En puddingskes met speculooskoeken erin.
Ik heb een vaas meegenomen, en een tafelkleedje. Twee foto’s die pepe ooit nam van mijn mama. En op de valreep ook zijn pet. Er staat een doos fotogrief met mijn naam erop, en het bureautje komt naar ons thuis.
Dit weekend is ze verhuisd naar het appartement naast mijn ouders. Het huis werd te groot voor haar alleen, en dichtbij is aangenamer voor iedereen. Het is een mooi, praktisch en niet te ruim appartement, vol oude vertrouwde meubels en foto’s.
Zo gaat dat: eerst woont ge klein, dan in een groot gezinshuis en daarna weer in een kleiner appartement.
Er komen nog wat mensen spullen afhalen voor de vierde-wereldwerking en binnen twee weken komt de container. Dan is het grote huis definitief leeg. In plaats van mijn grootouders komt er nu een meneer wonen met zijn twee kinderen.
Dat doet een beetje raar, toch. Zo in het huis waar wij kindjes zijn geweest en na school boterhammen met lichtbruine suiker aten. Ondertussen hebben we zelf kindjes. En zijn we allemaal verhuisd van kleine appartementen naar grote huizen.
Morgen eens lichtbruin suiker kopen in den Delhaize. Ik heb precies goesting achter een boterham.
Nu heb ik zin in boterhammen met bruine suiker.
Morgen ook naar de supermarkt!
Kindekessuiker noemde mijn mémé dat. Dat de verpakking met een lachend kindje dat in zijn boterham gaat bijten voor altijd dezelfde mag blijven!
Bij ons noemt dat niet voor niks kinnekessuiker 🙂