaar na, en er is blijkbaar goesting. Ik geef mezelf tot de zomer voor vingeroefeningen en gepruts.
Er komen wat nieuwe rubrieken hier, geloof ik. Er is een boekje vol ideeën en ik heb weer kriebels. Meer schrijven. Beter hopelijk ook. En soms korter, want ik dacht een tijd geleden aan hoe ik dingen op fb zet die ik eigenlijk wil bijhouden, en hoe dat facebookgedoe te vluchtig is. Korter schrijven dus, soms, om bij te houden. Maar vooral vaker. Vingeroefeningen. Dingen bijhouden. Mijn hoofd structureren.
Dus, als ge hier de komende weken dingen ziet veranderen: het zijn mijn voornemens. Als ge niets ziet, dan zou het kunnen dat ik alweer met iets anders bezig ben.
Voornemens? Allez, i. , zolang je maar je goesting doet
Bring it on! 🙂
Schone titel.
Ik kauw al efkes op iets in de zin van “waar principes zijn, is hypocrisie niet te vermijden”, maar dat klinkt nog te negatief.
Ik lees u graag. Dat klinkt misschien wat stom als commentaar, maar ‘t is wel waar. Ik wil maar zeggen, ik kijk uit naar uw schrijfsels.
(Ik ben, nee, ik was een stille volger. Maar ik maakte ook een goed voornemen en dat is wat vaker iets achterlaten op een blog/blogpost die ik goed vind… bij deze ….)