moeilijk – Page 3

En al moeilijk

Foto.

05/08/2011

TMF staat op hier ten huize, of JIM, of iets dergelijks, al slaat u me dood. Hij is een scenario aan het schrijven en mompelde iets over research. Dat TMF opeens op moet, dat kan ik nog verstaan. Maar om de paar minuten staat hij recht van achter zijn laptop en neemt een foto van de televisie. Ik vind dat persoonlijk wat vreemd, ja, maar stel daar geen vragen over. Ik veronderstel dat het voor u allen –net als voor mij — een grote geruststelling is dat het allemaal met ons belastingsgeld is, dat hij dat doet.

Maar waar ik dus aan moest denken. Mijn pepe deed dat ook, foto’s nemen van de televisie. Hij had eens van ons voor een verjaardag een digitale kodak gekregen, want vroeger deed hij veel van fotografie. Hij vond dat wijs, mijn pepe, dat ge met zo’n digitale van alles foto’s mocht nemen, omdat ge die toch niet moest ontwikkelen.
Als hij naar de tour de france keek, dan nam hij soms foto’s van den arrivé. En als wij ‘s avonds op bezoek kwamen, dan toonde hij hoe spannend het was geweest.

Ik mis dat.

moeilijk

Evian, baby inside.

25/04/2011

Ik krijg regelmatig voorstellen van de reclamie-regie om ergens over te schrijven, u weet dat. Ik doe dat, als ik het leuk vind, of als ik er iets over te vertellen heb. Deze keer ging het voorstel over Evian, die net een nieuwe campagne hebben: na de dansende en rolschaatsende bébé’s is het nu van baby-tshirts met grote hoofden erop. Het is wel grappig vind ik:

Zoals dat gaat tegenwoordig, is het met een facebook, en u kunt zelf ook iets doen: foto nemen van uzelf met zo’n T-shirt en dan hopla in de commercial. Ik heb geen webcam en geen iPhone, maar misschien dat u er wel iets mee kan.

Enfin. Maar wat ik eigenlijk wilde vertellen. Toen de reclameregie mailde, bedacht ik dat wij dat altijd kopen, Evian. En dat ik eigenlijk niet weet waarom want vroeger dronken wij – behalve vooral water van de kraan — vittel of spa reine. Enig graven in mijn brein bracht mij naar mijn kraamtijd. Alwaar in de kraamkliniek Spa blauw werd geschonken, voor moeder en kind, en dat ik die gewoonte overnam thuis. Toen Mira al snel naar de flesjes moest overschakelen maakte ik haar fles dus ook met spa. En toen we een paar weken later nog altijd zot werden van het krijsende kind wegens krampen (het lag dus niet enkel aan de borstvoeding), zei mijn vroedvrouw op een dag: welk water gebruikt gij eigenlijk? Oh, maar spa, dat is het slechste voor krampjes dat er is. Ge zijt beter met Evian.

Wat waar bleek te zijn. En ik vind principieel: water is water, ook van de kraan. Maar als het kind content is en geen krampen heeft, dan is Evian net wat beter water, natuurlijk. Het enige wat ik mij dus sindsdien afvraag: als kinders krampen krijgen van spa blauw, waarom wordt dat dan in elke kraamkliniek geschonken? Allez, ik ben geen kinderarts, maar is dat niet wat onlogisch? Eigenlijk, feitelijk?

moeilijk projecten

Project 365 (voorlopig: project 3)

17/03/2011

Ik ben er ooit eens mee begonnen, maar wegens te omslachtig mee gestopt. Altijd maar die foto’s overzetten, die kodak meesleuren: niks voor mij. Terwijl het zo’n cool gegeven is, eigenlijk: 365 dagen elke dag een foto posten. Maar! Nu! Heb! Ik! Een! Supergsm!
(het werd al eens gevraagd in de commentaren, dus voor uw nieuwsgierigheid: dezen.)
En aangezien ik nu vlotjes mooie foto’s kan nemen en die in één beweging kan opladen op Flickr, zijn al mijn bezwaren weggevallen en is er geen ontkomen aan: ik doe een Project 365. Vandaag is dag drie, en de set vindt u hier.
Of hieronder, natuurlijk.

moeilijk

i. test hoeveel mannen er dit weblog eigenlijk nog lezen.

07/03/201107/03/2011

Allez jong. Boussoufa naar Grozny. Ik versta dat gelijk zo moeilijk. Een massa geld natuurlijk: een contract van vier jaar, aan 2,5 miljoen netto per jaar. Dat wil zeggen: nooit meer moeten werken daarna. En in de gazet staat \”alles is te koop in voetbal\”.
Maar het is daar dus onveilig, in Tsjetsjenië, en het is superver weg, en het is – voor zover ik dat kan zien, ik ken daar niet zo veel van – niet echt een competitie waar die gast op zijn plaats is.

Het zal wel een illusie zijn te denken dat er andere dingen dan geld tellen zeker, in het leven?

moeilijk projecten

Alles moet weg! (1)

10/09/2010

Mijn ouders, die hebben een magazijn, hier ergens in de stad. En zoals dat gaat met mensen die een dochter hebben die al eens een onbezonnen aankoopje durft te doen, staan in dat magazijn behalve wat grief van hen vooral veel spullen van mij. Grote spullen die niet in mijn kelder passen.
Jammer genoeg hebben ze nu besloten het magazijn leeg te maken en — oh horror — moet ik dus mijn spullen weghalen. En ik heb geen plaats hier thuis. Omdat ik soms zo vreselijk web 2.0 ben dat ik er zelf schrik van krijg, gooi ik ze op het interweb, eerst hier voor ze op 2ehands.be ofzo gaan. De eerste kans is dus voor u, lieve lezers, en vooral: dit is minder werk dan op 2ehands zetten.

First up: the old bike. Ik ben daar eerlijk in: er is werk aan. Nieuwe wielen, een nieuwe ketting, een laagske verf, beetje roest afschuren, nieuwe lichten en remmen enzo. Het beestje heeft namelijk afgezien van een paar jaar buitenstaan op een koer in de regen, door weer en wind. Maar! Het is een oude, authentieke, stevige, Hollandse fiets. Hij was eerst wit, en van mijn mama, en toen heb ik hem als puber ingepikt. Waarna ik hem achtereenvolgens (1) roze (2) met madeliefjes en (3) zwart heb geschilderd. Hij heeft me naar feestjes in het hele meetjesland gebracht, tot ik een mobilette kreeg, en lui werd. Toen ik alleen ging wonen was hij er opnieuw, dit keer om de hele stad mee rond te dweilen. Ah, the stories this bike could tell. Maar een leuke fiets dus, en ook nog voorzien van een zeer hoog coolness-gehalte.

Alleszins: hij moet weg! Moet ge’m hebben? Noem uw prijs via het contactformulier! Of gewoon op mail, als ge mijn emailadres hebt.