Hij had de deur van de woonkamer opengeduwd. En daar stond hij nu, klink in de hand en ietwat duizelig door de aanblik van zoveel leegte in zo\’n kleine ruimte.

In het midden van de kamer staat een stoel. Eén enkele stoel. De vijf andere zijn verdwenen, net als de bijhorende tafel, de sofa, de televisie, de kamerplanten, de kasten, de lampen en de foto\’s aan de muur. Geen tapijten, geen gordijnen, geen cd\’s, geen boeken, geen stereoketen. Enkel leegte en een stoel.
Scenario\’s flitsen door zijn hoofd. Ze zijn beroofd. Chantal was thuisgekomen en had het huis leeggeroofd aangetroffen. Ze was naar de politie nu. Ze heeft hem vast proberen bellen, maar hij was in die rotvergadering, dus stond zijn gsm niet aan.
Hij voelt een scheut van medelijden met zijn vrouw. Het arme kind moet wel volledig over haar toeren zijn. De horror van zo\’n thuiskomst en dan nog alles zelf moeten oplossen. Hij neemt zijn telefoon en drukt op sneltoets één. \”Het nummer dat u gevormd heeft is momenteel niet bereikbaar, probeert u het later\”¦” Hij drukt af.
Hij loopt naar de keuken en treft ook daar leegte aan. \”Smeerlappen”, stamelt hij, als hij ontdekt dat ook zijn design espresso-machine weg is. En de fruitpers, de microgolfoven, de keukentafel. Waar de koelkast stond, is nu een gapend leeg gat.

“Smeerlappen.”

Als hij een vrouw was geweest, dan had hij nu een gil geslaakt die door merg en been zou klinken. Hij is echter een man, dus vormen zijn lippen enkel een ronde vorm en stamelt hij stil, haast fluisterend een zacht \”Oh”. Hij omklemt de klink van de woonkamerdeur als was het zijn laatste houvast en duizelt. De kamer strekt zich leeg voor hem uit.

Dertig seconden eerder had hij de voordeur opengeduwd en met een glimlach vastgesteld dat de dressoirkast in de inkomhal verdwenen was .Waar de reproductie van Munch\’s Schreeuw gehangen had was nu enkel nog een verkleurd stuk muur te zien.
Eens om de zoveel krijgt zij een kriebel. Een onweerstaanbare drang om te veranderen, dingen te verslepen en hun hele interieur te verbouwen. \”Een mens moet van tijd tot tijd eens het roer omgooien”, zegt ze altijd, \”Dat doorbreekt de sleur.”
Nieuwe verf, een nieuwe kast, nieuwe gordijnen. Hij zag het al voor zich en de ondernemingszin van zijn geliefde deed hem opnieuw glimlachen. \”Chantal? Ik ben thuis!” riep hij de trap op, maar niemand antwoordde.

Michel had een leuke vanavond: de Vergeelde Boekenlegger, \’t is te zeggen De hitparade van De Meest On(uit)gelezen Roman Aller Tijden volgens 3500 stemmen op Kluunlog:

1. The Little Friend, Donna Tartt. Inderdaad de grootste teleurstelling van de voorbije jaren. Had ik The Secret History in één dag en nacht uitgelezen, keek ik al jaren uit naar een opvolger en dan levert Miss Tartt dit oersaaie boek af. Pagina 120, verder ben ik niet geraakt.

2. De Ontdekking Van De Hemel, Harry Mulisch. Een favoriet van Lena, en ook hier ten huize i. best gesmaakt, indertijd.

3. Lord of the Rings, JRR Tolkien. Daar ben ik zelfs nooit aan begonnen. Wegens geen interesse. Ik heb wel de films gezien en ik vond het laatste deel zelfs slaapverwekkend.

4. De Slinger Van Foucault, Umberto Eco. Niet gelezen. Ik vond De Naam van de Roos wel mooi, maar na die turf had ik het wel gehad met Eco. Voor een jaar of vijftig ofzo. U mag het dus nog eens vragen als ik 70 ben ofzo.

5. The Celestine Prophecy, James Redfield. Niet gelezen. Maar ik ben het wel van plan. Ooit.

6. The Satanic Verses, Salman Rushdie. The Ground Beneath her Feet vond ik zeer goed, maar in Duivelsverzen ben ik niet verder gekomen dan die mannekes die uit de lucht vallen. Pagina 5 ofzo, is dat.

7. Max Havelaar, Multatuli. Inderdaad, ik heb nog een tijdje van Nederlandsch gedaan op tunief. En toen heb ik dit gelezen. Ik geloof dat ik het er knap lastig mee had, maar ik heb het wel volledig doorploeterd.

8. De Naam Van De Roos, Umberto Eco. Zie 4

9. De Avonden, Gerard Reve. Nope. Niet gelezen denk ik. Wel andere dingen van de gerard, maar dit niet. Of het zou moeten zijn dat ik het vergeten ben, en dan is het ook niet echt de moeite, me dunkt.

10. IM, Connie Palmen. Ik heb een ongelooflijke degout van connie palmen. Gatver zeg, wat een zeiktrut. Ik heb dus nog nooit een boek van haar gelezen. En ik ben het ook niet van plan.

11. De Asielzoeker, Arnon Grunberg. Ik lees soms zijn columns in denumo, maar die spreken me niet zo aan, eigenlijk. Niet gelezen dus.

12. Zes and the Art of Motorcycle Maintenance, Robert Pirsig. Ondanks het feit dat dit wel een hiphip boek is geweest enzo: bijzonder graag gelezen.

13. Het Bureau, J.J. Voskuil. Que?

14. Wilde Zwanen, Jung Chang. Oh. Zo’n mooi boek. Ik heb dat gelezen toen ik een jaar of achttien was en heb er daarna nog weken van lopen dromen. Mao! En sterke vrouwen! En familiehistories! Mooi Mooi Mooi

15. Gewassen Vlees, Thomas Rosenboom. Zie 13.

16. The Da Vinci Code, Dan Brown. Uitgelezen, maar niet met plezier. Duidelijk niet.

17. De Movo Tapes, AFTh. Voor Michel: ze bedoelen AFTh. (Adrianus Franciscus Theodorus) van der Heijden, die in 2003 besliste dat hij vanaf toen zo wenste genoemd te worden “omdat hij vond dat zijn beroemdheid inmiddels zo hoog was gestegen dat hij voortaan uitsluitend met zijn initialen kon volstaan” (ja, daar heeft u die Germaanse filologie-periode weer). Ik heb de Movo-tapes niet gelezen omwille van (a) de hype, (b) het feit dat er zeven delen schijnen te komen uiteindelijk en (c) ik AFTh maar een dikkenek vind. Wel een mooie kaft, vond ik.

18. De Langverwachte, Abdelkader Benali. Ken ik niet.

19. Glamorama, Bret Easton Ellis. Eveneens een njet.

20. Van Oude Menschen, De Dingen (enz), Couperus. Voluit: “Van oude mensen, de dingen die voorbij gaan”. Een klassieker van het saaie soort. Maar wel uitgelezen, want ik moest voor het examen.

En u, vraagt Michel dan. En ik vraag hetzelfde: en u?

En ja, KunstOf, ik maak dit weekend werk van dat boekenstokje dat hier zit te rotten in mijn mailbox. Beloofd!

“Every normal man must be tempted, at times, to spit on his hands, hoist the black flag, and begin slitting throats.”

H.L.Mencken

Ik vind Bernard Dewulf nen toffen. Zijn stukjes op pagina 1 van de Morgen (u weet wel, afwisselend met die andere, die ik meestal niet goed kan plaatsen) doen me iets. Iets is soms ontroering, soms bewondering om de mooie woordjes, soms een vette grijns en heel vaak veel glimlachjes. Deze ochtend was het grijnzen, dat ik deed. En wel bij dit:

Column
(De column zelf werd weggehaald en naar mijn persoonlijk archief verwezen, om copyright-redenen. Als u hem ooit lezen wil, kunt u nog steeds een paswoord vragen. Maar alleszins:)

Bernard rules!