#PP11
Ik had een heel stuk getikt over onze ervaringen van gisteren, maar ik heb net alles weer weggedaan. Omdat er eigenlijk alleen maar leegte is nu. We hebben besloten de dochter pas morgen op te halen, want we zijn nu zodanig onder de indruk en trillerig dat we nog even tijd nodig hebben.
Veel korter dus: ons kindje bleek onze engelbewaarder, we waren net naar haar aan het bellen in een stevige backstage-container toen het begon. De uren die volgden waren onwezenlijk. Dat ge uw beste vriendin niet kunt bereiken en dat die op de wei staat. De opluchting als ge haar en uw vrienden vindt. Dat ge steeds ergere berichten hoort. De opluchting van facebook en sms-en met verlossende berichten van kameraden die ok zijn. Dat ge steeds ergere berichten hoort.
Ook: hoe ge niet beseft hoe ernstig het is. Ook al ziet ge ingestorte tenten, ambulances, geknakte bomen, omgevallen staketsels. Dat ge daar staat, met duizenden mensen, en dat iedereen zo rustig bleef. Alsof het grootste deel van de aanwezigen besefte: ik verwittig het thuisfront, en daarna blijf ik gewoon wachten. En laat de mensen hun werk doen om te helpen.
Toen we vandaag de beelden zagen, drong het pas goed door. We were very lucky.
Ook: hoe degoutant de veroordelingen van organisatie en hulpdiensten. Het boeman-zoeken in de pers. En het gezeik over dat er geen GSM-bereik was. Ik stond er met mijn neus op, en voor zover ik kon zien heeft iedereen adequaat, rustig en correct gereageerd.
Oprecht veel sterkte aan de familie en vrienden van slachtoffers. Aan de organisatoren, medewerkers, vrijwilligers. En aan iedereen die veel schrik heeft gehad, gisteren.
Hetzelfde gevoel hier. Ik maakte het mee vanuit de Marquee, eigenlijk met zicht op de Chateau die nog geen 100 meter verder stond, maar door het regengordijn zagen we niets gebeuren. De Marquee heeft alles goed doorstaan, dus we hadden in het begin niet het gevoel dat het zo erg was. Tot we buitenkwamen en de ravage zagen… Toch duurde het nog tot vanmorgen voor het echt helemaal doordrong.
Pakkend om te lezen … Geniet van het weerzien met jullie engelbewaarder morgen!
Ik zat thuis, samen met de familie, nagelbijtend en verslagen naar de nieuwsbeelden te kijken. Het moet ter plekke echt nog onvoorstelbaar verschrikkelijker zijn geweest. Zit vandaag constant in m’n hoofd. Dat ver van mijn bed, is plots heel dichtbij,…En zoooo blij dat m’n zus herexamens heeft dit jaar en paar dagen terug beslist heeft NIET te gaan.
Ben vanmorgen direct hier even komen kijken, omdat ik gelezen had dat jullie naar pp gingen. Blij dat met jullie alles ‘goed’ gaat. Veel sterkte nog met het verwerken van dit fiasco.
M
‘t Is onwezenlijk. Een van mijn kotgenootjes heeft het niet overleefd. Er zijn geen woorden voor.
Blij dat jullie ongedeerd zijn… heb er nog aan gedacht.
@Tess: dikke knuffel en sterkte!
Blij dat jullie ongedeerd zijn!!
Ik was er niet eens bij en toch zit het serieus onder mijn vel ook…
Mijn man en zoon waren er ook. Ze waren gelukkig snel en ongedeerd van het plein en ik wist ook snel dat ze OK waren. Vannacht grote opluchting toen ze terug thuis waren. Vandaag helemaal van de kaart bij het zien uit welke hel ze zijn ontsnapt. Veroordelingen aan organisatoren en hulpdiensten zijn inderdaad totaal misplaatst. Onvoorstelbaar dat iets wat zo mooi moest worden, zo een catastrofe is geworden…
Hier zaten een bende broers van weerszijde van de familie op Pukkelpop. Toen we de groene lucht zagen opduiken aan het einde van onze straat ging ons haar overeind staan en dachten we aan hoe het er een paar kilometer verder aan toe zou gaan.
Nooit gezien, zo’n zware storm. Nooit gedacht dat het op de weide zo’n vernieling zou zaaien. Nooit zo ongerust en verslagen geweest bij de berichten van hoe dodelijk het was geweest.
Groot geluk ook hier, de énen van de bende vertrokken bij het beginnen lekken van de tenten, de anderen toen ze de tent binnenin zagen bewegen. Allemaal net op tijd voor de boel het begaf. Maar ook allemaal zwaar aangedaan en onder de indruk.
Tess meisje, veel courage. We hadden zoveel liever gezien dat iedereen van geluk had mogen spreken…
Wij hebben de windhoos uitgezeten in de Club. Sommige momenten leek het of de tent het zou begeven maar gelukkig weerstond ze de rukwinden. Hoe meer ik de beelden op internet zie, hoe meer ik onder de indruk kom van het onwaarschijnlijke natuurgeweld.
De tol is dan ook loodzwaar, maar het had nog zoveel erger gekund…
Wij hadden net voor het onweer nog getwijfeld om op te splitsen, ik mag er niet aan denken dat ik in het ongewisse had moeten rondlopen op zoek achter mijn echtgenote…
Na een paar uur onwezenlijk rondlopen op de weide zijn we dan maar diep onder de indruk huiswaarts gegaan. zo blij dat ons niets …, en anderen in onze gedachten…
@Tess, meisje toch. ik ben vandaag pas alles weer aan het lezen. Vreselijk voor jou en de vrienden. Veel sterkte, en een dikke knuffel. x
Pukkelpop ligt mij enorm nauw aan het hart, vreselijk wat daar gebeurd is. Normaal gaan we elk jaar, maar met de geboorte van mijn dochter in mei besloten we dit jaar eens over te slaan, ik heb ook een klein beetje een engelbewaardersgevoel.
*kippenvel*
@ Tess: nog meer kippenvel 🙁
sterkte!!