reizen

reizen

Festival-spel.

Een fijne wedstrijd, zowaar, van Virgin Express:

Surf naar http://www.festivalbuddy.be/ Schrijf je daar in, dan krijg je sms met woordje toegestuurd. Als je op een van de zomerfestivals waar een Virginstand staat iemand met hetzelfde woordje vindt… Ga dan naar de Virgin Express stand en je krijgt elk een vliegticket (heen en terug)…

Oftwel: iedereen nu al massaal inschrijven en dan hopen dat we van tevoren een match krijgen. Makkelijk zat. En als er een match is, dan geraken we wel tot op één van die festivals. *grijns*

Gerke kreeg HAPPY.
Het mijne is SPORT.

Sport, for crying out loud. Ik hoor Lena haar hoongelach nu al.

Laat uw woord achter in de commentaren, misschien vind je wel een vriendje op Kerygma. En daar doen we het toch allemaal voor, niet?

Update:

de woorden tot nu toe: happy, sport, culture, boy, camera, snow, bike, pizza, sangria, english, italy, backpack.

En nu allemaal de link van Tijd gebruiken : http://buddylink.linu.cx/ . Makkelijker dan dat wordt het niet.

En al reizen vriendjes

Rekensom.

Aantal dagen tot absolute relaxatie: 3.
Aantal dagen werken tot vakantie: 8.
Aantal dagen tot Gentse Feesten: 24.
Aantal dagen tot date in Arequipa, Peru : 37.
Aantal dagen tot Lena trouwt: 60. (was ik even vergeten. excuus.)

Mooie vooruitzichten, inderdaad.

reizen vriendjes

It’s a beautiful day

It’s a beautiful day
Sky falls, you feel like
It’s a beautiful day
Don’t let it get away

Het is vandaag niet alleen een mooie dag omwille van het concert vanavond, maar ook omdat het directe gevaar op een burgeroorlog in Bolivia ietwat lijkt afgewend. Gisteren was een bijzonder spannende dag in een conflict dat nu al jaren aansleept en dat het land-waar-ik-zo-zot-van-ben verdeelt en in onrust stort.
Eerst en vooral voor zij die het zich afvragen: gisteren ook levenstekenen gekregen van Los Gringos. Ze zitten in Argentinië en wachten nog even af hoe de situatie evolueert voor ze zich in Bolivia wagen.

Twee jaar geleden, een tiental dagen voor ik met El Pasqual vertrok voor onze reis daarheen, viel er een mail van een kameraad ter plekke in de box met als titel “La Paz is burning”. Er waren toen zware rellen, met schietgeweren en zwaargewonden. De wegen werden geblokkeerd door boze coca-boeren en de boel dreigde heel erg uit de hand te lopen. We hebben dan even getwijfeld om te vertrekken, maar een paar dagen later was de situatie afgekoeld. Toen wij aankwamen was alles behoorlijk kalm, toen we een maand later het land verlieten, werden de spanningen alweer duidelijk voelbaar. Onrustig land, zo heet dat dan.

Wat de laatste weken is gebeurd, is van dezelfde orde: een sluimerend conflict barst weer open, er zijn protesten, de president treedt af, de opvolger blijkt niet aanvaardbaar te zijn voor de protesterende partij,… . Het draait om gas en natuurlijke rijkdom en om (ja, ze zitten er toch weer tussen) onze Amerikaanse vrienden die daar dus rijk van worden, terwijl een groot deel van de bevolking arm is. Voor wie een korte achtergrondschets wil is dit artikel van Jim Shultz, medewerker van “The Democracy Center” in Cochabamba, interessant. Het werd geschreven voor de start van de crisis. Dezelfde Shultz houdt trouwens een redelijk gedetailleerde weblog bij vanuit Bolivia, waar je vaak het laatste nieuws kunt terugvinden. U vindt hem hier.

Spanning en chaos dus, de laatste dagen. Ik hoorde een Boliviaanse kennis via msn gisteren en vroeg hem naar de veiligheid daar bij hen en hij antwoordde: “it’s a little bit safe”.
Blijkbaar kunnen ze (hij woont in het rijke Santa Cruz) de stad niet in of uit door wegblokkades. Gisteren zijn ook de eerste doden gevallen in dit hoofdstuk van het conflict, maar deze nacht is dus een nieuwe president aangeduid. Niet de controversiële en gehate Vaca Diez, die officieel aanspraak kon maken op de troon, maar de voorzitter van het hooggerechtshof, Eduardo Rodriguez Veltze. Hij heeft beloofd op korte termijn verkiezingen uit te schrijven.

Het lijkt er nu op dat de crisis voorlopig even bedwongen is.

reizen

continentendrift

Over dat van gister nog even: afstanden lijken ook veel korter op een ander continent.

Wat we doen valt eigenlijk te vergelijken met “oh, ben jij in Rome van ‘t weekend? Anders zullen we een pintje gaan drinken, want ik ben toch ook in Brussel.”

En het is boel in Bolivië, gvd. Net even gebeld naar MsE en het laatste wat zij hoorde was dat Los Gringos in Argentinië zitten en nu ongeveer naar Bolivië vertrekken. Lieve schatten, ik stel voor (en Buitenlandse zaken steunt me hierin) dat jullie dat NIET doen.

reizen

Getting organized.

Georganiseerde groepsreizen, voor sommige mensen zal het waarschijnlijk een fantastisch initiatief zijn, maar ikzelf ben er niet voor gemaakt.
Ik heb er eenvoudigweg de fysiek niet voor om de hele tijd op commando op en af een bus te hoppen: het ene moment verveel ik me steendood en heb ik enkel zin om tukjes te doen, het volgende moment erger ik me blauw aan het feit dat ik veel te snel wegmoet op een plek die ik wel mooi vind.
Ook mentaal wil het niet zo vlotten met het concept groepsreizen. Ik heb een lage tolerantiegrens als het op vreemde mensen aankomt en ben een kei in ergernis om een futiliteit. Bovendien kies ik mijn reisgenoten liever zelf, want ik heb nu eenmaal een poel van fantastische vriendjes als potentieel gezelschap.
Tel hierbij het feit dat ik een enorme goestendoender ben – zoals ze dat bij ons zeggen- en u begrijpt dat de georganiseerde exploratie van het Turkse platteland, nu zes jaar geleden, niet echt een grote hit was.

Ik heb toen gezworen: nooit meer. Een credo waar ik me sindsdien met veel plezier aan gehouden heb en waar veel van de vriendjes en vriendinnetjes gelukkig ook aanhanger van zijn. We boeken goedkope vliegtuigtickets op tinternet, vertrekken en zien wel wat er ter plekke gebeurt. We stappen in een oude camionette en rijden naar de Atlantique voor surf en Ricard.
We vliegen naar Zuid-Amerika en vinden het een goed idee om als eerste hoofdstuk “versieren en verleiden” uit onze taalgids Spaans te leren. Met als gevolg dat we bij aankomst wél aan de plaatselijke schonen kunnen vertellen dat we verdrinken in hun ogen, maar geen taxichauffeur duidelijk kunnen maken waar we heen willen.

Ongeorganiseerd reizen is toftoftof. En als je ver weggaat (zoals wij deze zomer) is het zelf voorbereiden en dingen uitzoeken al de helft van de fun. Ik verlies mezelf dus op dit moment in reisgidsen en websites, bekijk busschema’s en probeer informatie te verzamelen over interne vluchten.
Het vraagt het nodige puzzelwerk, zeker omdat we deze keer niet alleen zijn en niet allemaal samen aankomen vertrekken.

– Los Gringos zijn op 26 januari al vertrokken en die hangen nu ergens rond in Bolivië.
– MsE vertrekt op 4 juli met T., die een ervaren reiziger is, zeker in Zuid-Amerika. Zij reizen een kleine 3 weken samen door Bolivië en Argentinië.
– Ergens tussen 20 en 25 juli laat T. voorgenoemde MsE. achter, waarschijnlijk in La Paz, waar ze opgepikt wordt door Los Gringos.
– Op 27 juli vertrekken ikzelf en het lief naar Lima en we vliegen onmiddellijk door naar Arequipa, alwaar Los Gringos en MsE. ons zullen opwachten.
– Op 3 augustus moeten we MsE nog op een vliegtuig naar Lima gezet krijgen, want zij vliegt terug naar België op 4 augustus.
– Op 17 augustus moeten ook het lief en ik terug in Lima zijn voor de terugvlucht
– Los Gringos blijven vanzelfsprekend nog even.
– Voeg hierbij:
* T. die melding maakte van even een pint te drinken in La Paz met Los Gringos
* Het feit dat MsE totaal geen oriëntatievermogen heeft en ondanks haar grote intelligentie erin slaagt om zelfs in Gent (waar ze al 25 jaar woont) te verdwalen
* Dat de zus van MsE, aka de vrouwelijke helft van Los Gringos aan dezelfde ziekte lijdt.

….en u krijgt:

EEN SOEP!

Om maar te zeggen: het is allemaal een beetje ingewikkeld op het moment