moeilijk

moeilijk

Ik ben een plastiek zakske.

Santa Boogie, ondertussen al een grote kater geworden, heeft een vreemde voorliefde voor plastiek zakskes. In de keuken hebben wij onder het aanrecht zo’n rekje staan waar allerhande brol inligt. En waar ook de plastiek zakskes van GB en delhaize en co worden verzameld.
Toen Boogie nog Boogietje was, was die stapel plastiek zakjes zijn favoriete slaapplaats. Nu is hij te groot geworden om nog in het rekje te passen.
Plastiek zakjes zijn echter niet alleen geschikt als matras, het is ook Santa Boogie’s favoriete speelgoed. Hij zeult daar het hele huis meer rond en soms worden we zelfs ‘s nachts wakker van een kat die bijzonder wilt wild met een GB-zakje op ons bed heen en weer zeult. Wij roepen onze kat niet met behulp van een rammelend etensbakje, maar door met een zakje te ritselen. Om maar te illustreren hoe verzot hij op die dingen is.

De laatste weken hadden wij al gemerkt dat er in de keuken geen zakjes meer waren. En deze middag, na een blik op Boogie’s mandje (dat op de 2e verdieping, in mijn bureau staat), werd duidelijk waarom:



En al moeilijk

The. Summer. Of. 69.

Gisterenavond, na de vernissages (beide tentoonstellingen zijn aanraders, trouwens) zakten wij in eerste instantie af naar The White Cat. Een paar drankjes en een sms van Los Gringos later, verlegden we onze uitgaansactiviteiten naar ‘t Geduld, bij het Gravensteen. Daar waren zij namelijk aanbeland. Samen met vijftig (50!) Amsterdammers. Eén van die Nederlanders was ooit een reisgenoot, de rest van het gezelschap waren zijn collega’s met wie hij een uitstapje naar Gent maakte.

Over contrast gesproken. Het eerste deel van de avond bestond uit kunst, artyfarty toestanden en cocktails in een hip café. Het tweede deel van de avond was gevuld met luidkeels meezingen met Brian Adams en Metallica in een café dat deed denken aan een overpoort-etablissement.
Interessante combinatie….

Ja! moeilijk

Antwerpen, brace yourself.

Vandaag wordt een leuke dag, ik voel het. Tegen de middag snor ik namelijk met de Ford Feest naar de Metropool alwaar de immer charmante Miss Blondie, die u misschien wel kent uit straffe verhalen alhier, een stockverkoop helpt organiseren van lingerie. Underwear, whiii! Expensive underwear & discount prices: dubbel whiii!
Verder gepland: lunch en shopping met vriendin B., Little Q en M.
En dan terug naar gent voor twee openingen en een etentje.

En al moeilijk

Onweer.

Deze avond werd de stad opeens donker. Tien minuten later stonden de straten blank, kletterende de hagelstenen naar beneden en volgden donder en bliksem elkaar steeds sneller op.

Onweer.

Raar hoe iedereen daar anders op reageert: sommige mensen buiten renden alsof hun leven vanaf ging, maar we zagen ook twee jongedames rustig verder wandelend, onderwijl een babbeltje slaand. Wij zaten in de auto en lief vond het onweer “schoon” en “wijs”. Ik kromp bij iedere donderslag verder ineen. Ik heb daar namelijk schrik van. Zeer veel schrik. Ik ben mij bewust van het irreële karakter van mijn angst, maar het blijkt moeilijk te controleren. Ik probeer het op het moment zelf wel te rationaliseren en tot zekere hoogte lukt dat wel: ik hol niet gillend om hulp door de straten, hoewel ik dat wel zou willen. Maar ik voel wel mijn mag samenknijpen bij iedere bliksem en wil wegkruipen bij iedere donderslag.

Triest kind dat ik ben, bij momenten.

(Oh. Deze meneer heeft er trouwens te voet ingezeten. samen met zijn zesjarig dochter, blijkbaar.)

moeilijk

De zelfhulpgroep.

Grappig is dit. Ben ik een namiddag weg in vergadering, is mijn weblogske plots de online zelhulpgroep voor mensen op dieet geworden. Allez, niet dat ik dat erg vind hoor, integendeel. Maar het verwondert mij altijd steeds weer hoe erg tinterweb van verbondenheid is, bijwijlen. Ik vind dat lollig.
Dit weekend heb ik samen met Stevenn en Michel een interviewke gedaan over online communities. Want wij zijn dat met Het Project, zo schijnt. Ik had er zelfs al niet meer bij stilgestaan dat dat zo was.
Steeds meer vloeien online en offline immers samen, de laatste maanden. De Gentblogt-people zijn kameraden geworden. We gaan regelmatig samen op stap, bij elkaar op bezoek of naar een optreden. Of met sommigen zit een mens al eens onverwacht op café. We komen bloggers tegen op optredens van Lie . En als we naar Antwerpen gaan, dan kunnen we daar ook bij fijne mensen langs.

Als ge een geboortekaartje moet, dan maakt iemand dat wel.
Als uw gsm kapot is, dan hebt ge zo vervangmateriaal.
En als ge op dieet gaat, dan dieet iedereen gewoon mee.

Dames en heren:het internet, versie 2.0.