De dochter is genezen, ondertussen, ik ben ziek.

De vloer in inkom en badkamer ligt, maar het voegen zal voor na het bouwverlof zijn. Net als de tegels in de douche. Het bad is bruikbaar, maar nog niet met de mooie mengkraan. Weer: eerst de tegels, dan de kranen. Morgen wordt er verder geplakt, donderdag komen er deuren en lavabomeubels, vrijdag komt de loodgieter nog eens dingen aansluiten en dan gaat de deur dicht voor drie weken. Bouwverlof. Het is niet klaar, neen, maar we zullen proper zitten en we kunnen ons wassen. En het vooruitzicht van drie weken stilte in huis spreekt mij zeer aan.

Het oogje van de kleine is niet verslechterd, maar er is niet echt beterschap. Dus in oktober volgt een kleine ingreep. 80% kans dat het meteen en voor altijd goed is dan.

En ondertussen begint vrijdagavond het echte verlof. De kleine blijft thuis van de opvang vanaf morgen, de werkmannen zijn vrijdag buiten en de feesten beginnen zaterdag. Met een optreden van mijn lief en zijn zvdz-companen, trouwens, van harte aanbevolen. Hopelijk is tegen dan mijn koorts weg en indien wel zie ik u zondagochtend dus op de vlasmarkt. Voor mij mag het een pintje zijn, want die irish coffee: ik heb op de minst aangename manier geleerd dat het niets voor mij is. Dronken en wakker: niet mijn favoriete combinatie.

Enfin. U ziet het: het is niet dat het hier al rozengeur en maneschijn is. Maar wel madeliefjes, en een sappig lentezonneke. Ik teken daarvoor, de komende weken.