Voor het archief…

Maandag
mezelf ingeschreven in de sportschool (ja, ik vind dat ook een prestatie)

Dinsdag
* conditietest – 15 minuten fietsen
* cross train ding – 15 minuten
* zitfiets – 10 minuten
* spieroefeningen voor benen

woensdag
* 2 keer 10 minuten zwemmen

donderdag
* zitfiets – 15 minuten
* cross train ding – 10 minuten
* powerplate les – 30 minuten

vrijdag
* zitfiets – 20 minuten
* cross train – 20 minuten
* handfiets – 5 minuten
* buikspieroefeningen
* oefeningen voor rug, armen en bovenlichaam.

Ik zeg u: die trilplaat, dat is echt niet normaal. Een half uurtje heb ik daar oefeningen op gedaan en had ik een hele dag door de ardense bossen gehold met een rugzak van 20 kg op mijn rug, ik was niet meer kapot geweest dan nu.

Sind maandag is het eindelijk zover: ik heb mijn eigenste fitness- en sportabonnement, all inclusive en voor Heel Veel Geld. Met mijn Wilcard Wildcard (ja, zo heet dat in mijn club) mag ik zoveel ik wil naar de fitness, groepslessen en zonnebank, mag ik op de trilplaat en in de sauna.

Ik heb, voor ik tot de aanschaf van het abonnement overging enig vergelijkend studiewerk gedaan, hier in de gezelligste stad van Vlaanderen. Ik had een paar criteria waaraan zeker voldaan moest zijn:
1. een niet-betalende privé-parking (in de winter met mijn nat haar door de nacht fietsen is echt geen optie)
2. de aanwezigheid van sauna en zonnebank
3. goede begeleiding (kinesisten. ik heb een slechte rug, weet u wel)
4. veel lessen op veel verschillende momenten.

Stadium kwam op basis daarvan als beste uit de bus.

Gisteren een conditietest afgelegd en vrijdag mag ik mijn trainingsschema voor de komende zes weken halen. Spannend.

Ik zit op het dakterras en ik realiseer me net dat deze week misschien de laatste van de zomer gaat zijn. En dat wij volgende zomer misschien al een huis gaan gevonden hebben en ik dus niet meer op het meest fantastische terras van heel Gent ga kunnen zitten.

Ik zal ze missen, mijn torens (boeken, belfort, sint baafs, sint jacobs), de sluis met de reigers, de schelde, het gravensteen, het MIAT en de passerende bootjes. Toch maar een huis in de straat zoeken, denk ik. 🙂

Fijn om te zien, dat Gentblogt ondertussen als schoolvoorbeeld geldt van een goede stadsblog. Wij zijn daar zelf ook zeer content van, dank u.
Matthias noemt voor de vuist weg een aantal dingen die hij denkt nodig te hebben. En ik dacht in de commentaren eens te schrijven wat ik denk dat het magische recept is voor een succesvolle stadsblog, maar eigenlijk is mijn eigen plek daar misschien een betere plaats voor. En dan kunnen de andere Gentbloggers misschien ook vertellen waaraan ze denken dat het ligt, dat het zo goed lukt bij ons.

Ik denk dat de redactie, de mensen dus, het allerbelangrijkste zijn. En dat die ondersteund moeten worden door wat organisatie.

1. Diversiteit
Gentblogt is meer dan een groepje webloggers. Recruteer by all means ook buiten de blogosfeer, want laat ons eerlijk wezen: de interesses van bloggers zijn weinig gevarieerd en daarmee vult men geen toegankelijk weblog. Zorg voor verschillende leeftijden, vrouwen en mannen, verschillende interesses en verschillende levensritmes (de gezinsmens naast de party people, de studenten naast de liefhebber van klassieke concerten)

2. Grote meningen
De meest geschikte redactieleden voor een weblog, zijn mensen met een moeilijk karakter. Zij die over alles een mening hebben en die zo nodig moeten verkondigen. Zij die het nodig vinden om de wereld toe te schreeuwen hoe fantastisch dat optreden wel was.

3. idealisme
Een stadsblog kan naar mijn mening slechts werken als de redactie enorm idealistisch en gedreven is. U verdient er niks mee, u wordt geregeld te kakken gezet, u stopt er veel energie in en u krijgt daar weinig schouderklopjes voor.
Op Gentblogt hebben wij resoluut voor de niet-commerciële weg gekozen en ik denk oprecht dat zulks de enige weg is die werkt.

4. liefde en vriendschap
Haha! De grote woorden zijn eruit. Iedereen die bij Gentblogt meewerkt heeft een overdosis liefde en vriendschap te geef. Wij zien onze stad graag, wij zijn allemaal maten geworden en we houden bij uitbreiding zeer veel van de wereld, de mensen en het leven zelve.

5. Disfunctionaliteit
Soms omschrijven wij onszelf als een zeer dysfunctionele familie. U heeft er geen gedacht van hoeveel keer per week wij hoogoplopende ruzies hebben en hoeveel keer wij daarna weer allemaal vriend worden. Het houdt de spanning erin.

6. online communicatie
Wij hebben een mailinglijst, een wiki en een planningslijst. Als er tegen de middag nog maar vijf mails op de lijst zijn verstuurd, dan beginnen sommige mensen mailtjes te sturen om te testen of het spel niet kapot is.

7. offline communicatie
Iedere maand is er een redactie-vergadering en tussendoor zien/horen de meesten elkaar ook nog af en toe. Op café, of op één of ander evenement.

8. vzw
Wij zijn een vzw, als legaal dinges. Dat helpt, dat alles geregeld is.