Zeven maand is het. Zeven maand geleden schreef ik het als laatste zin van mijn laatste blogpost op het project.

We vinden elkaar ongetwijfeld terug. Elders op of naast het internet.

En kijk. De Erven Gentblogt hebben al sinds die dagen een facebookgroep. Een verborgen en vrijblijvend houvast aan tien jaar samen verbonden zijn. Het was het enige restant, want onze ooit actieve fanpagina was op een blauwe maandag verdwenen in het grote zwarte gat dat facebook bij momenten kan zijn. Doodjammer, maar wat doet ge eraan.

Ik blijk gelukkig niet de enige te zijn die geen talent heeft voor afscheid. Niet de enige die af en toe nog eens een zoekopdrachtje loslaat op het internet.
En zo stond er deze week stond er opeens een post van haar op de groep: “ik denk dat we terug zijn”. We besloten al snel unaniem dat we daar iets zouden doen.

Definieer iets? We weten het niet.
Maar wat dan? Geen idee.
Waarover dan? Gelijk altijd al, wat er op dat moment leuk is.
En hoe vaak? Ah, we zien wel.

Ik zou fan worden, als ik u was. En misschien daar bovenaan instellen dat u ons vanboven in uw newsfeed wilt, eventueel.

Gentblogt is dood. Leve Gentblogt.