Identiteit.
Ik was daarnet aan het denken wat ik me eigenlijk voel, identiteitsgewijs. En het is geen Vlaming, zo blijkt. Of toch niet meer Vlaming dan Belg of Europeaan.
Allez, als gemeenschappelijke identiteit hetgeen is waarmee een mens zich verwant voelt, in min of meerdere mate, en dat lijkt mij toch de omschrijving, niet?
Dan is het bij mij: Gentenaar, en ook wel Brugse Poorter. En net daaronder de reeks Lovendegemnaar, Meetjeslander (oh, jah, lacht maar) en Oostvlaming.
En dan Europeaan (zoals in: wij Europeanen, wij zijn precies toch een beetje anders dan die Amerikanen).
En ver daaronder ergens, Ã la limite: Belg en Vlaming.
Zou het daarmee zijn dat heel dat Vlaanderen-Brussel-Wallonië-gedoe mij zo weinig interesseert? Zat ik mij hier af te vragen, terwijl CG op de lichtbak BDW nogal vet noemde.
Dat denk ik er ook van, en zo heb ik ook gestemd.
De man met de sabel toch niet tegengekomen hoop ik?
Heel herkenbaar. Gentenaar-Meulestedien (of is het Meulestedenaar)staan op 1. En dat met mijn Kempische roots, die ik met graagte achtergelaten heb. Blijkt elke keer weer als de verkiezingsuitslag bekend raakt.
Ik kan me nog vaak ergeren hier in Gent, aan sommige idiote beslissingen (en dat heeft bijna altijd met verkeer te maken)of aan het gebrek aan goeie zetten vanuit het beleid. Dan durf ik wel eens denken hoever achterop Gent hinkt op Amsterdam bijvoorbeeld. Of Kopenhagen of… Maar op dagen zoals vandaag kan een mens alleen maar content zijn, met zoveel intelligente mensen om zich heen in z’n eigen stad.
Mevrouw B.!
Het doet weinig terzake, maar ik zeg het eindelijk toch: ik herinner me u nog als diegene die me tijdens de verdediging voor m’n eindwerk over interculturaliteit (met een inleiding over identiteit) een vraag wist te stellen waarvan ik achteraf ontevreden was over het antwoord dat ik je gaf, wat heeft me een tijdje heeft beziggehouden. Ik heb er u achteraf niet meer over gesproken, maar bij deze: een mens kan alleen maar content zijn met zo’n lector om zich heen in z’n eigen stad.
Een oud-student met respect. En veel.
Tim
Ach heel dat Vlaanderen-Brussel-Wallonië gedoe interesseert mij ook zo weinig. Maar ik vraag mij af of dat zo zou blijven als ik in het geliefde Gent niet zomaar meer een brood zou kunnen bestellen zonder een kleine taalslag te voeren. Waarmee ik enkel wil zeggen, ver van de problemen lijken de problemen altijd onbeduidend.
Identiteiten duiken ook alleen maar de kop op wanneer de identiteit verdedigd moet worden. We zijn Europeaan omdat Amerika zo agressief en overtuigd Amerika is. Er voelen zich veel mensen Vlaming omdat Walen het vanzelfsprekend vinden Waal te zijn en graag een heel andere interpretatie geven aan België.
Ik kan begrijpen dat in een progressieve stad als Gent al dat nationalisme maar vreemd aanvoelt. Alleen werkt het linkse gedachtengoed niet overal even goed. Het idee van gelijke kansen en open grenzen is het mooiste idee dat ik ken. Daarbovenop nog eens de hand reiken naar onze zuiderburen en we hebben ons beloofde land. Maar gaat het socialisme dan niet net dezelfde kant uit als ooit het communisme, geloven in de oprechte en natuurlijke goedheid van de mens, en is het niet al lang bewezen dat dit geen bestaand feit is. Er zijn nu eenmaal cultuurverschillen, zowel tussen ons en Wallonië als tussen ons en Albanië. Misschien is het daarom verstandiger om met een open geest deze cultuurverschillen te aanvaarden en toch onszelf wat beschermen. Dat wil zeggen niet als een bang blokje mensen de grenzen sluiten, maar ook niet als de goedheid zelve ze open zetten en ervan uitgaan dat onze openheid in dank wordt aanvaard. Je geeft een hand maar vergeet niet je arm te beschermen.
Gisteren is er gestemd voor een uiterste, een Vlaamse reflex, net omdat de traditionele partijen niet genoeg onze eigenheid hebben beschermd. In Gent was dit misschien geen probleem, ik vraag mij af hoe het geweest is als nederlandstalige in Sint-Genesius-Rode.
amai mevrouw B., zo’n oud-studenten zijn inderdaad de max precies!