Smetty schreef gisteravond een grappig stukje over mannen en marketing, naar aanleiding van de nieuwe Star Wars.

Cornflakes en een grijns, zo begin ik mijn ochtend graag zie.

Vannacht een mailtje in de inbox van de maatjes-op- avontuur:

Het is zo ver. We zitten in Bolivie. Het land waar enkele jaren geleden een zekere Padre Beki furore maakte als ‘s werelds beste lamabr.

Die eerste zin is al genoeg om me helemaal te laten wegdromen naar Bolivië, waar ik nu precies twee jaar geleden zelf geweest ben. En het maakt me stikjaloers.
Aan de andere kant kan ik u, waarde lezer, nu ook lastigvallen met mijn eigen reisherinneringen, ter aanvulling van de verhaaltjes van j&m.

Na Mendoza in Argentinië zijn we naar Santiago in Chili gebust. Aldaar hebben we salvador en karolina (die we in BSAS ontmoet hebben) terug gezien voor – u raad het al- een echte chileense bbc. was dik in orde maar hebben bij gevolg niet veel van de stas gezien. laat thuis, veel bier en pisco (nationale drank van C) , lang slapen ,…. Het is wel een mooie stad maar enorm veel smog!
Dinsdag hebben we dan de vlieger genomen en momenteel bevinden we ons dus in
Santa Cruz, Bolivie.

Aargh. Santa Cruz. Wij zijn daar toen ook onze tour de Bolivia begonnen en werden er met open armen ontvangen door Laura en Christiaan, familie van een kameraad hier uit Gent. De dag van onze aankomst was er net carnaval in Santa Cruz en we zijn toen onze trip gestart met twee dagen feest, barbecue en waterspelletjes in gezelschap van Christiaan en zijn vrienden. *zucht*
Santa cruz ligt aan de rand van het amazone -gebied, dat wij toen niet hebben bezocht wegens te weinig tijd: Bolivië is zo groot dat je keuzes moet maken als je maar drie weken tijd hebt, en wij hebben het hoogland gekozen (De Andes!). J&M en hebben natuurlijk alle tijd, dus:

Niet voor lang meer want morgen gaan we naar Guayara Merin,het amazone gebied in het hoge noorden van B.

*zucht*

Voor de rest valt het weer hier neer dan mee: tussen 30 en 40 graden en een luchtvochtigheid die iets te hoog ligt als je het mij (john) vraagt. Tkan er alleen maar op betere in de jungle…

*zucht*

Waar wij honden als huisdier nemen zitten we hier in het hostel met 2 toecans en 1 papegaai als huisdier in den hof. tis ne keer iets anders. Gelukkig eet men hier ook iets meer fruit. goed voor de darmen.
We gaan in Guayara met de boot den jungle in voor een paar dagen tot een week of twee, ge zult dus ons meilkes moeten missen maar ge moogt er gerust in zijn dat met al die jesusbeeldekes en mariatjes alles wel vlotjes zal verlopen.

Een bezige bij, dat lief van mij. Wie hem graag een keer andere dingen wil zien doen dan mopjes vertellen: haast u maandag naar de Krawietel aan de Blandijn, want daar maakt ie om 22h samen met The Motors een hoop lawaai.

Na een stilte van een paar weken, toch nog een teken van leven uit El Americo del Sud. Los gringos laten horen dat alles met hen dik in de sjakosh is.

We hebben zo een 3 weken geleden de vlieger genomen naar een plaatske genaamd El Bolson. Kort samengevat hebben we daar genen *@#-* uitgevoerd . Voor zij die een beetje vertrouwd zijn met het hippie leven zal u dat ook niets verwonderen. We hadden veel geluk met het weer en konden opnieuw volop van de zon genieten, wat niet zo van zelfsprekend meer iss deze tijd van het jaar.

Na een week relaxen zijn j en m naar Bariloche gelift.
Bariloche is een van die plaatsen waar we al van gehoord hadden den eerste dag dat we BSAS gearriveerd waren. Voor de een de max en voor de ander een shithole. Ik noem het liever het tweede. Een stadje dat maar al te graag vergeleken wordt met Zwitserland. Het ligt tussen de bergen aan de oevers van een groot meer en ze verkopen er meer chocolade dan in Belgie en Zwitserland samen. Je kan je er ook laten fotograferen naast een st-bern hond,… Allemaal ons favoriete toestanden als we op reis zijn!

Blijkbaar toch niet allemaal kommer en irritatie daar want:

Twee voordelen, we vonden er voor het eerst stella voor een vriendenprijsje(1 euro op café) en het was gelegen aan een prachtig NP Nahuel huapi (Eiland van de Puma). Daar hebben we aldus een trektocht gedaan van 4 dagen.
Dag 1, gewandeld in de zon naar een hut op 2000 m hoogte en gelegen tussen 2 gletsjers op de Tronador. Aldaar de nacht doorgebracht na 15 condors voor een uur geobserveerd te hebben (super).
Dag 2, Een trektocht over de gletsjer naar de paso de los nubes. We werden vergezeld door een Belgisch-argentijnse gids met Kortrijkse roots,door condors die tot op 5 m van ons kwamen gevlogen (zeer nieuwsGIERig) en voor de eerste 4 uren door sneeuw die met pakken uit de lucht viel. Twas ne keer iets anders.
Dag 3, 4 uren door subantarctisch regenwoud gewandeld naar de boot die ons samen met nen hoop welriekende en rijke stinkers naar Bariloche terug bracht.

De dag daarna verlieten ze Bariloche en gingen naar Villa La Angostura.
Een veel kleiner dorpje aan hetzelfde meer , maar zo een 75km verderop. Alleen zat het weer niet echt meer mee sindsdien.
Na 3 dagen zijn we dan maar met de bus 4uren noordelijker gereden naar San Martin De Los Andes.

4 Uren in mega sneeuwval. Alles lag wit en den bus ging met moeite nog vooruit.

Na 2 dagen ter plekke: nog steeds geen beter weer…

dus hebben we besloten de zon terug op te zoeken in Mendoza (16 uren bus en 1300km Noordelijker).
Daar zitten we dus op dit eigenste moment. En klagen kunnen we zeker niet. Temperaturen van ne graad of 30 en geen wolksken aan de lucht. Geslaagd in onze bedoeling.