Waarschuwing: voor mensen die niet in huizen geïnteresseerd zijn: saai voer. Maar ik schrijf het toch, want ik wil later kunnen opzoeken wat we precies allemaal bezocht hadden en al. En het is mijn weblog, dus waar moeit u zich eigenlijk mee?

Vandaag voor het eerst echt huizen weest bekijken. Vanbinnen en al.

Het eerste huis: een kijkdag van een openbare verkoop op Sint-Amandsberg. Het huis was in vreselijk slechte staat, er was veel te veel in gerookt (Vies is dat, trouwens. Sigaretten stinken meer dan ik kon vermoeden.) en het lag sowieso te ver van het centrum af. Afgekeurd dus, maar het bezoek was wel voor iets goed aangezien we de familie van de overleden bewoonster drie absoluut allerschattigste keukenkasten hebben afgeluisd. Voor de mensen die al in ons huis zijn geweest: dezelfde serie als de baby-blauwe keuken- en kolomkast die nu in onze eetkamer staan. Nog meer rommel uit de jaren 40-50, dat heeft u goed geraden.
Dertig euroots en volgende week gaan we de boel opladen. Voor liefhebbers van oude en antieke meubels/kasten: er staan er nog een paar mooie. Mail mij voor het adres!

Het tweede huis lag ook op Sint-Amandsberg, in een straat evenwijdig aan die waar het gezin lief-zijn-zusje woont. Een rustige, fijne buurt, vlakbij een aan te leggen park en op fietsafstand van de stad. Prachtige gevel, mooi huis, veel ruimte en in zeer goede staat. 215.000 euro vraagprijs, dus dat viel best mee. Jammer genoeg te weinig licht, vonden wij. Geen coup de foudre dus, en aangezien we ook nog maar vier dagen zoeken, is dat wel een vereiste momenteel.
Bovendien heb ik gisteren eigenlijk besloten eerst een maand of zes in het centrum te willen zoeken. We kunnen dan nog steeds ons actie-terrein verleggen naar de rand, als het centrum niet haalbaar blijkt….

Het derde huis was het beste dat we tot nu toe al gezien hebben. Gelegen in rustige zijstraat van de Kortrijkse Steenweg: een kilometer van het station, twee kilometer van de korenmarkt. Centrum dus.
Het huis had een gemiddelde living (niet supergroot), een deftige keuken, een tuintje, een badkamer met douche en vier slaapkamers. Bovendien was ook de zolder afgemaakt met velux, isolatie en planken wat voor een vijfde, zeer ruime kamer zorgde.
Overal dubbel glas, nieuw dak, aluminium ramen en elektriciteit in orde. Planken vloeren en alles in goede staat. Minpuntje was het ontbreken van centrale verwarming. De vraagprijs bleek 265.000 euro, wat iets boven ons budget lag, maar we waren er toch wel redelijk voor te vinden.

Huis nummer vier ligt in dezelfde straat en omvat: een sousterrain dat op een tuintje uitkomt, een living en vier slaapkamers. Niet aanwezig: badkamer, centrale verwarming, deftige elektriciteit, een deftig dak, goed plakwerk en een keuken. Wel aanwezig: vocht in de muren, een vieze rokersgeur en veel stof en vuil.
Ook aanwezig: vier ton charme die ervoor zorgde dat lief prompt verliefd werd op het huis. Mijn realiteitszin zei echter dat we zo’n huis niet aankunnen: 235 vraagprijs en dan nog een massa verbouwingen? Vergeet het maar.

Nu was huis nummer drie echt wel een mooi huis, dus belden wij mijn mama en papa voor een reality check. En zij gingen net visjes halen in de stad, dus gingen we samen met hen nog eens kijken. Een half uur later zaten we gevieren koffie te drinken, een optie tot volgende zaterdag op zak. Het was toen al duidelijk echter dat we het waarschijnlijk niet zouden doen: te veel geld voor een huis waar we niet allebei 100% zot van waren. Te veel kleine gebreken die bricolerend weggestopt waren. Niet goed genoeg, dus.
Een uur later kregen we in de auto telefoon: of we bereid waren de vraagprijs te geven, want dat men een bod had gekregen van andere mensen die die wel wilden geven. Aangezien wij daar niet toe bereid waren, hebben we de optie opgegeven.

Al bij al was dit een productieve dag. We hebben veel bijgeleerd, de spits is eraf en ik heb het gevoel dat ik de volgende keer al minder stress ga hebben (Aaargh. beslissingen nemen….niet mijn beste kant. mensen die ik niet ken te woord staan…nog veel minder). En we hebben als eens een optie gehad op een huis. En we hebben nieuwe keukenkasten.

Allez hop. Op verzoek van Liza: een beetje uitleg naar wat we precies zoeken voor het huis dat we willen kopen.

De locatie
Eerst en vooral: we willen bij voorkeur in de stad blijven wonen of indien nodig in de randstad. Er zijn bepaalde wijken die een (zeer groot) streepje voor hebben (mensen die niet van Gent zijn kunnen nu al stoppen met lezen): Sluizeken-Ham, Tolhuis, Macharius, Heirnis, de Waterwijk, Centrum, Patershol, de omgeving van Beestenmarkt en Sint-Jacobs. Ook de wijk aan de achterkant van de Blaarmeersen vinden we zeer fijn…het zijn daar precies allemaal vakantiehuisjes. Die staan allemaal bovenaan het lijstje.
Daarna volgen: Muide / Meulestede, Coupure/Bijloke, Sint-Amandsberg en de wijk op Gentbrugge aan de oude Brusselse Steenweg.
Op trede drie staan de wijken aan het station en aan de overkant van de ring. Wij voorkeur niet, wegens verder van het centrum en minder gezellig vinden we, maar het valt te overwegen als het huis echt de moeite is.
Ook de Brugse Poort en de overkant (aan de Bourgoyen) zou kunnen, maar dat is al wat ver, natuurlijk.

Ik wil graag aan het water wonen, maar ik vermoed dat dat een beetje te veel zal gevraagd zijn…

Ik wil niet aan de kant van het rabot wonen van de wondelgemstraat. Alles tussen blaisante vest en gasmeterlaan is njet en wat het van Beverenplein betreft: don’t even get me started.
Verder geen smalle straten waar een tram of bus doorrijdt.

Het huis zelf
Eerste vereiste: we moeten buiten kunnen. Dat betekent: ofwel een stadstuintje, ofwel een grote koer (en neen, 15 m² is *niet* groot, beste makelaar), ofwel nen echten hof.
Een dakterras mag ook, eventueel. Maar dan wel één met een deftig oppervlak. We moeten kunnen bbq doen met een hoop maten é.
Tweede vereiste: ruimte. We willen een living, een keuken en een badkamer en dan nog minimum 4 kamers. Meer mag ook, dat spreekt voor zich. Dat klinkt misschien veel, maar lief moet een bureau hebben (hij maakt veel lawaai), er is onze slaapkamer en dan willen we ook nog kindertjes binnen een paar jaar, dus die moeten ook ergens slapen, niet?
Derde vereiste: licht. Er moet licht zijn in het huis, of het moet mogelijk zijn om meer licht binnen te trekken.
Andere pluspunten zijn: een droge kelder en veel bergruimte. Een garage lijkt ons leuk, maar opnieuw: geen absolute must. Oe! En houten vloeren!

Over de staat van het huis valt te spreken, als er over de prijs ook te spreken valt. Waarmee ik bedoel dat ik er niets op tegen heb om te verbouwen als ik nog geld overheb om er een paar miljoen tegen te gooien. We willen echter niet jaren in een bouwwerf wonen.

Prijs
We hebben een prijs tussen de 200 en 250.000 in ons hoofd. Als er verbouwingen aan zijn mag de aankooprijs natuurlijk niet 250 zijn.

Mooi
Dit bijvoorbeeld is een schoon huis.
Maar wel te duur voor ons. Iets kleiner, iets minder afwerkt en we zijn vertrokken…

– Aantal schriftjes gekocht om onze zoek-ervaring in te noteren : 1 (dank voor de tip, thyssie)
– Aantal uren rondgereden in buurten waar we willen wonen: 2
– Aantal huizen gezien waar we willen wonen én die te koop stonden: 3
– Aantal huizen dat te duur bleek: 3

Misschien toch eens heel specifiek posten hier wat we zoeken. Dan kunnen jullie een beetje voor mij zoeken en kan ik op mijn leeg gat in de zetel blijven zitten 😉

Eigenlijk ben ik al vijf jaar aan het uitkijken naar een huis. Voor zover je een driemaandelijks bezoek aan immoweb en af en toe eens bellen naar een nummer op een plakkaat “uitkijken” kunt noemen. Het hoeft dan ook niemand te verwonderen dat ik nooit iets gevonden heb.

De vakantie hebben lief en ikzelve echter besloten dat we iets ernstiger gaan worden in onze zoektocht. Gisteren al maar meteen gestopt aan een leuk huis in een fijne buurt. We waren er helemaal wild van: 5 slaapkamers (+nog 1 onafgewerkt), in behoorlijke staat, een klein stadstuintje op de Zuidkant. Maar jammer genoeg ligt de vraagprijs zo’n 50.000 euro boven ons budget. Denken we. Want eigenlijk weten wij niet zo goed wat ons budget is. We weten wat we hebben en wat we willen afbetalen, maar wat we daarvoor kunnen lenen en hoeveel kosten van notaris en schuldsaldoverzekering erbij komen: geen idee. Hell, het is al een wonder dat ik het woord “schuldsaldoverzekering” ken, vind ik.
Vanmiddag dus eens een telefoontje plegen naar De Immotheker, zodat we de mogelijkheden een keer in kaart kunnen brengen.

Ondertussen, Gentse lezertjes: hou uw ogen en oren open voor leuke huizen in uw buurt en laat ons iets weten als jullie iets zien….