Alles van waarde is weerloos
MsE. geeft een BBQ vanavond. Er komt ongeveer 40 man. Daarnet even weest helpen met de voorbereiding, slaatjes maken en van die dingen.
Buiten in de straat staat een tafel waar je met z’n zessen aan kunt eten.
i: E.’tje, waar moeten we de andere tafels halen om klaar te zetten?
E: Welke andere tafels?
Mijn vrienden zijn zulke georganiseerde mensen, u heeft er geen gedacht van.
It’s a beautiful day
Sky falls, you feel like
It’s a beautiful day
Don’t let it get away
Het is vandaag niet alleen een mooie dag omwille van het concert vanavond, maar ook omdat het directe gevaar op een burgeroorlog in Bolivia ietwat lijkt afgewend. Gisteren was een bijzonder spannende dag in een conflict dat nu al jaren aansleept en dat het land-waar-ik-zo-zot-van-ben verdeelt en in onrust stort.
Eerst en vooral voor zij die het zich afvragen: gisteren ook levenstekenen gekregen van Los Gringos. Ze zitten in Argentinië en wachten nog even af hoe de situatie evolueert voor ze zich in Bolivia wagen.
Twee jaar geleden, een tiental dagen voor ik met El Pasqual vertrok voor onze reis daarheen, viel er een mail van een kameraad ter plekke in de box met als titel “La Paz is burning”. Er waren toen zware rellen, met schietgeweren en zwaargewonden. De wegen werden geblokkeerd door boze coca-boeren en de boel dreigde heel erg uit de hand te lopen. We hebben dan even getwijfeld om te vertrekken, maar een paar dagen later was de situatie afgekoeld. Toen wij aankwamen was alles behoorlijk kalm, toen we een maand later het land verlieten, werden de spanningen alweer duidelijk voelbaar. Onrustig land, zo heet dat dan.
Wat de laatste weken is gebeurd, is van dezelfde orde: een sluimerend conflict barst weer open, er zijn protesten, de president treedt af, de opvolger blijkt niet aanvaardbaar te zijn voor de protesterende partij,… . Het draait om gas en natuurlijke rijkdom en om (ja, ze zitten er toch weer tussen) onze Amerikaanse vrienden die daar dus rijk van worden, terwijl een groot deel van de bevolking arm is. Voor wie een korte achtergrondschets wil is dit artikel van Jim Shultz, medewerker van “The Democracy Center” in Cochabamba, interessant. Het werd geschreven voor de start van de crisis. Dezelfde Shultz houdt trouwens een redelijk gedetailleerde weblog bij vanuit Bolivia, waar je vaak het laatste nieuws kunt terugvinden. U vindt hem hier.
Spanning en chaos dus, de laatste dagen. Ik hoorde een Boliviaanse kennis via msn gisteren en vroeg hem naar de veiligheid daar bij hen en hij antwoordde: “it’s a little bit safe”.
Blijkbaar kunnen ze (hij woont in het rijke Santa Cruz) de stad niet in of uit door wegblokkades. Gisteren zijn ook de eerste doden gevallen in dit hoofdstuk van het conflict, maar deze nacht is dus een nieuwe president aangeduid. Niet de controversiële en gehate Vaca Diez, die officieel aanspraak kon maken op de troon, maar de voorzitter van het hooggerechtshof, Eduardo Rodriguez Veltze. Hij heeft beloofd op korte termijn verkiezingen uit te schrijven.
Het lijkt er nu op dat de crisis voorlopig even bedwongen is.
Ja-ah! Ze leven nog! Na een paar weken van absolute stilte kwam er opeens weer een elektronisch bericht uit de Boliviaanse lowlands. Los gringos zitten ondertussen opnieuw in Santa Cruz, waar de familie van dhr. S. resideert en waar wij onze Bolivia-reis zijn begonnen indertijd.
Een kleine maand geleden zijn we met de vlieger van hier naar Guayara Merin, in het hoge noorden van Bolivie gevlogen met TAM (Transporte Aero Militaria). Ja, ne mens zet zijn anarch-principes al ne keer opzij. ‘t Was de goedkoopste maatschappij, dus! (more…)
Ik weet niet hoe het bij u zit, maar ik van mijn kant ben absoluut dol op een leuke trouwerij op z’n tijd. Begrijp me niet verkeerd: ik hoef zelf niet zo nodig een huwelijksboot om de woeste baren van het leven te trotseren, maar ik vind het wel schitterend als andere mensen het doen. Het is ook zo perfect vind ik: een feest omdat twee mensen van elkaar houden. Een betere reden om te vieren bestaat er niet. Bovendien zijn er bij een trouwfeest altijd een aantal van mijn favoriete dingen de levens betrokken. Lekker eten. Een feest met veel ambiance. Champagne. Mannen in kostuum. Allemaal fun fun fun.
Ik word er vrolijk van, en tegelijkertijd heel erg ontroerd. Ik sta als een absoluut kalfje tranen weg te pinken bij de aanblik van de bruid en bij het aanhoren van het ja-woord en ik amuseer me meestal te pletter op de aansluitende party.
Het hoeft dan ook geen verdere toelichting dat ik heel erg uitkijk naar vanmiddag en vanavond en morgen, want dan vieren twee vriendjes die ons nauw aan het hart liggen hun liefde.
Langs deze weg wil ik hen al even alle geluk van de wereld toewensen en een lang en vruchtbaar huwelijk. Ontkurk de champagne!
