Voor ik het vergeet: vrijdag is Lou, de zoon van vriendin S. en vriend P., geboren. Een SMSje vertelde ons dat we hem binnenkort mogen komen bewonderen en ik moet zeggen dat we allebei razend benieuwd zijn.
Ik denk ook dat Lou een übercoole kleine gaat worden, trouwens. Dat kan niet anders, met zo’n naam en zo’n ouders.

Alleszins: een heel dikke proficiat van alhier!

Ik mag nog niks zeggen, want hij wil het eerst zelf op zijn weblog zetten, maar toch….

sjoelalalala!
tralalala!
hiep!
hoi!

Update: Hij heeft het zelf geschreven ondertussen, dus mag ik ook. Mijn lief heeft zojuist een telefoontje gekregen dat hij bij de selectie hoort voor Cameretten dit jaar. Dat betekent dat hij door de voorrondes is geraakt en dat is op zich al een echte prestatie: er zijn rond de 90 kandidaten, en ze kiezen er negen van uit.
Nu volgen er workshops, try-outs en dan een halve finale op woensdag 22 november. Mensen die mij dan willen vergezellen naar Rotterdam: roep eens.

Heppie b-deei toe joe!
Heppie b-deei toe joe!
Heppie b-deei toe S.
Heppie b-deei toe joe!

Hiep Hiep Hoera!

Zoals Lien het komt te zeggen: wij hebben daar op school gezeten. Ik weliswaar slechts twee jaar, maar toch.

Onmiddellijk zat mijn hoofd vol herinneringen.

Het was inderdaad in die tijd best een goeie school. Ik kwam van één van de grote Sint-scholen hier in Gent-centrum. Niet dat dat een slechte school was, daar met dat groene uniform, maar er werd daar veel minder aandacht aan de leerlingen besteed. Het belangrijkste daar was zo hoog mogelijke punten halen. Ten Doorn was daar anders is. Kleinschaliger. Menselijker. Er zijn daar verschillende leerkrachten waar ik zowaar mooie herinneringen aan heb.
En we hebben daar veel plezier gehad, zo meiskes onder elkaar. Met deze juffrouw en met Lien, natuurlijk. En met de zusjes waarvan er nu eentje beroemd is en die vroeger altijd naar het PMS moest omdat ze dachten dat ze anorexia had maar die kolossale hoeveelheden brol achteroversloeg. En natuurlijk met heel veel mensen die geen website hebben ondertussen. De mietjes.

Mijn toenmalige boyfriend zat daar ook op school, in het Hoger Onderwijs, want die volgde regentaat. Dat was een groot voordeel, want in de gebouwen van het hoger hadden ze een rokerskot.
Mijn huidig Lief, die zat op de school waarmee Ten Doorn ondertussen gefusioneerd is, maar tegen dat ik in Eeklo aankwam zat hij al op tunief. Een echte student en al, die in het weekend in ons jeugdhuis zat.

Op lien haar vrijgezellenavond zijn we nog afgezakt naar ons stamcafé van in die tijd. Het leek er toen nog marginaler dan tien jaar eerder. En het schoot tien jaar geleden al niet over.

Memories. Memories.