één punt op de voornemens-lijst heeft alvast een definitieve vorm gekregen: gisteren een retourtje Lima gekocht.

Peru, here I come!

tip van de dag: het is book&pay-week bij connections. De goedkoopste tickets bestel je dus NU !

Ik moet werken, verdorie. Flink zijn. Productief. De koe bij de horens vatten en de dag plukken. Nuttige dingen doen met mijn leven, in plaats van de hele tijd voor mij uit te staren, sigaretten te roken en over triviale dingen na te denken.
Het probleem met dat werk-inhalen-in-de-vakantie is echter dat er altijd wel iets belangrijker is. Lijkt. Zou kunnen zijn.
Zoals beslissingen nemen. Wordt mijn muur chocoladebruin dan wel aubergine-paars? Zal ik een boterham met kaas eten als lunch of een ijsje met banaan? Welk boek zal ik beginnen lezen, straks, want het oude boek is op? Uren kan ik over zo\’n dingen contempleren, en ik verdenk mijn onderbewustzijn ervan die twijfel te voeden om het echte werk steeds maar uit te stellen.
En het stapelt op. Iedere keer als ik durf op te kijken schiet er iets nieuws door m\’n hoofd wat ik dringend moet doen. Een bad nemen. Dat ene artikel in de humo lezen. Rekeningen betalen. En moet ik niet een nieuwe riem voor bij die jeansbroek. En en en. Alles behalve werk.

Maar het zal hier rap gaan gedaan zijn, zie. Ik heb dat lepe duiveltje in mijn hoofd door en leg het bij deze resoluut het zwijgen op. En avant, bouwen aan die carrière, verdomme.

Maar eerst een paar mailtje sturen om mensen te feliciteren met het nieuwe jaar. En een ijsje eten.

Het is tijd voor de goede voornemens voor het nieuwe jaar. Dat is leuk: opschrijven wat je zekerzekerzeker zal doen in de komende twaalf maand en dan in december de balans opmaken. Meestal helt die nogal over naar de kant waar ik grandioos mijn voeten heb geveegd aan alles wat ik me had voorgenomen. Maar: dit jaar maak ik het mezelf makkelijk, en ik doorspek de lijst met een paar aangename verzetjes. Because all work and no play makes i. a dull girl.
Gaat ie.

Vanaf 1 januari leg ik de dingen na gebruik opnieuw op hun plaats. Dit om eindelijk definitief komaf te maken met de vele minuten uren dagen die verloren gaan met het zoeken naar autosleutels, handtas, kurkentrekker, telefoon,..
De eerste stap bij dit plan is: alles een vaste plaats geven.
Organisatie wordt het sleutelwoord van 2005.

Ik zal in het nieuwe jaar altijd, steeds, semper, toujours de afwas direct na het eten doen. Normaliter zou dit het probleem van het niet meer kunnen localiseren van de gootsteen moeten oplossen.

In 2005 ga ik naar Zuid-Amerika op reis. Zeker weten.

Ik zal niet langer vragen stellen over belangrijke zaken aan mijn magic eightball . Ik zal evenmin mijn beslissingen in belangrijke zaken laten afhangen van wat de magic eightball zegt.

Ik zal veel boekjes lezen in 2005. Ha! Dat doe ik nu al, dus dat wordt een makkie, maar ik wilde dat tenminste één punt op dit lijstje zeker uitgevoerd werd.

Ten behoeve van de persoonlijk ontwikkeling zal ik in 2005 beginnen met een cursus. Het gaat momenteel tussen: Spaans, Spermalie of salsadansen.

Het schijnt dat ik in 2005 zal stoppen met roken. Dat is goed nieuws zeg.

Stress! Maar stress, maat, on-ge-loof-lijk! Niet ikzelf neen, maar de dames van het meisjeshuis. De examens beginnen deze week, ergo: STRESS.
Op de study-coaching gisteren was het kot dan ook te klein: een zevental meisjes die als kuikens zonder kop (Jah. Ze zijn nog jong…) probeerden om Frans, Nederlands, Informatica, wiskunde en biologie onder controle te krijgen. En wij daar met drie overwerkte begeleidsters tussen, proberen om iedereen een beetje te helpen met plannen, moeilijke stukken, woordjes overhoren,…
Zelf heb ik een didactisch niet zo zuivere uitleg gedaan over het verschil tussen le/du/un. Als je adorer of aimer ziet staan, schrijf dan al maar le. Als er geen lidwoord gebruikt wordt in het Nederlands, dan is het du. En anders…tja. Soms is la course contre la montre(ook geleerd gisteren. Vocabulaire unité 3.) belangrijker dan een volledig onderbouwde en gedetailleerde uitleg.
Vreemd ook dat er zo’n grote verschillen in daadkracht zijn tussen onze verschillende meisjes. Een aantal van hen doet maar een beetje hoe het uitkomt en ziet wel waar het eindigt. Anderen zijn dan weer vrouwen-met-een-duidelijk-doel. “Neem eens je agenda en kijk eens of je volgende week maandag kan komen om mijn Nederlands op te vragen. En dan donderdag voor mijn informatica. Goed, dan spreken we om 17h af?”. Quote-unquote.
Volgende week: deel 2 van de kerstexamens. Eind volgende week: M’ski, de vaste begeleidster van het zootje ongeregeld thuis met zenuwinzinking.