Ik heb het vorige week al gezegd: wij hebben de beste familie en vrienden die een mens zich kan wensen. En ja, ik weet al heel lang dat ge met onze familie en vrienden veel plezier kunt maken. Het zijn stuk voor stuk leutige, lieve, creatieve en fijne exemplaren van het menselijke ras. En we zien elkander allemaal veel te weinig eigenlijk, want het leven is drukdrukdruk. En dat is spijtig. En zolang alles goed gaat, schuift ge die dingen een beetje voor u uit.

Als er dan een moment komt dat de zaken even een beetje minder gaan — de bumpy roads of life, ge kent dat wel — en er dan in een mum van tijd een warm web van smskes, telefoontjes, lieve mails en uitnodigingen wordt geweven, dan beseft ge heel goed wat ge hebt. Liefde, quoi. Het zijn stuk voor stuk engelkes.

Dat zijn zo van die momenten dat een mens niet anders kan dan ootmoedig het hoofd buigen en ongelooflijk dankbaar zijn.