Lief is optreden in een leuk café, vanavond. En ik wilde graag meegaan. Dat ik nu hier aan de pc zit, betekent dus dat ik een beetje zielig ben.

Gisterenochtend zat ik in een jury voor de provinciale finale van Talent in De Kijker. Gisterenmiddag was er een digitale kloof te dichten. Gisterenavond een optreden. En zo was het plots zondag en bleek na een paar uur zwoegen dat ik mij ferm had mispakt aan het fenomeen “studiefiches”. Bah. Administratie is so not fun.

En dus formuleer ik doelstellingen en evaluatietoestanden voor volgend academiejaar, in plaats van aan de toog te zitten met een frisse pint en misschien wat aangenaam gezelschap. Awoert!

Status: 38/164 verbeterd.

Mijn lief lacht me uit. En hij is best streng. Dat zit zo: eigenlijk moet ik examens verbeteren, maar ik heb daar hoegenaamd geen zin in. Dat geef ik niet graag toe, en dan bedenk ik actviteit na activiteit die belangrijker is dan het verbeteren.

Zo was het printen van foto’s in de Fnac absoluut iets dat vandaag gedaan moest worden. En daarna wilde ik een hamburger en een sapje bij Tasty. Mijn “ik heb een nieuwe handtas nodig” kreeg geen gehoor, jammer genoeg, en ik werd resoluut naar huis gekard. Hij grijnsde breed toen ik verklaarde eerst mijn mailtjes even te willen lezen. En daarna werd mijn “ik moet dringend een keer in bad” zelfs op hoongelach onthaald. Mijn plan om te helpen bij het maken van promopaketjes werd botweg afgeschoten en ik kreeg zelfs een cynisch “ge kunt misschien een cake bakken”.

Wat ik nu ernstig overweeg, dat spreekt.