Het was goed. Er waren tussen de acht- en tienduizend mensen. Het zonneke scheen en de mensen wisten waarvoor ze daar liepen.
Voor zij die ook graag willen weten waarom: het artikel dat deze ochtend op Het Project verscheen, van de hand van ondergetekende en in eindredactie van de fantastische Bruno (ik had te lang in mijn nest gelegen…).
Foto’s volgen later vanavond…

*****

Om half twaalf deze middag wordt aan de Blandijnberg verzamelen geblazen voor wat wel eens een heel grote betoging zou kunnen worden. Het protest wordt dan ook op beleidsniveau reeds serieus genomen: lessen worden geschorst en personeelsleden krijgen vrijaf om mee te lopen. De actievoerders –studenten, professoren, lectoren en medewerkers van het hoger onderwijs– zijn gekant tegen de plannen van minister Vandenbroucke in verband met het hoger onderwijs. Wat is er precies aan de hand?

De situatie in het hoger onderwijs is dramatisch te noemen: jaren geleden werden de financiële middelen bevroren, en hoewel er steeds meer jongeren hun weg vonden naar het hoger onderwijs, kregen de instellingen geen extra middelen om in die studenten te investeren. Vooral voor de hogescholen –die reeds ondergefinancierd waren– wordt dit steeds problematischer, maar ook de universiteiten deelden in de klappen.

(more…)

Drie: thuiskomstuur vannacht.
Tien: startuur opendeurdag deze ochtend
Zes: einduur deze avond.
Twintig: aantal keer dat mijn ogen dichtgevallen zijn de laatste tien minutendichtgevallen.

Ik werk altijd graag, maar soms hou ik bijzonder veel van mijn job. Zoals vandaag. Mijn kantoor ligt in het oudste en niet gerenoveerde deel van onze gebouwen. In de winter is dat kak want dit tochthol is met de beste wil van de wereld niet warm te stoken, maar vanaf de lente valt dat probleem weg en heeft de ligging niets dan voordelen: het is afgelegen en ik stoor niemand als ik lawaai maak. Mensen moeten het bovendien echt al weten zijn voor ze me terugvinden, dus ik word weinig gestoord door passage.

Ik werk momenteel aan een voorstel voor een nieuwe invulling van één van mijn vakken. Op zich al leuk werk: van puzzelen en vernieuwing. De zon schijnt door de hoge ramen heen op mijn rug. Ik heb een kop dampende koffie bij de hand.
En last but not least: mijn goede vriend Tom Waits knalt uit de boxen en vult mijn hoofd met de fijne muziekjes van “Closing Time”.

Soms kan het leven schoon zijn.

Normaal gezien heb ik een haat-liefde verhouding met studiedagen, opleidingen en seminaries. Van tevoren is het één en al liefde: ik ben enthousiast over de topics die zullen behandeld worden en kijk daar altijd heel erg naar uit. In de loop van de dag slaat de liefde vaak om in haat: maar al te dikwijls blijken dergelijke trainingen of congresjes de grote beloften van hun programma niet te kunnen waarmaken en wordt er vervallen in eindeloos saai gewauwel en preken voor de eigen parochie. Ook opleidingen hebben mij nog maar zelden kunnen bekoren: te veel theorie, te weinig nieuws, te geringe didactische vaardigheden van de lesgever.

Vandaag was echter anders. Waar ik vorige week al onder de indruk was van Dylan, de coördinator van jeugdwerknet, was vandaag voor mij de bevestiging dat hij en zijn team zinvolle dingen doen. Apestaartjaren, zo heette de studiedag in kwestie en het ging om een samenwerking van eerder genoemd jeugdwerknet en Graffiti Jeugddienst (check die laatste hun aanbod eens! Ze heersen zwaar…)
De workshops waren interssant, de algemene presentaties ook, de koffie was lekker, het concept was speels (de naamkaartjes…) en toegankelijk en de sfeer zat goed. Alle ingrediënten voor een geslaagde studiedag, dus.

Een dag vol bekende gezichten was het ook. Zowel Ine als Tom gaven een workshop, waarvan ik de laatste ook zelf heb meegevolgd. Daarnaast tussen de sessies door en nadien op de receptie heel wat afgelachen met de immer charmante Guy V., van Graffiti en de altijd leuke Sven-van-Urgent.

Zowaar een fijne dag.