Alles van waarde is weerloos
Ons nieuwe huis, dat is daar koud en donker, wist u dat? Als ge dan daar drie kwartier wacht op iemand die komt kijken ivm. een offerte en dan blijkt die mens al een hele tijd geleden gebeld te hebben om te zeggen dat hij er niet zou geraken maar uw wederhelft heeft de telefoon niet gehoord, dan zijt ge niet content.
Als vriend D. dan cynisch opmerkt: “welkom in verbouwingsland”, dan ben ik persoonlijk gereed om geweld te plegen.
En hoera voor onze nieuwe video-camera!
De vrienden, de lezers, de mensen die foto’s en artikels opsturen, de Gentse Feesten-ploeg, de organisatoren waarmee we zo fijn samenwerken: als ik daar over begin na te denken, is het bijna niet te geloven wat Gentblogt na twee jaar is geworden. En dat allemaal dankzij het continue enthousiasme van een groep mensen die ik ondertussen tot mijn maten reken. En ik ben daar bijzonder trots op.
bruno, steve, dimi, els, huug, jeroen, jean-marie, katrien, joke, lien, michel, hans, patricia, peter DC, peter DP, steven C, steven N, cindy, tessa, teun, wouter, hendrik en an: jullie heersen allemaal zeer zwaar.
Daarnet hebben we onze poot onder een lening gezet van 25 jaar voor ons huis. Eigenlijk is dat een beetje gelijk trouwen: je belooft dat je 25 jaar lang samen aan iets gaat werken. Je tekent voor 25 jaar geluk en miserie, en dat doet een mens alleen maar als hij ervan overtuigd is dat er meer geluk dan miserie zal zijn. Een schone gedachte, toch?
Getrouwd voor de bank dus, met Jean Paul als ceremoniemeester.