dinsdagavond, 19.45h.
*houd vingers gekruist*
Dood van de stress ga ik. Echt waar. Mijn euforie van gisteren dreigt weer om te slaan, er is blijkbaar wel altijd iemand die moeilijk doet.
Ik ga zo blij zijn als alles eindelijk getekend is. Manmanman.
Hoe gaat het eigenlijk met dat huis van i. en haar lief, vragen sommige mensen zich misschien af. Wel, u bent niet alleen: ik vraag mij dat ook af. De laatste maanden zijn behoorlijk stresserend geweest voor een optimist als mezelve, en het ziet er nog niet naar uit dat alles achter de rug is.
Wijzelf zijn helemaal rond: de verhuisdag is vastgelegd, er is een verhuisfirma geboekt, er zijn nieuwe huurders gevonden (ja-ha. en moeilijk dat dat was), de huisbaas van dit huis is op de hoogte, we hebben een dakwerker die onmiddellijk na het bouwverlof aan het dak begint: alles ziet er goed uit. We hebben alleen nog steeds geen huis.
Twee maand geleden hadden we alles wat we moesten hebben: de lening goedgekeurd, de schuldsaldo ook, alles netjes binnen van de bevoegde instanties. En toen keek mijn papa op de papieren van het kadaster en zag hij Het ProbleemTM.
We hebben een huis gekocht dat eigenlijk de vroegere directeurswoning is van een fabriek. Er zijn dus eigenlijk twee percelen, van dezelfde eigenaar: het huis en de fabriek. 20 jaar geleden is het huis gerenoveerd en is men dat beginnen verhuren, en toen is er een muur geplaatst tussen huis en fabrieksterrein. Et voila: onze koer is ontstaan.
Bleek op het kadasterplan dat de koer eigenlijk bij het perceel van de fabriek hoorde, dus moest dat geregulariseerd worden. Anders zou de mens die ooit de fabriek koopt aanspraak kunnen maken op onze koer en dat zagen we gelijk niet zitten.
Een gezworen landmeter gezocht, de boel laten opmeten en uittekenen, en hopla alles terug naar de bevoegde instanties.
En sindsdien gaat alles traag. We wachten nog steeds op het akkoord van drie voorkooprecht-instanties in verband met de koer. En de klok tikt ondertussen: onze compromis loopt af op 25 mei, dus eigenlijk zou alles daarvoor moeten getekend zijn.
*zucht*
En voor de rest, met u alles in orde?
Als ge twee dagen hebt geprutst aan een draadloos netwerk om de laptop aan te sluiten en de desktop. En als de laptop werkt, maar de desktop niet. En ge hebt honderd keer geprobeerd en ge hebt bijna uw nieuwe schone router door de ruit gesmeten. Awel, op dat moment, dan weet ge wat u te doen staat.
Ge gaat naar de computerboer, ge koopt twintig meter kabel, ge steekt de kabel in de router, ge gooit die kabel van het tweede naar het eerste verdiep, pleurt hem aan de andere kant in de desktop en spreekt de profetische woorden “Neh. Internet. Enjoy.” tegen uw lief.
*zen*
Zie ook en ook.
Datum: 1 mei 2007
Volgnummer: 2007 – 3
Locatie: In Sint-Eloois-Winkel
De derde bbq van het seizoen: een tuin grenzend aan een wei met schapen en lammekes, een internationaal gezelschap (frans – braziliaans – westvlaams – en wij), veel eten en veel drinken.
Geheel onverwacht, na het optreden waarvan gisteren sprake, en dat was nog het leukst van al.