Neef T. is jarig vandaag. En hoewel de snoodaard mijn GSM-nummer doorgeeft aan vreemde mannen, wil ik hem langs deze weg toch van harte proficiat wensen.
Dertig jaar, verdorie. En gaat ge nu volwassen worden, denkt ge?
:-p
Vriendin B. is meer nog dan ikzelf een stadsmens. En ook meer nog dan ikzelf een flairtrut. Fashion-victim-par-excellence, liefhebster van alles wat extreem hip is en adept van dure kappers en beautyfarms. Ze houdt van uitgaan en feestjes en dansen en drukte om zich heen.
Vriendin B. is vorige week bij haar nieuwe liefje ingetrokken. Ze had me het adres doorgestuurd en erbij verteld dat het niet meer in Leuven-centrum was dat ze woonde nu.
Toen ik de naam van het dorp intikte voor Eva van de GPS, voegde Eva daar automatisch de straatnaam aan toe. Ik dacht aan een foutje, maar neen hoor: het dorp heeft maar één straat.
Twee uur later (file in brussel, manmanman) gaf vriendin B. me een rondleiding in haar nieuwe huis en zei ze dingen als “en dit is de schuur” en “die weide is ook van ons” en “je weet dat dit de slachtstal was omdat er hier beton op de vloer is gegoten”. Dit alles vertelde vriendin B. balancerend op huizenhoge goudkleurige pumps, nippend van een vuurrode cocktail en spelend met een blinkende kralenketting.
We hebben over die maffe combinatie vervolgens samen de slappe lach gekregen, wij. En daarna hebben we een Caesar Salad gegeten. Waarna ik heb geconcludeerd dat ze content uitziet, daar op den boerenbuiten.
Gisteren liepen wij door de stad en werden, op de brug van het oudburg slenterend, opeens van op een terras aan het water nageroepen. Allez, ik had er eigenlijk weinig mee te maken, behalve dan dat ik erbij liep. Lief zijn naam werd geroepen en toen we keken zwaaiden de mensen op het terras enthousiast naar hem.
Wij bleken hen geen van beiden te kennen. Maar we hebben maar een beetje teruggezwaaid, want anders is dat ook zo onbeleefd.
Lief was ongelooflijk gegeneerd en verlegen. En hij gaf mij de schuld, want ik was net een instelling van mijn kodak aan het uittesten door petretten van hem te trekken, een gewoonte die hem altijd al een beetje irriteert.
En ik? Ik heb een half uur de slappe lach gehad. Vooral zijn bedremmeld gezicht was bijzonder grappig. We gaan leuke tijden tegemoet, zeg ik u.
Hans Dekeyser, Gentblogt-fotograaf en kaalkopke van dienst is opgenomen in de Cool Photoblogs List met zijn Citylab. Momenteel staat hij op 297 279, maar u kunt ook op hem stemmen, zodat hij nummer één wordt. En dan kunt u tegen uw vrienden op café zeggen: “Die gast die op één staat, daar heb ik nog voor gestemd”.
Als dat niet wijs is.
Update: hij staat al op 82!