Deze week is de laatste week voor de studenten aan den blok beginnen. Het is dan ook een week van zaken op orde brengen: van wie heb ik welke taken nog niet gekregen, wat moet gekend zijn voor het examen, nog eens een grote oefening maken over de moeilijkste dingen, een herhalingsles.

Ik weet nog heel goed hoe ongeloolijk veel stress ik vroeger had voor de examens als ik niet precies wist wat er van mij verwacht werd. Hoeveel theoretisch moet je kennen? Hoeveel is toepassing? Wat gaat dat examen inhouden? Enzovoort enzoverder. Zot werd ik daarvan.
Zelf probeer ik dus die stress een beetje te reduceren bij de studenten door heel duidelijk te zijn: je krijgt X vragen, elke vraag staat op X punten, ik verwacht zus en zo als antwoord. Er is namelijk niks leuk aan gestresseerde studenten bij je krijgen voor een mondeling examen. Dat is het ergste wat er is: als je weet dat iemand het kan, want dat heb je gezien tijdens het jaar, en als die op het examen dan dichtklapt. Zo frustrerend. Zowel voor de student als voor mij.

Anyhoew. Het is hier kalm op kerygma, en dat komt dus omdat ik een beetje opgeslorpt ben door die zaken. En alles tot in de puntjes in orde wil hebben.

Vanmorgen om 8.15 ben ik mondelinge examens beginnen afnemen, om de 15 minuten een nieuwe student.
Vanmiddag om 12.30 was de eerste lading afgewerkt.
Toen heb ik een uur les gegeven.
Vanmiddag om 13.30 ben ik opnieuw mondelinge examens beginnen afnemen, om de 15 minuten een nieuwe student.
Om 18.00 heb ik mijn administratie van de voorbije examens gedaan.
Om 19.45h heb ik iets gegeten. Dat was leuk.

Stick a fork in me, I’m done.

Zo. De eerste lichting van de mondelinge examens is afgenomen. Het valt me altijd op hoeveel zenuwen studenten eigenlijk hebben voor zo’n examen. Waar het in de les van die ontspannen en zelfzekere mensen zijn, veranderen velen op het examen in trillende vogeltjes. Ik vraag me eigenlijk af of dat bij mij ook zo was, want uiteindelijk doe je daar niemand een plezier mee, besef ik nu. Je presteert minder door de stress en je kan niet helder denken. Ik heb dan ook vandaag verschillende keren gezegd: sjjt, blijf een beetje kalm, het zal allemaal wel meevallen.

Ik ben nochtans een hele vriendelijke, vind ik van mezelf. Studenten weten van tevoren wat voor vragen ik ga stellen en op hoeveel punten en ze krijgen ruim te tijd om voor te bereiden. Bovendien ben ik recentelijk ook gestopt met mijn klauwen scherp te vijlen, zodat dat legandarische ogenuitkrabben ook al wat minder is.
Echt niet om bang van te zijn, denk ik dan. Natuurlijk kunnen we ook argumenteren dat het waarschijnlijk nog meevalt bij mij. Aja, want bij mijn examens schreien ze tenminste niet. huhuh.

Tscholeke is vandaag weer begonnen en dat is meteen het startschot van het tweede semester. Een semester dat er meestal helemaal anders uitziet dan het eerste: in plaats van les van ‘s morgens tot ‘s avonds zijn het nu stagebezoeken, examens en nascholingen die de hoofdmoot betekenen. Afwisseling!

De vakantie is nu officieel zijn laatste weekend ingegaan. En hoewel ik deze week al een hele week gewerkt heb, wordt het nu even een eindspurtje trekken: ik wil tegen morgenavond al mijn examenvragen netjes afgewerkt krijgen.

Want ja, bij de grote kindjes is januari examenmaand. Hoera!