Gomashio. Maar echt.
Het allerlekkerste wat ik voorlopig heb ontdekt sinds wij hier vegetariër spelen is zonder twijfel gomashio. Maar echt. Sesamzaadjes en grof zeezout, geroosterd. Zo simpel, maar het heeft mijn leven echt mooier gemaakt. En mijn rijst lekkerder. En op salades, nomnomnom. Gomashio is mijn favoriete strooisel, met straatlengtes voorsprong.
In zakken van een halve kilo voor een paar euro’s te verkrijgen in de bioplanet. Bij de kruiden. Het is graag gedaan.
Volgens mijn macrobiotische vriendjes: nooit zout eten dat niet verwarmd is… vandaar dat gomashio zo goed is voor de gezondheid ook! (sesamzaadjes = calcium)!
‘t Is maar dat het naast lekker dus best ook gezond is!
Toen ik kind was probeerde mijn pa z’n reuma te verlichten door macrobiotisch te eten (didn’t work). Maar toen stond er inderdaad ook geregeld gomasio op tafel.
Nu vraag ik me wel af wat er mis is met zout dat niet verwarmd is eigenlijk…
Zelfs eenvoudige sla wordt een feest met gomashio. Die pittigheid op het eten is toch wel een must als je geen vlees eet.
dank u voor de tip! nu nog vinden, hier in het buitengebied
En als je het zelf maakt nog veel lekkerder. Oh de zondag op een pistoleke of een bruin stutje met goei boter, zo lekker.