Over kleuters lezen.
In de commentaren op een vorige post waren er verschillende mensen die vroegen om eens iets te schrijven over kleuters. Voornamelijk over ze bezighouden, en over omgaan met, zo was de suggestie. Want ik had daar ergens geponeerd dat dat zo’n een beetje mijn business was. Dat is ook zo, in principe, maar we gaan daar eerlijk in zijn: ook hier gaat dat allemaal zo vlot niet als ik zou willen. Ik ben wat betreft kleuters een beetje gelijk die externe consultants die op uw werk in- en uitlopen: de ene keer klinkt het allemaal best logisch, de andere keer denkt ge “wat staat die snotter in zijn lichtblauw hemdje hier in godsnaam te doen alsof hij mijn job begrijpt.” Alleen heb ik geen blauw hemd maar een pyjama met vlekken van kleuterchocoladehandjes, en betaalt ge geen honderden euro’s elke keer ik met mijn ogen rol. En ik heb ook geen bedrijfswagen. Enfin, eigenlijk ben ik totaal niet gelijk een consultant. *opgeluchte zucht bij ons allemaal*
Pointless ramblings aside: mijn leven is verre van perfect, mijn opvoeding is dat nog minder, mijn kleuterexemplaar is niet het meest meegaande, en ik ben niet de meest geduldige moeder bij momenten. Om maar een paar mankementen te noemen. Maar omdat het gevraagd werd, zal ik eens een paar dingen schrijven. Want zo gaat dat op kerygma: u vraagt, wij draaien schrijven.
Er was iemand die naar boeken vroeg, over opvoeding. Wel. Eigenlijk geloof ik daar niet zo in. Opvoedingsboeken hebben namelijk de vreselijke gewoonte om goed of af te keuren. En er zijn maar twee opties als ge ze leest: ofwel doet ge alles verkeerd volgens het boek, en dan voelt ge u een loser. Ofwel doet ge alles juist volgens het boek, en snapt ge niet waarom het bij u dan toch dramatisch wordt bij momenten. En voelt ge u een loser. Terwijl dat regel 1 is: het is overal dramatisch bij momenten en we zijn eigenlijk allemaal losers.
Dit gezegd zijnde, bestaan er maar twee soorten boeken over kinderen die nuttig zijn, volgens mij. Ten eerste is een goed boek over ontwikkelingspsychologie echt heel boeiend. Kohnstamm bijvoorbeeld, vind ik heel vlot leesbaar en goed. Ze heeft een boek over het jonge kind (0-7 jaar) dat u zal vullen met inzichten over uw inhuizig grut. Want daar gaat het eigenlijk over: hoe beter je begrijpt hoe het hoofd van een kind werkt, hoe makkelijker je zelf eigen beslissingen kan nemen. Niks geen elkaar tegensprekende opvoedingsboeken meer nodig, dan. Alleen uw eigen oordeel, en dat hebt ge altijd bij de hand.
Een tweede soort boek waar ik het wel voor heb zijn boeken die mij laten nadenken over het leven in het algemeen, en hoe ik naar mijn kind kijk in het bijzonder. Soms gaat dat niet eens over kinderen, maar over eten, zoals Dorien haar boek. Soms heel expliciet wel, zoals Identiteit, het laatste boek van Paul Verhaeghe. Twee aanraders, als voedsel voor het moederhoofd.
Uw eigen suggesties mogen vanzelfsprekend in de commentaren! Graag, zelfs.
Oh misschien dat ik boek wel eens koop en dan hopelijk ook lees :-).
Wat ik wel fijn vind is het boek van Thomas Gordon “Luisteren naar kinderen”en het mini boekje van Justine Mol “Opgroeien in vertrouwen”. En om nog eens andere ideeën op te doen het boek over “Luie ouders hebben gelijk” van Tom Hodgkinson.
Voor de hele jonge mama’s, allé ik bedoel dus mama’s met hele jonge kindjes kan ik ‘van -9 tot +1 van jools olliver aanraden. De echtgenote van tv kok jamie schreef een bij momenten hilarisch verslag over haar zwangerschap en het eerste jaar met een baby, superherkenbaar en o zo geruststellend ‘het is niet bij mij alleen’. Geen academisch verantwoord boek maar rechtstreeks uit de praktijk.
Cool, hier ben ik iets mee!
Het boek van Dorien heb ik al, nu nog tijd vinden om het te lezen.
Op zich is het ook al een geruststelling dat zelfs een pedagogisch onderbouwde mama het soms even niet meer weet.
Oh en deze blijven goed voor tijdens de vakantie:
http://madamezsazsa.blogspot.be/2011/05/hoe-overleef-ik-de-zomervakantie-met.html
Als je 1 boek moet kiezen dan: Alfie Kohn, Unconditional Parenting. Ken je hem, i? Want zijn core business is wel onderwijs.
Onmiddellijk gevolgd door Tom Hodgkinson, The idle parent.
En wie een babyhandleiding zoekt: Celia Ledoux
Thomas Gordon, inderdaad. Die werd trouwens bij mijn man op het werk regelmatig gebruikt door zo’n lichtblauwhemdjestype, al was het maar om te zeggen dat als je kan luisteren naar kinderen, je dan ook kan luisteren naar je medewerkers. En dat ge het niet altijd moeilijker moet maken dan het is.
een boek waar ik veel van herkende als ik het las was ” een verpletterend gevoel van verantwoordelijkheid” (gevonden via een referentie in het vorige boek van Paul Verhaeghe – hij verwijst er ook naar in Identiteit).
“Luisteren naar kinderen “van Thomas Gordon heb ik hier staan Ilse .Als je ‘t wil lezen geef een seintje.
‘Luie ouders hebben gelijk’ staat hier ook in de kast. In het Nederlands, ik ben te lui om Engels te lezen. Ook al heb ik Nederlands-Engels gestudeerd. Jaja.
Ik vond het een inspirerend boek. Ik ben het lang niet met alles eens. Bovendien is de titel misleidend, want wat hij aanprijst heeft nu eens just niks met luiheid te maken. Wel met je kinderen zelfstandig leren zijn, onafhankelijk van hun ouders, elkaar, de wereld. Enfin, zo onafhankelijk mogelijk.
Er zit zeker een grond van waarheid in. Maar soms gaat hij kort door de bocht en verzandt het in een gepreek over dingen die ‘fout’ zouden zijn zonder dat hij objectieve argumenten geeft. Dat is ook wel niet de pretentie van het boek. Hij is bovendien geen pedagoog. Al bij al toch een aanrader.
Verder staat hier ook ‘Gids voor succesvol opvoeden’ in de kast, van Peter Adriaanssens. (Te lui om op te zoeken of het juist geschreven is.) Ik denk niet dat ik me hier populair mee maak, maar ik vind dat best een goed boek.
Opvoeden is uitgaan van een aantal regels of principes en die elke dag wat bijschaven. Bij het ene kind gaat het dus onvermijdelijk een andere kant op dan bij het andere. Maar er één iets waarvan ik overtuigd ben, dat ik mezelf niet zo snel overboord zie gooien: consequent zijn loont.
oooh wat heeeeerlijk om te lezen dat alle peuters en kleuters ondefineerbare buien, opvoedloze ouders en rariteiten hebben waar je uren over kan filosoferen en er dan nog geen hond van begrijpt….
hier een boek over : hoe voed ik mijn ouders op?? 😉 ook geweldig schrijver onbekend… ( ook te lui )
Ik ben ‘job-gewijs’ dagdagelijks bezig met het thema opvoedingsondersteuning. Ik kan u perfect verwijzen naar lange lijsten met boeken en links en artikels en dossiers en wat al meer. Maar in alle eerlijkheid? De beste tips en inzichten, die krijg ik via vriendinnen, via de crèche, via deze blog en dat van een aantal andere mama’s. En met vallen en opstaan, huilbuien en knuffelmomenten, hysterische driften en momenten van ‘modelkindje’,…
zwijg, afgestudeerd als opvoedster twee jaar geleden en tegelijk een kind gekregen…verse materie in het hoofd en verse materie in mijn schoot in één keer. Maar van de theorie heb ik nog niet veel opgestoken. Elk kind heeft zijn eigen handleiding, als moeder ken je die het beste denk ik maar het is toch altijd zoeken elke dag opnieuw. En soms denk je “man die van mij is braaf” en de dag erop smijt hij zich op de grond van colère bij de kapper omdat we vertrekken. Tjah…losers zijn we allemaal
geweldige post, ik ben nog altijd aan het lachen :-).
‘t is niet helemaal ter zake, maar ik moet er toch aan denken:
een vriendin van me vroeg aan haar gynaecoloog (een vrouw met kinderen) hoe het nu zat met epidurale verdoving bij de bevalling. Het antwoord van de gynaecoloog: “och mevrouw, als ouder hebt ge zoveel schuldgevoelens, dan kan die epidurale er ook nog wel bij” :-).
Ik heb heel veel gehad aan “how to talk to kids will listen en listen so kids will talk”. Het gaat er vanuit dat niet elke gedrag van je kleuter goed is maar wel dat elk gevoel oke is. dus hoe aanvaard je elke emotie en kanaliseer je het naar goed gedrag/ En het klinkt zwaarder terwijl ik het zeg dan het is want het is heel concreet en opraktijkgericht. de schrijfsters doen zelfs workshops en een sectie van het boek zijn vragen van ouders die ze dan beantwoorden zoals zij het zien. ze zijn nooit belerend of afkeurend.En het best is dat het vekrijgbaar is op amazon voor een lage prijs. ik gebruik hun flashcards zelfs om met mensen om te gaan, niet alleen kinderen, want het gaat uit van fundamenteel respect, verfrissend.