Zyban-neveneffecten: wakker om half twee, om drie uur, om vijf uur en om kwart voor zeven. Gedroomd over een achtervolging in de boekentoren. Met messen en schietgeweren en angstaanjagende bendes en al.

Status: 12 uur zonder sigaret.

Ik ben nog niet gestopt, neen. Mijn stopdag ligt op nu zaterdag. Maar ik heb ze niet meegenomen, de kankerstokken. Vanmorgen braaf mijn pilleken geslikt en dan naar het werk gereden zonder pakje Marlboro op zak.
Twee van mijn collega’s doen ook analoge pogingen, dus we zijn het jaar begonnen met nieuwjaarszoenen en een therapeutisch gesprek over nicotine en hoe slecht dat wel niet is.

Ondertussen is het twaalf uur en ik heb nog niet gerookt sinds gisterenavond. Wel heel veel goesting, moet ik zeggen. Ik denk dat ik nog maar eens een soepke eet. Om me bezig te houden. Eten leidt af.
Een massa eten meenemen is trouwens deel van het grote plan. Hier op school is de enige snack die je kunt kopen “brol uit den automaat”. En als ik iedere keer als ik zin heb in een sigaret een snickers opvreet, dan kunnen ze me tegen het eind van het schooljaar naar mijn bureau rollen.
Ik heb dus meegenomen naar het werk vandaag:
– 2 appels
– 3 yoghurtjes
– 1 peer
– 1 wortel
– 1 dubbele boterham
– een halve liter zelfgemaakte pompoensoep.

Als ik de werkdag doorkom zonder roken, dan moet het een makkie zijn om tegen het eind van de week die brol helemaal te laten.
Denk ik.
Ofzo.
Misschien.

Dag 4 van het Zyban-slikken. Nog twee dagen en dan wordt er overgeschakeld naar een dubbele dosis. En ergens in de vijf dagen die daarop volgen stop ik dus volledig met roken.

De ervaringen zijn een beetje vreemd: ik slaap niet zoals het hoort, maar ik weet niet of dat komt door minder te roken of door het feit dat er allerlei opwekkende brol in die pillen zit. De belangrijkste evolutie is echter het roken, of beter: de goesting achter een sigaret.
Ik heb vandaag al vijf keer een sigaret halverwege uitgemaakt wegens niet lekker. En die twee andere die ik wel heb gerookt hebben me eigenlijk ook niet echt gesmaakt. Vreemd is dat, i. die sigaretten niet lekker vindt.

Weet u wat? Ik denk dat ik morgen maar eens mijn sigaretten thuislaat van het werk. Dat is een interessant experiment, me dunkt.

Net terug van de nieuwjaarsreceptie van de Stad. Veel volk, een paar ontbrekende gezichten, en een hele meute gentblogt-kinderen die hun charme gebruikten om mensen kaartjes van Gentblogt te geven. Kinderarbeid op z’n best.

Vanochtend heb ik voor het eerst in vier jaar niet onmiddellijk na het ontwaken een Marlboro opgestoken.
Ik heb eerst ontbeten. En met Lief zitten babbelen aan de ontbijttafel. En dan zelfs nog afgeruimd.
Mijn eerste sigaret was ruim een uur na het opstaan. Ik ben zowaar een beetje trots op mezelf voor deze kleine overwinning.

Ik hou niet van half werk. En ik ben graag goed voorbereid. Vandaar dat ik vanavond een bezoekje aan de huisarts heb gebracht om hem mede te delen dat ik volgende week stop met roken en hem te vragen of hij enige hulp aan te bieden had.

En dat had ie. In de vorm van een lange monoloog over de dingen die ik de eerste dagen zou ervaren. Over wat er met mijn lichaam zou gebeuren en wanneer mijn smaak enzo zou verscherpen.
Hij heeft mijn bloeddruk genomen en die is dik ok. Hij heeft me gewogen en ook daarover mag ik tevreden zijn. Hij heeft me geboden om te proberen maximum 3 kg te verzwaren. Want dat kan geen kwaad, en dat krijgen we er later wel weer af, zo sprak hij wijs.
Hij heeft me een famauze peptalk gegeven en een aantal tips. En hij heeft me pillekes voorgeschreven. Zyban, zo heet dat spul, en het zou me moeten helpen om vanaf volgende week van de sigaretten af te blijven, zonder al te grote problemen.

Waarom ik dit vertel? Omdat er de komende weken hier waarschijnlijk heel wat zal verschijnen over mijn stop-poging. Ik weet nl. uit vorige ervaringen dat dit zowat mijn hele leven beheerst, de eerste dagen. Ik heb er speciaal een nieuwe categorie voor gemaakt en zal alles dus in De Stop zetten. Wie mijn gezaag niet wil horen, kan posts van die categorie meteen wegklikken.