Mauro, deze middag in het moederhuis.
Deze voormiddag, omstreeks 9 uur, is de zoon van vriend J. en vriendin M. — los gringos op kerygma– geboren.
3,630 kg, alles erop en eraan en luisterend naar de naam Mauro.
Bloedmooie naam, gezond kindjen, the works.
Proficiat, schatten. En welkom, Mauro!
Wanneer u hier af en toe komt lezen, dan weet u dat henk dit jaar in de finale van Cameretten stond, het oudste en één van de belangrijkste cabaretwedstrijden van de lage landen. Daaraan gekoppeld was een finaletournee, waarin hij (en bij uitbreiding ik, als permanent aanhangsel van mijn lief) veel tijd spendeerde met Daniel Arends, winnaar van het festival en de Frank Sumatra van het Amsterdamse nachtleven. Arends zit in de stal van Comedy Train, waaruit zowat al wat groot is in Nederlandse standup voortgekomen is: Hans Teeuwen, Najib Amhali, Theo Maassen, Ronald Goedemondt,…
Orgelpunt van de finaletournee was een weekje in Amsterdam, waar Daniel ons op een avond ook meetroonde naar Toomler, voor een late night show. En daar heb ik voor het eerst in zeer lange tijd nog de slappe lach gehad omwille van een comedian. Die meneer (die trouwens helemaal geen pijn doet aan de ogen) was Henry Van Loon.
Zowel Daniel als Henry zijn ongelooflijke talenten en ik zeg u: ze gaan het ver schoppen.
Om een lang verhaal kort te maken: beide heren wilde graag het belgische publiek een keer proeven, en wij wilden hen best eens te logeren krijgen. Er is geen betere plaats dan Le Bal Infernal om zoiets te organiseren: fijn dicht bij huis voor ons en met een liefdevol publiek. Dus: de twee jongens die binnen 3 jaar in één adem genoemd zullen worden met Teeuwen, Amhali en Maassen! Op donderdag 31 mei in Le Bal Infernal! En mijn lief gaat MC-en!
Snel reserveren als u erbij wilt zijn. Het entreegeld wordt proper in gelijke delen gesplitst voor de comedians, dat spreekt voor zich.
Gisterenavond hebben we hier thuis een mail gekregen waar ik nog steeds helemaal door van de kaart ben. Een vriendin van ons is Braziliaanse en heeft dus een ander kleur vel dan de meeste mensen in dit Vlaanderland. Zaterdagavond was ze met haar vriend op een feestje in een jeugdhuis en ze is daar volledig in elkaar geslagen. Zij heeft over haar hele lichaam kneuzingen, een dichtgeklopt oog, een afgebroken tand en haar juwelen verloren. Hij heeft er een dikke lip, kneuzingen, een gebarsten neus en een afgebroken tand aan over gehouden, omdat hij haar probeerde te verdedigen.
Het geweld ging gepaard met racistische opmerkingen en verbale aanvallen over vuile negerin en terugkeren naar haar oerwoud.
Er is klacht ingediend, de politie neemt het voorval zeer ernstig en het Centrum voor Racisme volgt de zaak ook op, maar dat maakt het natuurlijk niet minder erg.
Walgelijk, vind ik dat. Degoutant. En ik schaam mij diep dat mensen tot zo’n dingen in staat kunnen zijn.
(het koppel overweegt het verhaal openbaar te maken in de pers, overigens. Ik heb hun contactgegevens. Ge moet maar roepen.)