Alles van waarde is weerloos
Lief repeteert at this very moment een verdiep hieronder voor de try-out van morgen. Die waar ik dus niets over weet, omdat ik het leuker vind om het gewoon morgen de eerste keer te zien.
Daarnet kwam hij hier binnen en sprak de fantastische woorden:
“Niet schrikken é lieveke, maar het gaat een beetje lawaai maken nu. Ik ga mijn danske oefenen.”
Zijn danske, begot.
Vanmiddag tijdens mijn pauze ben ik gezwind een computerwinkel binnengestapt met het printje van Vissie’s mail. Ik heb het papier resoluut op de toonbank gelegd, er met priemende vinger op gewezen en met zelfzekere stem gesproken:
Dat moet ik hebben, meneer. Het is voor draadloos te internetten. En dan heb ik ook nog ontvangerkes nodig: eentje voor een laptop en eentje voor een gewone pc. En een splitter.
Een splitter, dat hadden ze niet, dus die haal ik vanavond in de brico. Maar voor de rest heb ik wel vier doosjes gekregen met allerlei elektronische goodies erin. Moeilijke en ingewikkelde elektronische goodies met namen die voor de helft uit cijfertjes bestaan.
*zucht*
Nu is het ogenblik bijgevolg aangebroken waarop u spontaan naar uw telefoon rent, me opbelt en zegt: “Hey, i., heb jij toevallig hulp nodig met het installeren van je draadloze internet?”
En ja, ik heb het tegen u daar. U, meneer die even geleden stoer verkondigde: “dat is niet moeilijk, dat installeren. kzalekik dat wel eens komen doen”.
4 mannen die een dergelijke belofte deden heb ik de afgelopen weken geteld. Heden is het uur der waarheid: wie is een man van zijn woord?
Uw tijd gaat nu in.
Naar aanleiding van het stukje over het Meetjesland, vroeg D. zich gisterenavond af hoe de streek rond Deinze eigenlijk heet.
Weet iemand dat?
Na vier uur Ikea, honderden beslissingen, een portie ballekes van de ikea met frietjes en veel sleurwerk tikte het kasticket af op 53 stuks.
En dat betekent dat Michael heeft gewonnen. U krijgt gauw die uitnodiging voor die pint op het dakterras. Dat wil zeggen: van zodra we de doos hebben gevonden waar het bier inzit.
Maudlin, ik kon jou toch niet laten winnen. Je moet nog kweenie hoeveel nieuwe kleren kopen in Buenos Aires…. (seven for all mankind! 29!)
De foto’s van delate uurtjes (toen alle officiële fotografen de crime scene hadden verlaten en ondergetekende dus de de camera mocht hanteren) zijn te vinden op de u bekende Flickr-pagina.
Zoals u wel zult merken was het weer al liefde dat de klok sloeg, deze nacht.
Pietel, die heeft coole foto’s gemaakt van de auto van lief, die voor de gelegenheid getooid was met authentieke Peru-stickers. U leest er hier alles over. Hij was eveneens één van de officiële fotografen, maar daarover hoort u wellicht later meer.
i. sluit de elektronische boeken voor vandaag, morgen is de eerste schooldag en er moet hier ook nog verhuisd worden, deze week.