Voor de renners is het afzien gelijk de beesten maar ik kies ook voor regen en wind. Dat maakt Parijs-Roubaix een echt heroïsche koers. Die beslijkte renners die al stompend de ene kasseistrook na de andere overwinnen. En als het dan toch niet regent kies ik voor stralende zon en massa’s stof. De spanning als er op een kasseistrook iets gebeurt is maar dat je het niet kan zien door het stof. Het moment dat de camera dan op het einde van die strook de renners opwacht… geniaal. Jammer dat er elk jaar ook ongelukken gebeuren. Voor Tom Steels zal het wel niet zo leuk zijn.
Jammer dat de ronde en PB alweer gedaan zijn. Ik kijk al uit naar de eerste bergritten in de tour.