Het zaagje
Deze zomer, deze lange zomer aan zee, heb ik een verbeten fascinatie opgevat voor de papieren bloemen die overal op de Belgische noordzeestranden verkocht worden. Ik zeg Belgische Noordzeestranden, want volgens vriend T. gebeurt dit nergens anders ter wereld. Ik heb gezocht en gezocht op het internet en inderdaad niks anders dan Vlaamse referenties gevonden. Dat is dus cultureel erfgoed mensen, en ik besefte het niet.
Blijkbaar heeft ook elke kustgemeente eigen gewoontes: op sommige stranden betaal je met handjes schelpen, op andere zijn de prijzen hoog, maar is eender welke schelp ok. Op ons strand, in Knokke is dat, is het betaalmiddel couteaukes. Althans, zo worden ze genoemd, maar de correcte naam blijkt \”zaagjes\”. Tricky eraan is dat de couteaukes niet gevonden worden op het strand van Knokke zelf. Maar daarover later meer.
Gisteren lachte mijn onwettige luid en sprak de woorden: \”Man, gij zijt toch echt nen streber hé zeg.\” En het is waar. Sinds ik mij op het bloemmaken heb gestort, wil ik liefst zo mooi en origineel mogelijke bloemen maken. Een gewoon éénkleurig bloemeke is allang niet meer genoeg, ik doe ongegeneerd mee in de competitie van hipste papieren bloemen op het strand. Dat ik momenteel niet zo mobiel ben wegens een verzwikte voet heeft de situatie niet verbeterd: bloemmaken is een top strandzetelactiviteit, zo blijkt. Dat is lezen ook ja, maar heeft u als uw boek uit is grote rozen met een panterprint? Ik dacht het niet.
Aan het begin van het zomerseizoen had de dochter voor het eerst een winkel. Ik kocht materiaal, maakte bloemen en de dochter verpatste ze. Zo verzamelde ze de noodzakelijke couteaukes om zelf bloemen te kopen. Ze koos roze bloem na glitterbloem bij andere kindjes en toen liep het wat fout. De kleine weigert aangekochte bloemen verder te verkopen. En sinds gisteren is de kleine ook selectief in wat ze zelf verkoopt: zijn mijn bloemen te mooi (en ik wil niet stoefen, maar ja) dan wil ze ze zelf houden en niet verkopen.
Gevolg: slinkende voorraad couteaukes. Gevolg: deze winter gaan wij allemaal samen op zoek naar zaagjes, om tegen volgende zomer een mooi startkapitaal te hebben. En nu mag u mij helpen: waar aan de Noordzeekust vloekt u weleens omdat er zoveel van deze schelpjes liggen? Het gezaagde randje is van cruciaal belang.
Mariakerke raversijde gisteren massa’s…. maar …. lachtte? 😉
Ze zijn overal heel zeldzaam. En niet te verwarren met messen, dat is niet hetzelfde als een zaagje!
Hippe bloemen!
Binnenkort trek ik naar zee. Ik zal op de schelpjes letten 🙂
Wij hebben hier twee massief grote emmers vol staan.
Onze bloemen zijn namelijk redelijk indrukwekkend en in trek. 🙂
Oh nostalgie, nostalgie! Ik heb ook veel bloemen verkocht op het strand maar met die zaagjes kan ik je niet helpen.
Ik ben opgegroeid aan de kust (Koksijde) en kende die bloemen dus tot een paar jaar geleden niet. Een collega vertelde me toen dat haar kindjes bloemen op het strand hadden verkocht en ik viel echt uit de lucht. Maar dat is misschien omdat wij naar de minder drukke stranden in Noord-Frankrijk gingen, besef ik nu na jouw deskundige uitleg.
Drukke zaagjeshandel gespot te Middelkerke! Ik schrok vooral van de prijzen: onder de 100 vind je alleen wat verlebberde overschotjes!? Tot 300 zaagjes ging het daar, telkens nageteld en al! En wat gebeurt er met die schelpjes, zijn die enkel bedoeld om nieuwe waar in te doen dan?
Vorig jaar geraapt in Koksijde.
De Haan misschien? Als kind gingen we altijd naar De Haan en ik meen me te herinneren (het is 28 jaar geleden, dat wel) dat ze daar lagen. Ik vond ze fascinerend.
Koksijde en Oosduinkerke: zaagjesparadijs 🙂 Wel gaan bij eb.
Zaagjes zijn inderdaad de schelpjes achter je link. Maar couteaukes gebruik je volgens mij toch verkeerdelijk, want daarmee worden ‘messen’ bedoeld. Dat zijn ook schelpen, maar gans anders van vorm.
Groeten van een kustbewoner.
Hier een Gents zeemeisje, opgegroeid in Knokke. Couteaukes zijn dedie van uw link en niet de mesheften die Menck bedoeld. Allez, de zaagjes worden dus verkeerdelijk couteaukes genoemd. Zeer zeldzaam. Succes!
Blijkbaar ook in cadzand en in Noord-frankrijk (cap blanc nez)
In duinbergen is er een winkeltje waar ze workshops bloemen maken geven, maar ook hebben ze er geweldige extra bloemattributen zoals glitters, kelkjes etc…
http://www.marianshobbyshop.be/
Wij zaten vroeger ook altijd in Knokke, de voorraad schelpjes werd gezocht in de herfst en lente en in de zomer maakte mijn oma de prachtigste bloemen. Ik kom juist terug van Nieuwpoort en ik verbaasde me over de enorme hoeveelheid couteaukes er daar te vinden zijn in de zomer. Jammer genoeg hier enkel een zoon en neefjes, die zijn meer geïnteresseerd in putten graven (voor als er iemand dood zou gaan, dan kan die meteen in de put gaan liggen).
Nieuwpoort is idd place to be voor juiste schelpjes naar het schijnt. Hebben er paar jaar geleden emmerde vol van familie gekregen die altijd in Nieuwpoort logeren. Intussen ook voorraadkelder bloemen zelf gemaakt en dan zit je toch redelijk gebeiteld om lange tijd voort te kunnen. En dat winkeltje in Duinbergen (vlakbij waar het familie-appartement was tot voor kort) heeft inderdaad mooie knutselspullen. Stokjes voor de bloemen zijn bij ons vaak gerecupereerde takjes en ook stokjes van balonnen.
Ze zijn te vinden in Knokke (of toch in Heist), bij eb. Maar niet immense hoeveelheden. Wij raapten ooit, toen we kleine kinderen waren, een familiekapitaal bijeen in de Vendée in Frankrijk. Het houdt stand tot vandaag en overleeft zelfs periodes van ‘ik wil alle bloemen houden’ die mijn kinderen ook geregeld hebben.
Wij (lees: mijn mémé) rapen ze in duinbergen op het strand.. ze zei dat er dit jaar minder te vinden waren dan anders.
Heeft tg een schone buit verzameld voor mijn kleine 😉
oei oei, naaien niet, maar wel papieren bloemen. Loopt het dan toch nog mis met u? 😉
Vorige week nog massa’s couteaukes gescoord op het strand en aan de pier van Zeebrugge!
Een hoop jeugdsentiment! Als kind (in de tijd dat de paarden nog konden spreken, dus) heb ik er ook veel gemaakt en verkocht. Ze waren niet zo mooi als deze, maar toen was er ook nog geen stipjes- en glittertjespapier. Bovendien moest ik ze zelf maken. In Bredene mocht je met alle soorten schelpen betalen, maar er was wel een waardeverschil. Hoe dat juist zat weet ik niet meer, maar met bepaalde schelpjes kon je meer kopen dan met andere.
Wat Greet zegt: de Vendee in Frankrijk. Avondenlang heb ik ze zitten opgraven aan de vloedlijn. Naar het schijnt zijn die beestjes ook smakelijk om op te eten.
Ik heb je genomineerd voor de Liebster Blog Award. Je vindt het berichtje op mijn blog.
Haha, Knokke is ook onze stek helaas en net hetzelfde meegemaakt, maar wij hebben wel een voorraad ingeslaan voor volgende zomer (http://www.schoenenenanderekwesties.blogspot.be/2013/09/het-knokse-strand.html ). Oef eerste drama al vermeden. Maar waren er veel klanten bij jullie? Of lag het dan echt aan mijn bloemen die archielelijk waren.
Ah, ik zocht die als kind ook bijeen gewoon in Duinbergen, soms vond ik er maar weinig, soms meer maar we hadden toch altijd een paar emmers vol staan! (die mijn jongere nichtjes dan uitgaven alsof het niets was!). Ik hield destijds zelfs een krantje bij met de evolutie van de verkoop in mijn bloemenwinkel, haha. Onlangs wou ik in Blankenberge een papieren bloem kopen uit nostalgie, en dacht met mijn 50 verzamelde couteaukes een goeie slag te slaan. Maar daar moet je dus blijkbaar betalen met handjes schelpen, om het even de welke. Stond ik daar met mijn anderhalf handje couteaukes.
Je moet ze zoeken als de zee ver is
Ik denk ook heel graag aan deze tijd terug dat was in 1965!
Ik denk ook heel graag aan deze tijd terug dat was in 1965 in de Haan an zee. Wij hebben met schelpen handjes betaald.