Zaterdagavond zijn we afgezakt om vriend Jonas te zien spelen met Rye Jehu, de groep met de meest ongooglebare naam ooit.
U moet maar eens luisteren op ulder myspace. Het is wijs, maat. En ze hebben ongelooflijk aandoenlijke sportschoentjes aan.
Vroeger is voorbij, zei ik in de tags eerder deze week.
Maar soms, als ge in de zetel zit, met een deken over u heen en ge zit te luisteren en te vertellen en te lachen en het is dan opeens drie uur later, dan lijkt vroeger ongelooflijk dichtbij.
Af en toe logt hij een keer in op de chat, steevast om vijf voor vijf. Misschien doet hij dat iedere dag, maar ben ik gewoon niet altijd online om vijf voor vijf, het zou kunnen.
Alleszins: om de zoveel dagen zie ik hem verschijnen, en dan moet ik eigenlijk al een beetje lachen. Want ik weet dat hij na een paar minuten gaat zeggen dat hij wegmoet. Want om vijf uur, dan vertrekt zijn lift naar huis weet ik. Hij heeft altijd net genoeg tijd voor hoe gaat het? , het is zo lang geleden dat ik je heb gezien en gaan we iets drinken één dezer?. En dan tot gauw en ik bel je deze week.
En dan is hij weer weg, en *natuurlijk* belt hij niet en gaan we nooit iets drinken. Maar ik vind het een fijne traditie, die vijf-voor-vijf-chat.
Hans Dekeyser kent u, internettende medemens, misschien als O. van Het Project , of als heer Citylab op blogspot, op Flickr of op Zoomr.
Een aantal reportages vindt u onder deze link en een portret door Hans van mijzelve hier.
Wij kennen hier ten huize vooral als vriend Hans, fotograaf en Fijn MensTM. Maar vanaf nu is hij ook Hans Dekeyser, de fotograaf die exposeert op de Anspachlaan. De mevrouw van de Excellence omschrijft het alsvolgt:
Het is niet eenvoudig om over het werk van Hans Dekeyser te schrijven.
Woorden op zijn foto’s plaatsen lijkt me bijna ondenkbaar, zo sterk zijn z’n beelden beladen met stilte. Ik hoop dat hij ‘t me niet kwalijk neemt het toch te proberen.
Onheimelijke stilte, maar ook gemis, afwezigheid, eenzaamheid. Kleine leegtes die verloren gaan in grote ruimtes. Stukjes emoties die me raken omdat ze nooit worden uitgesproken …
En ze is er kloef op met haar omschrijving. Als u er in de buurt bent, spring zeker eens binnen.
Van 17 02 2007 tot en met 31 03 2007.
Galerij Excellence
94 – 96 ANSPACH LAAN
1000 BRUSSEL
Zo. Het weekend is voorbij. Een weekend dat donderdagavond al begon met een treinrit van Gent naar Amsterdam en dat bestond uit vier optredens van lief, een paar avonden in de bar van theater bellevue, een avond in Toomler, veel ronddwalen in de stad, veel koffie, een studentenkamer en een middag in Rotterdam. Later misschien meer over dit alles, en ik heb ook een hoop foto’s en van die dingen, maar eerst over naar de orde van de dag: er zijn hier nog een boel lessen voor te bereiden.
Een boel lessen. Ik ben precies nen ollander maat.