Eerst is er vreugde, en dan zijn er onbeantwoorde telefoontjes. Vervolgens zijt ge een beetje op uw ongemak en uw vriendin en uw lief lachen u een beetje uit: ge hebt altijd te veel zorgen, gij.
Na een sms met onrustwekkend nieuws, slepen de uren zich voort. Ge loopt in de stad en koopt nieuwe kleren, maar ge zoudt het allemaal weergeven als alles in orde zou zijn daardoor. En ge zit op een terras en drinkt nen koffie, maar ondertussen kijkt ge iedere vijf seconden naar uwen gsm, als om hem te bezweren goed nieuws te melden.
Ge gaat ook naar het optreden van uw lief ‘s avonds, maar tegen dat het goed en wel begonnen is hebt ge hoofdpijn en is uw nek een beetjen verkrampt van de spanning. Hij doet het goed, maar ge lacht niet van harte. Er zitten te veel mogelijk scenario’s in uw hoofd en ge kunt niet anders doen dan peinzen en ze één voor één overlopen, telkens overnieuw.
Als ge na het optreden uw gsm aanlegt, hebt ge eindelijk een berichtje. En in dat berichtje staat goed nieuws. Het is en het komt in orde. Het is en het komt in orde, allemaal.
Ge zijt blij, ge zijt opgelucht en morgen kunt ge op bezoek in kamer 214.
Het leven kan soms schoon zijn.