vriendjes

Ja! vriendjes

Goed bewaard geheim.

Sjt. Niet verder vertellen, of toch niet aan té veel mensen. Morgen is er een buurtfeest hier in Gent op een vree wijze locatie. Aan de muide, op de kade aan de terneuzenlaan. Het heet de kadefeesten en het was eens het feestje van de woonbootbewoners. Nu is het al een boel groter, maar toch nog steeds redelijks uniek. Ze hebben geen website, er is bijna geen reclame en zelfs bij Het Project is er denk ik niemand die ervan weet. Iedereen zit namelijk op Odegand, of op De Beloften, of op de Coyendans.

Wij niet. Wij zitten op de Terneuzenlaan, want daar zijn ons maten ook. En er is een rommelmarkt, er is een klon, en er zijn optredens des avonds. Allemaal op de kade. Sjt.

Ja! vriendjes

The ladies who lunch.

Vanmiddag heb ik een afspraakje in een restaurant hier dichtbij. Af en toe doen we dat, vriendin klijn en ikzelf. We gaan uit lunchen. Ladies who lunch. Het klopt niet perfect, de omschrijving, want we zijn geen van beiden echt welstellend, onze wederhelften verdienen niet zoveel geld dat wij ons gewoon kunnen bezighouden met charity affairs en we gaan ook allebei braaf uit werken. Verder ben ik ook niet getrouwd en worden we evenmin gebracht door onze driver (ik ga gewoon met de fiets). Maar toch: er zomaar op een weekdag een paar uur tussenuit knijpen, alles achterlaten en dan lekkere dingen eten en van blahblah doen, eventueel met een glas wijn en zeker een koffie met caloriebom toe…het geeft een ongelooflijk gevoel van luxe.

Edit. Post-lunch verslag met heel veel flatterende dingen over mij bij the other lady herself.

eten vriendjes

Westvleteren, hoera!

Gisterenavond trokken we naar Ledeberg, voor een avondje verbouwingspraat en drinks bij Jan en Tan. Sinds 3 jaar zwaar aan het renoveren aan hun huis (mooi!), hoogzwanger (ook mooi!) en mensen die op één of andere manier de laatste jaren van verschillende kanten ons leven kruisen. U kent dat wel: maten van maten en dat worden dan uiteindelijk ook maten en dat is wijs.

Maar waar ik naartoe wil: Jan heeft in zijn gang een kleine frigo staan, als extraatje bij de gewone frigo met voedsel en levensnoodzakelijke toestanden. En in de kleine frigo zit enkel Westvleteren. Van 8 graden en van 12 graden, netjes gescheiden en behandeld met de mystiek die eigen is aan het bier in kwestie. Westvleteren heeft namelijk een hele cultus en die neemt bij momenten mytische proporties aan. Er worden gigantische bedragen voor geboden op ebay, bijvoorbeeld. En je kan enkel bestellen als particulier, je mag niet meer dan een bak van elk in één keer kopen, je moet erom rijden naar de abdij, je moet je nummerplaat doorgeven en het is op afspraak. Een heel gedoe, voor een kleinood dat blijkbaar niet te versmaden is. Dus binnenkort ga ik er ook eens bestellen. Moeten we wel een aparte frigo hebben, natuurlijk.

Ik ben zelf geen liefhebber van zware bieren, maar dit smaakt wel lekker en zacht. Om een lang verhaal kort te maken: ik werd prompt tot bob gebombardeerd, gisterenavond, en we hebben de limiet van lief empirisch vastgesteld op 3 stuks van de 12-graden variant.