Eerst.
Een kind krijgen, dat is bijna een aaneenschakeling van eerste keren. Het begint bij de zwangerschap al: de eerste keer dat uw BH niet meer past (confronterend), de eerste keer dat ge baby voelt bewegen (verwarrend), de eerste wee (oh, ge herkent dat trouwens, ook al hadt ge van tevoren gedacht van niet). En dan de eerste keer vasthouden, de eerste keer in bad, de eerste keer iets volgen, de eerste keer lachen, de eerste keer hoofd opheffen, de eerste keer rollen, de eerste keer zitten, de eerste fles, de eerste keer groenten, de eerste keer fruit, de eerste keer soep (vandaag!). Maar ook: de eerste keer keihard met het hoofd tegen de grond gaan wegens dat zitten is toch nog niet je dat (vorige week) , de eerste keer zichzelf en slaapzak volledig onderkakken in het midden van de nacht (bij voorkeur doen als alle reserve-pyjama’s in de was zitten — zoals vandenacht, jawel) en de eerste keer serieus ziek zijn (acht weken and counting). You win soms and you lose soms, als ouder.
Gisteren was een leuke eerste keer: ik had tegen saskia-van-de-creche laten vallen dat ik dacht binnenkort vlees te beginnen, aangezien Mira niet goed aankomt en vlees is extra eiwit en dat is goed. Gisterenavond reden we naar huis, en bij het rood licht keek ik even in haar schrift en daar stond “flink gegeten, aardappelen + wortel + tomaat + kalkoen”. Ik was er efkes van gepakt zowaar en gilde naar het kind in de maxicosi naast me op de passagierzetel: HEB JIJ VLEESJE GEGETEN?
Waarop de baby breed lachte, luidop kraaide en met haar armpjes zwaaide. Het heeft blijkbaar gesmaakt, denk ik dan. Of ze heeft graag dat ik overenthousiast gil tegen haar voor het rood licht, dat kan ook.
Maar wat ik wilde vragen: wat was uw leukste baby-eerste eigenlijk? En de ergste?
leukste: baby voor de eerste keer thuis en helemaal van ons (na 10 dagen neonatologiekamp), heel dicht gevolgd door eerste keer schaterlachen en eerste keer ‘s avonds na de melk half ingedommeld toch nog de mamma zoeken en haar nog een allerliefste lachje geven
ergste: eerste keer overgeeffontein en nu met vertraging het gevoel dat ik had bij de eerste keer uw kind in een couveuse zien liggen (dat besef ik nu pas gelijk)
*grote grijns na lezen*
Ilse, schrapt mijn commentaren ne keer alstublieft, uw blog post enkel de eerste 2 zinnen van mijn tekstjes.
Moeilijk kiezen uit al die eerste keren…
De eerste keer “mama” uit dat mondje horen komen, de eerste stapjes, de eerste keer op de schommel, op het strand, …
Heel wat minder vond ik de eerste keer dat ik hem luid huilend moest achterlaten in de creche, ons eerste bezoekje aan de spoed, …
Absoluut een emotionele rollercoaster, zo’n kindeken.
Je bent net een van de drie vragenstellers uit de Slimste Mens 😉 Eerst een ellenlang verhaal afsteken (niet dat ik daar iets op tegen heb hoor, ik lees dat graag) en dan:
blijkbaar ook problemen hier om een commentaar achter te laten…
Bij ons was de leukste eerste keer: haar de slappe lach zien krijgen met haar papa, de ergste eerste keer was eergisteren. Toen ik ze moest achterlaten om te gaan werken!
zijn eerste schaterlach…toen wilde ik mijn raam openggooien en roepen : ‘hebben jullie dat gehoord?’ Ik kreeg er de tranen van in de ogen.
hem de eerste keer huilend op de crèche achterlaten terwijl hij zijn armpjes naar me uitstrekte en schokte van het huilen, daar kreeg ik om een andere reden tranen van in de ogen. Alsook de keer toen hij met 40° koorts via de dokter naar spoed moest voor foto’s van zijn longen. Bang dat ik was…
zo raar dat met de commentaren. Doen jullie linkjes?
leukste: haar eerste glimlach en gibberlach én dat ze met haar handjes meebeweegt als ik
lap, mijn comment is ook mislukt.
De oudste: hem voor het eerst zien toen hij uit mijn keizersnedebuik kwam en stopte met huilen toen ik mijn neus tegen hem wreef,janken deed ik.
Voor de eerste keer zien hoe hij op zijn papa leek met dezelfde oortjes.
Het thuiskomen met hem.Zijn eerste verjaardag..zijn alle eerste keren van alles.
2e zoon: eerste kennismaking toen hij uit de keizersnedebuik kwam,hoe hij me aankeek, zie ik nog zo voor me.
de eerste kennismaking met zijn grotere broertje.
Hoh, teveel om op te noemen. Mooi dat je ons eens deed stilstaan bij de eerste keren .
leukste: haar eerste glimlach en gibberlach én dat ze met haar handjes meebeweegt als ik “handjes draaien” zing of dat ze met haar handjes begint te draaien om mij ertoe te bewegen dat te zingen. en… én… 🙂
tot nog toe veruit de ergste: haar de eerste keer achterlaten om terug te gaan werken.
de leukste: die schaterlach, of toen hij mamamamam begon te brabbelen en hoe hij voor het eerst en met veel smaak een stukje banaan opsabbelelde.
de ergste: de eerste koorts en niet goed weten wat te doen
Ergste: een pasgeboren kleintje in putje winter van het ziekenhuis voor de eerste keer naar huis doen en dan zo dom zijn om de raadgeving over babykamertemperatuur letterlijk te nemen (18 graden) zodat de baby afkoelt tot 35,5. Pure paniek.
Leukste: het eerste kusje; de eerste keer naar elkaar toekruipen/lopen; de eerste keer een grote lach; de eerste keer ‘mama’;… Gelukkig blijven de leuke eerste keren komen.
Goh, ik kan niet kiezen tussen alle leuke eerstes… Elke keer opnieuw smelt ik weer. De ergste keer blijft wel het (epileptisch) aanvalleke dat ze gehad heeft. Hopelijk maken we dat niet meer mee.
Ook ik kan niet kiezen wat de leukste eerstes betreft… misschien de eerste spontante zoen? of ja, de eerste schaterlach…
Ergste eerste: de eerste keer dat ze bijna “in een slijmpje bleef” en dreigde te stikken, aan 4 weken oud. Was meteen ook de eerste keer dat ik een baby dooreen heb geschud, en ook de laatste keer, want dat hoor je dus niet zo te doen.
De ergste keren bij Renee vond ik haar eerste val op haar mond waar bloed bij te pas kwam (en een mini stuk van en tand), ook de eerste (en gelukkig tot nu toe enigste) ziekenhuisopname was toch wel efkes slikken. Ook die wespensteek in haar mond vond ik wel een dieptepunt tijdens mijn moederschap.
De leukste eerste keren zijn vooral te vinden op taalkundig vlak, die eerste keer mama, of zoals gisteren haar eerste “Een ogenblikje geduld aub, ik ben nu wel met iets anders bezig.”, hilarisch vond ik het.
De ergste keer bij Henri was zijn eerste serieus verslikmoment (in een stukje boterham) toen hij net niet veranderde in een smurf.
De leukste keer was zijn eerste vettige schaterlach, waar hij zelf zo van schrok en waardoor hij dan nog meer moest lachen.
De leukste eerste keer was toen Anna naar mij kroop (ergens rond 15 aug). Ik lag plat op mijn buik op de vloer en het kind lachte en sloop met al haar kracht naar mij. Bleiterij bij mij en ne reuzelach bij Anna.
De ergste eerste keer was vele maanden vroeger, toen ze 1 of 2 maanden was en lag te slapen. Zo diep dat ze zelfs niet een ietsiepietsie bewoog toen ik haar handje aanraakte. En ook niet toen ik over haar wangetje wreef. En ineens dacht ik dat ze niet meer ademde. Ik voelde met slap worden op mijn benen en rood worden in mijn gezicht en heb heel luid “ANNA” geroepen. En toen schoot ze wakker. Gelukkig.
De leukste: mijn dochter die mij gierend van het lachen natspetterde vanuit het bad. (en de grootste die volop meedeed)
Het ergste: moeten meehelpen om bloed af te nemen bij zoon (via een ader in zijn hoofdje) en toen recht in zijn oogjes kijken.
De leukste eerste keer: ‘s morgens de kamer binnenstappen en vergast worden op een stralende glimlach van herkenning. Of de armpjes strekken en openen als hij je ziet, om bij jou te zijn.
Het ergste: de eerste huilbui die je niet gesust krijgt, ook al heb je alles geprobeerd. Machteloosheid in het kwadraat.
de eerste keer dat hij meezong van lalalalalaaaaaalalaaaa, ons slaapwelliedje…
en krijg steeds een krop in de keel als ik in zijn leeg bedje nog een cirkeltje kwijl zie op zijn hoeslakentje, zo’n kleine afdruk van ik heb hier lekker geslapen….
Alleen jammer dat vleesje eten niet zo geweldig voor je kindje is
ik ben een slechte moeder, ja.
Bereid je ook maar voor op een hele rits laatste keren (hoewel die zelfs al begonnen zijn, maar in veel gevallen besef je die maar achteraf)
De eerste -en laatste keer- van de zetel rollen op 5weken. De dokter had meer tijd nodig om de moeder te kalmeren. Dit was dus voor alle duidelijkheid de ergste. En de leukste…daar zijn er honderd van. De topper vandaag: “Je bent de liefste mama van de wereld” toen ik voor mijn 6 jarige een petshop verdiende op haar DS. Zo eenvoudig 😉