Kerygma doorbreekt alle taboes.
Zal ik eens iets zeggen dat een mama eigenlijk niet mag zeggen? En waar ik mij wel een beetje schuldig over voel, bij momenten? Ja natuurlijk, zegt u. Awel.
Mijn kleine, die gaat vier dagen per week naar de babyfabriek. Maar vanaf woensdag is dat voorbij, voor meer dan drie maanden: de onthaalmoeder moet een operatie ondergaan, en daarna lang revalideren, en aangezien ge met een knie waar ge niet op moogt steunen zeer moeilijk voor een horde klein grut kunt zorgen, is de creche vanaf woensdag gesloten. Dus is Mira thuis. Drie maand.
Gelukkig is het nu dat de operatie moet gebeuren, in juni, en dat betekent dat lessen en stages voorbij zijn, en ik dus alleen een paar examens moet afnemen, en een paar vergaderingen heb, deliberaties, proclamaties en feedback moet doen. En daarnaast moet verbeteren, maar dat lukt ook wel als Mira slaapt (denk ik). Bovendien springen in juni mijn ouders, schoonouders en het lief in om voor de dochter te zorgen, een flink aantal dagen per week. Dus praktisch lukt het allemaal wel. En vanaf 8 juli is het vakantie en ben ik thuis, dus dan is het al minder geregel.
En toch. Op één of andere manier ben ik daar wat zenuwachtig over, zo drie maand een kindje thuis. Ik weet hoe ze reageert op verveling, en maak nu al lijstjes van uitstappen en activiteiten om te doen. Alhoewel ook dat geen garantie is: deze middag aan zee heb ik haar zelfs in de hoek moeten zetten op een bepaald moment. En er was een zeer genant moment met de ingrediënten “geen schoenen passen”, bomvolle winkel en algehele hysterie.
En ja, ik weet het, het is eigenlijk een luxe, dat ik mijn kindje drie maand bij mij zal hebben. En ik kijk er ook naar uit, hoor, en zal er ongetwijfeld enorm van genieten. Maar dit alles wordt momenteel toch een beetje doorspekt met lichte paniekaanvallen. Wat als het de hele vakantie regent, bijvoorbeeld? Wat als ze opeens geen middagdutjes meer wil doen, want dat zal ook zo lang niet meer duren nu? Toch wel een beetje ongerust, ikke.
Enfin. Al uw tips voor uitstapjes, entertainment en peuteractiviteiten zijn dus zeer welkom in de commentaren. En u mag ook bemoedigend zeggen dat u het ook soms moeilijk vindt, zo’n lange vakantie. Ofzo.
Alvorens ik begin na te denken over uitstapjes en creatief kindergedoe om je door te sturen, alvast deze gedachte van een collega mama : ik versta dat zooooo goed. Ik ben de maandag de hele dag thuis met mijn dochter van 14 maand en weet nu soms al niet hoe ik de dag zo plezant mogelijk kan invullen……
I feel your pain.. Dag per dag bekijken is het beste denk ik, want drie maand lijkt idd Lang.
Courage 🙂
Bij mijn oudste was ik fulltime thuis en wij woonden toen in het buitenland: geen familie en een man die 12 uur per dag op het werk zat. Ik vond dat niet altijd plezant, neen. Maar anderzijds heb ik daar nu wel vooral goede herinneringen aan. Ik had een vaste dagindeling en deed alles samen met haar en (dus) heel traag en zo slopen we zachtjes de dag door: lang ontbijten, samen te voet naar de winkel, samen koken, middagdutje (eisen! ze kunnen gerust een dutje gebruiken tot hun 3 jaar hoor), vieruurtje, te voet naar het park, avondeten, slapen. Dit alles wel steevast onder een stralende hemel, want we woonden in Portugal.
En het allerbelangrijkste:’Insjallah!’
OMG *slik* en hoe doen andere ouders dat zeg? Da’s écht wel niet evident. Eerlijk: ik zou net hetzelfde denken zulle. Ik zit hier al met stress over de drie weken dat dat creche gesloten zal zijn en ik dus alleen met twee kinders door moet komen. Want natuurlijk zie ik ze doodgraag én natuurlijk ben ik graag bij/met hen, maar drie weken fulltime? Angstzweet i tell you! Afspreken met andere moeders met kinders zou ik doen! En simpele dingen: de speeltuin, dierenboerderij, vriendinnetje op bezoek en gaan bezoeken,….T moet niet veel zijn meestal hé. Afin, succes ermee!
van deze ga ik de reacties volgen!
De tips van Nel lijken me wel wat, mijn peuter (2j5m) “helpt” graag.
Een loopfiets is de laatste hit, goed als je je te voet wil verplaatsen.
Deze had ik al gebookmarked voor inspiratie http://meetthedubiens.blogspot.com/ en de reacties op deze: http://levenmetliv.blogspot.com/2011/01/peutertainment.html
Als het regent: knutselen met Playmais (gewoon op een stuk karton plakken), filmkes (Het Molletje!) en CDs (Kapt Winokio en consoorten), een tent maken onder de keukentafel, met rubberlaarzen in de plassen gaan springen. En hier zijn puzzels en duplo ook goed voor uren (enfin toch 1 uur aan een stuk ofzo) speelplezier.
Succes. Het zal vast plezant worden. Ge gaat ze keihard missen in september 😉
Amai. D’ons is nog altijd een superbraaf en makkelijk kindje, maar DRIE MAANDEN, daar zou ik toch ook wel ferm nachtmerries van krijgen. Ik vind het heerlijk om een heel weekend bij haar te zijn, met haar te spelen en met haar bezig te zijn. Maar dan is het maandag en mag ik weer op mijn gemak werken. Oef. Het idee dat ik drie maanden dag in dag uit met haar bezig zou moeten zijn, ik word al moe van het gedacht alleen al!
3 maanden! Wauw, da’s lang. In mijn bevallingsverlof van Ada heb ik toch Jolan een paar dagen per week naar de creche gestuurd. Want inderdaad, je moet de dagen maar vullen.
Ik hield hard aan een vast ritme van eten en dutje (if needed, verplicht dutje) en daarnaast probeerde ik elke dag wel 1 keer buiten te komen. En naar de winkel gaan telt als buiten komen. Ik heb toen ook overwogen om naar de speelotheek te gaan. Dat is een speelgoeduitleendienst. Uiteindelijk nooit gedaan (het was gelukkig mooi weer) maar een optie als het regent.
En ook, af en toe bedenken dat het toch uniek is dat je nu zolang bij Mira kan zijn en veel plezier!
Zoek uwe zen jong, straks gaat ze naar school en komt die tijd nooit meer terug! Dan wordt ze zelfstandig en roloogt ze als je plots ontdekt dat zij ook een eigen leven leidt zonder jou!
De gouden tip tegen verveling: vriendjes!
Haal wat collega-peuters in huis, ga naar het park met andere mama’s, zet een ploeterbad op uw koer en schenk uzelf en uw buurvrouw een wijntje in…
ik zou zeggen nodig wat vriendjes en vriendinnetjes uit om te komen spelen en vraag als wederdienst aan de mama’s of mira daar ook eens mag gaan spelen, dan is de week af en toe eens gebroken door een kinderloze (namid)dag. En laten middagdutten zenne, al is het maar een uurtje, mijn zoontje heeft tot zijn 3.5 elke dag nog een slaapje gedaan. Als het niet nodig was voor hem dan wel voor mij om een uurtje te kunnen bekomen voor de namiddagrush weer begon :-). Maar het is wel fijn natuurlijk, zo eens een lange periode samen dat niets moet en alles mag en je op je eigen tempo kan leven. ZÃ lig.
Ilse, Ik begrijp je zo goed. Ook al vinden sommigen dat je dat misschien niet luidop mag zeggen. Onze dochters schelen amper paar weekjes, en ik heb nog een zoon van 5 erbij om ook te entertainen. En deze zomer een paar weken alleen met hen omdat de papa moet werken, wel: ik krijg toch ook wat kriebels als ik eraan denk. Bij ons zijn de meeste vrienden en familieleden dan ook net met verlof in het buitenland, dus veel uitwijkmogelijkheden zijn er niet, helaas. Dus mocht je nog een kameraadje zoeken voor Mira: altijd welkom: ook al kennen we mekaar (nog) niet :-).
Amai! 3 maand dag en in en dag uit met je dochter 🙂 Dat zal een zware opdracht worden! Ik ben geen moeder, maar ik werk wel in zoals jij dat noemt een ‘babyfabriek’, normaal enkel voor- en naschoolse opvang maar tijdens de vakantie open van 6u30 tot 18u30, met dagelijks 40 kinderen. Da’s wat anders he! Dus ik begin ook al te zuchten voor de vakantie! Ik snap je echt volledig! Hopelijk heeft je dochtertje tijdens die 3 maand niet te veel last van haar peuter-puberteit, want dan zou het wel eens echt heel lastig kunnen worden! Je hebt natuurlijk nog tijd en kan eventueel met andere mama’s afspreken om Mira even op logé te doen, zodat jij wat kan uitademen. Je zal dan waarschijnlijk wel ook het voorstel terug krijgen om ook eens een logeetje te hebben, maar dat kan ook voordelig zijn, zo zal Mira hopelijk wat minder aandacht van jou vragen en kan jij gewoon genieten! Alvast veel succes!
Zorg dat je 1 dagje per week haar kunt droppen bij ouders / schoonouders / vrienden zodat je tenminste eens naar de kapper kan, op het gemak een shopje kan doen, uw kot eens op orde kan zetten of gewoon even met een boekske in de zetel kan zitten. Die ene dag zal voor zoooveel deugd zorgen dat je alle andere dagen met plezier zal doorkomen!
Ow… ik snap je o zo volledig. Hier is het binnenkort ook van dat, weliswaar net geen drie maanden, maar toch ook lang en ik heb hier dan nog een miss rondlopen van bijna vijf die echt geen-vijf-seconden-zwijgt-op-een-dag! Ik weet nu al dat ik iedere avond om 20u pompaf in mijne zetel zal hangen en dan moet ik nog koken en geïnteresseerd doen in het lief zijn (werk)verhalen, jeuj… Het beste is om niet al teveel te plannen op voorhand, hier was het toch al altijd zo, hoe meer geplan, hoe meer plannen in ‘t water. Goeie tip van alles zo traag mogelijk te doen, meestal doe ik één uitstap per dag (bakker, apotheek, slager,…), dus ipv alles op één voormiddag te doen, de uitstapjes spreiden over de ganse week. Vriendjes laten komen spelen is hier ook een topper, wel alleen bij de oudste, mijn twee-jarige zou daar nog niks aan hebben. Oh, en één opruimmoment in de week plannen ofzo, anders loop je gewoon ganse dagen op te ruimen, kindjes die thuis zijn, maken echt véél rommel. En stel dat je toch nog het geluk hebt dat ze nog een namiddagdut(je) wil doen, u gewoon in de zetel ploffen buiten en niks doen. Succes! Zoals je leest, ben je echt niet alleen.
Ik ben binnenkort weer in Gent en je mag haar gerust eens komen droppen.
Hoi i.
Ik lees je blog héél regelmatig en weet dus hoe ontzettende overweldigend graag je je Mira ziet, geen twijfel daarover dus 🙂
Maar mag ik toch even de dissidente stem hier spelen, dames? Ik lees hier in de reacties “angstzweet”, “paniekaanvallen”, “zware opdracht”… Is dat niet allemaal een beetje overtrokken? Ik begrijp jullie medeleven (ik ben thuisblijvende moeder met een peuterpuber van 2 die dus al twee jaar permanent bij haar is), want het is zwaar, daar is geen twijfel over. Maar laat ons toch opletten met ‘ironische’ benamingen als angstzweet e.d. Voor je het weet, zitten onze koters te surfen op het net en lezen ze dat hun moeder paniekaanvallen krijgt bij de gedachte alleen al dat ze met hen alleen thuis moet zijn. Ik ben ervan overtuigd dat dat niet is wat jullie willen bewerkstelligen 🙂
En verder, i.: houd moed, je zal dat ongetwijfeld supergoed doen! Je hebt een creatieve geest en een schat van een dochter. Jullie zullen wennen aan elkaar (en jij aan haar verveling – laat ze zich maar eens vervelen overigens, ze zoeken dan zelf een weg uit die verveling en zo worden ze creatief) en na die drie maanden zal je het een hel vinden dat ze terug moet naar de babyfabriek. Zeg dat ik het u gezegd heb 🙂
Succes!
I share your fears. Nu, met een halftijdse job, ruim genoeg tijd voor mezelf. Over enkele weken, drie koters e-l-k-e dag thuis en geen second meer ‘vrij’. Dat geeft mij ook gemengde gevoelens. Uitbesteden zal er zeker in zitten, en vriendjes vragen ook. Hoe meer kinders in huis, hoe minder werk. Echt.
En nee, ik schaam mij daar niet voor. Ik zie ze graag. Heel graag. Maar ik zie mezelf ook nog graag. Moeders hebben dan nodig. Dus zorg gerust voor wat tijd voor jezelf. Dat klein grut vindt het trouwens best te pruimen, zo zonder ouders in de buurt.
Zoals hierboven gezegd: af en toe es vriendjes vragen. Zelfs op die leeftijd hebben ze daar al heel wat aan. Dubbele fun voor de koters, en de moeder kan op ‘t gemak een boekske lezen.
En niet te vergeten: de ouders van de extra koter zullen u zo dankbaar zijn dat Mira ook wel es op playdate zal mogen gaan. 🙂
Ik zal u anders het lijstje van activiteiten doorsturen dat ik gemaakt heb voor de ocharme twee weken durende kerstvakantie.
En verder zou ik het Gentse Feesten boekske goed uitpluizen op kindervoorstellingen enzo, dat ga ik ook doen peisk. Zelf ben ik thuis van half juli tot half augustus en dat zal lang genoeg zijn denk ik 🙂
*krijgt bij het lezen van al die commentaren al schrik om aan kinderen te beginnen*
Veel succes! You’ll do great!
Och dat wijst zichzelf allemaal wel uit! Misschien wordt Mira een pak rustiger door ganse dagen thuis bij jou te zijn. Meer regelmaat maakt het voor de meeste kinderen een stuk gemakkelijker.
Wat meisjesmama schreef. Afspreken met andere peuters en hun mama’s doet het hier altijd goed.
Voor de rest goed je dag/week plannen. Als je zelf goed weet wat je die dag wil doen, verloopt ie vlotter. Enfin zo werkt dat toch voor mij. En het hoeft niet altijd zo groot te zijn qua uitstappen. Eendjes voeren houden de mijne best een uur vol, tel daar nog eens het stappen naar de eendjes en terug naar huis bij op, voila, gevulde voormiddag.
Het gaat super worden, geloof me.
Goh, ik ben elke zomer ook thuis, en deze keer zelfs met drie. En nee, ik kijk daar niet naar uit. Ik vind dat zelfs ferm lastig, en de term ‘angstzweet’ kan ik me goed indenken.
Voor de jongens heb ik dagkampen gepland, en Merel gaat zoveel mogelijk naar de creche (ik betaal toch een forfaitair bedrag, ongeacht het aantal dagen dat ze komt), maar ik heb toch ook nog een aantal weken alleen met hen. En dan moet je eens een zevenjarige proberen combineren met een vierjarige en een baby. Fun.
Ik wissel grote(re) uitstappen zoals de Blaarmeersen of het zwembad af met dagen thuis. Een zwembadje met een bodempje water op de warme dagen is zalig, uuuuuren prutsen ze daarin. Eventueel zelfs gewoon twee wasmanden met water in, in de ene warm en de andere koud water. En dan maar laten scheppen en mengen.
En heb je geen groooote kartonnen doos? Venstertje en deurtje uitsnijden, en dan laten voltekenen. Er kan altijd wel wat extra gekrabbel bij.
Ach, het zal wel meevallen. Ge moogt altijd bij mij op terras komen wijn drinken, de jongens gaan zot zijn van uw Mira.
hoi I,
ik ben zelf juf en dus ook 2 maanden thuis met mijn eigen kids (2 meisjes van 3 en 5). De meeste dingen zijn hier al gezegd zoals, kindjes laten komen spelen, een uitstapje,… Wat ik voor mezelf wel handig vind is een weekoverzichtje maken. Zoals weekmenuten maar dan met de weekplanning: wie is wanneer thuis en wat doen we die dag? Vb: maandag boodschappen doen, dinsdagnamiddag naar de eendjes, woensdag komt oma eens op bezoek (ME-TIME)… Ik had soms het gevel dat ik niets deed buiten moederen en op die manier had ik toch ook wat meer tijd voor mezlef. Veel succes, en mocht je een dagje Leuven plannen, dan mag ze gerust eens komen spelen!
En er nog niet aan gedacht om toch eens te bellen naar Tinkerbel? In de zomervakanties is het vaak rustiger in de kribbes. Misschien hebben ze wel plaats voor Mira voor 3 maanden?
Alle begrip, dat is zo mamamenselijk. Probeer je vooral niet schuldig te voelen als je het even niet plezant vind, dat maakt het alleen lastiger voor jezelf. Maar ik trap ook altijd in die val.
En tijdens de Gentse feesten kan het echt plezant worden met die kleintjes. Ze kunnen al veel eens ze twee zijn.
Misschien heeft je onthaalmoeke een collega die eens kan bijspringen?
Heb ook al eens een collega’s kindje een dag opgevangen, de mama kon gaan werken die dag en de collega was uit de nood geholpen.
Groeten, Martine
Lol, keigrappig.
Ik ga eens een handleiding schrijven denk ik 🙂
what to do?
Het Krekeltje is echt een middagje plezier met de kleinste. Het heeft ook een overdekte buitenspeeltuin bij slecht weer.
http://www.dekreeke.nl/
Provinciaal domein Puyenbroeck heeft een hele grote speeltuin en kinderboerderij
http://www.oost-vlaanderen.be/public/cultuur_vrijetijd/domeinen/puyenbroeck/index.cfm
Kinderboerderij de 7 torentjes in Assebroek (Brugge)
http://www.brugge.be/internet/nl/Natuurleefmilieu/Groen/natuureducatie/kinderboerderij.htm
En de klassiekers: Plopsaland, Plankendael, …
veel reisplezier
We spreken af in het Keizerspark, en onze kinderen kunnen samen spelen. En wij kunnen wijn drinken en een beetje zuchten en zeggen dat moeder zijn toch niet altijd even gemakkelijk is. Ik ken dat gevoel, dat van die vakantie.
zo herkenbaar allemaal! zelf heb ik een raar ziekte, die me elke dag pijn geeft, en hoewel ik daar nooit danku voor zal zeggen, heeft het mij geleerd de dingen ofwel aan een ander te vragen ofwel zelf te doen op een manier die WEL haalbaar is voor mij. alles aan een ander vragen is hartverscheurend, het zelf doen is ontichelijk traag en mét pijn, en elke dag een oefening om het niet te laten overheersen, om te kijken naar wat wel kan, wat wel mogelijk is. en conclusie na drie jaar is dat er wel wat kan, met kinderen, door vooral weinig te doen (veel kan ik fysiek toch niet) en de traagheid maakt van mij de zenkoningin. zen, zoals hierboven al gezegd. een kind vraagt u eigenlijk niet zoooveel als uw eigenste perfectionistische zelf doet vermoeden. een kwestie van een beetje georganisserd te zijn naar hapjes en drankjes en dutjes (zeker ook voor uzelf!), is ne goeie basis, dat wel. dus wa’k voorstel is, legt een been in de windel, of steekt ne scherpe steen in uwe schoen, zodat ge elke stap die ge zet u doet beseffen dat er niet eens zoveel van u wordt verwacht als ge zelf denkt. nen peuter is al vree content als ‘m gewoon bij de enige echte mama kan zijn, zondermeer. hechting hechting hechting… bloemekes plukken, wolkjes kijken, ne patat door de living rollen,… en als ge zelf uwe rust verliest ga je plat op de mat liggen en ge doet iets met klanken ‘ooooo’ bevoorbeeld 😉 lol! kindjes vinden uw lichaam als klankkast geweldig, en gij kunt effe rustig worden!
wandelen met ne peuter aan de hand is wereklijk wandelmedidatie en een oefening in NU wat hoor ik wat zie ik wat riuik ik,… en u schuldig voelen over ‘t feit dat ge onnuttig zou zijn, en niks meer gedaan krijgt, bullshit! ge gaat verschieten wat voor veels -ideeen bevoorbeeld- ge tegenkomt in de stilte, en dat sfeer neerzeten mogelijks meer groei brengt dan altijd maar doendoendoen. veel succes 😉 ge gaat u over drie maanden zoveel rijker voelen 🙂
Els jom! Snif seg!!
Nu gaat er niemand nog durven zagen. 😉
ha!… een wereld zonder zagers: het walhalla voor zsazsa!
Dat ge’t maar weet!
Weet je, eigenlijk zou ik geld willen geven om eens met mijn twee kinderen een hele grote vakantie thuis te zijn. Alleen zouden ze dat op ‘t werk niet zo apprecieren denk ik.
Da zal wel lukken, en vergeet vooral niet om u af en toe eens op uw terras te zetten met een aperitiefke en laat uw kleine dan maar gewoon spelen. Dat lukt ook!
in de mate van het mogelijke uw kinderen laten meehelpen ? ze gaan zich nuttig voelen en gij kunt ook voort doen… Ik weet niet juist hoe oud uw dochter is, maar bijv. groenten snijden in de keuken, deeg kneden, bollekes gekapt draaien voor in de soep (maar dan riskeert ge dat uwen kleinen genen honger meer gaat hebben, en gij genen gekapt)… vinden ze superleuk !
Els je bent een sterke madame , chapeau : veel mensen kunnen veel van je leren .
aan edith, merci!… ge moet niet alles geloven zunne, soms is doen alsof ge een sterke madam zijt makkelijker dan pijn dragen. in ‘t echt ben ik een grellige zaag, en als ‘k eenen dag minder pijn heb verzin ik weer wel iets anders om over te ‘memmen’, bevoorbeeld dat ik ‘zomervakantiestress’ heb of zo 😉