Een zondagmiddag in Utrecht, bij de lieve jongens van Cabaret Zinloos. De nacht was zwaar geweest, maar de gidsen zijn gelukkig ervaren. Of zoiets.
Oh my. Ze heeft toch wel aan haar mama beloofd dat ze voor haar 40ste van straat zou zijn zekers? Binnen een paar maanden is dat al. Niet verstandig, Els, zo’n beloftes. Ge verplicht daardoor bijna uw bloggende vriendinnen om mee op zoek te gaan, kwestie van uw beloftes na te kunnen komen.
En neen, dat is helemaal niet omdat uw bloggende vriendinnen zelf niet meer op jacht mogen/kunnen/willen gaan wegens in een relatie en met kinderen in sommige gevallen. Uw bloggende vriendinnen zouden zeker niet compenserend onschuldige vrijgezelle vrouwen zoals gij in de jungle van de amoureuze avonturen sturen om dan — een fris glas witte wijn in de hand — geamuseerd toe te kijken. Zo zijn wij niet. Wij vinden dat niet spannend, kijken naar een vrouw op het veroveringspad. Wij doen dat alleen voor uw eigen goed. En voor uw mama, natuurlijk.
Terzake. Vriendinnen, dames, juffrouwen, madammen, vrouwen, zotte dozen, meiskes en vrouwen zonder weblog (u weet wie u bent) van de Gentse Blogosfeer: wordt het eens geen tijd voor een werkgroepvergadering over hoe we dit alles gaan aanpakken? Met grafieken, potentiële kandidaten, juridische doorlichtingen en politieke lakmoesproeven?
En taart, natuurlijk.
Ik had een heel stuk geschreven, hier. Dat ik misschien eens als een mail naar de betrokken personen ga sturen, maar dat bij nader inzien niet voor publicatie is.
Het einde wel.
Of zoals Lilith het vandaag zo juist verwoordde: life may not be the party we hoped for, but while we are here we might as well dance.
Voor kerstmis!
In Landegem!
Met mijn lief!
En Han Solo!
En Tomadde!
Dat was de korte versie. Voluit nu…
Een beetje reclame voor volgende zaterdag
en wel om verschillende redenen:
– Het is in Landegem, dus eigenlijk zou
iedereen van Lovendegem en omstreken
nu massaal moeten afkomen.
U weet wie u bent.
– Het wordt georganiseerd door de immer sympathieke Tomadde, u welbekend van Bulls on Parade en andere luide muziekskes.
– U kunt er mijn lief horen vertellen over hoe onze verbouwing op onze relatie weegt en u leert er vast manieren bij om u lief veel pijn te doen met elektrische werktuigen.
– Het is een try-out van Karton dus, zijn nieuwe voorstelling-in-wording, en het is één van de eerste.
– Han Solo brengt er zijn Racist, wel volledig afgewerkt en klaar voor het grote publiek. U kent Han van Gino Sancti én van de kotmadam.
– Han is net papa geworden, dus dat is leuk om hem mee te feliciteren. De baby wordt Oscar genoemd.
– Als we naar de flyer van racist kijken, dan denken wij dat we nog veel van deze voorstelling gaan horen.
Komt dat zien, dus! Tickets kosten € 8,00 in VVK … aan de kassa rammelt nog eens € 4,00 extra uit uw zakken.
Tickets bestellen kan op : http://inschrijven.carpediva.be of door Tomadde zelf te bellen op 0477/40.17.16 …
Het gaat mij niet, de laatste dagen. Moe, veel pijn en vooral: een zwaar gemoed. De avonden zijn te donker, de dagen te koud. En ik kan dan niet anders dan constant aan vorig jaar denken. Vorig jaar zaten we op de cameretten-rollercoaster enerzijds, met heel veel vreugde en emoties en plezier. En was het aan de andere kant ook een tijd van vreselijk veel onzekerheid en verdriet.
W. die plots niet meer wakker werd na een routine-operatie. Ongeloof vooral, machteloosheid. En verdriet. Niet alleen eigen verdriet, maar ook en vooral dat van veel mensen die al zoveel jaren dicht bij mij staan. Als ik mijn ogen sluit, zie ik telkens de gezichten van zijn maten, zijn lief, zijn ouders op de begrafenis. Mijn hart breekt nog elke keer opnieuw.
Volgende dinsdag is het een jaar dat hij er niet meer is.