projecten

Ja! projecten

Doe-het-zelf-man.

Hij zit al ruim een week op de zolder nu. Af en toe komen er vrienden langs, en die gebruiker woorden als badders, kepers, OSB-platen en valiezen van 16. Ik hoor telefoongesprekken met zijn pa en mijn pa waarin de zelfde terminologie valt.

Iedere keer als ik bovenkom is er weer iets veranderd. Er hangen dampschermen, nu. Er is PU-schuim gespoten in de laatste kieren. Er hangen al een aantal latjes om de gyproc op te vijzen. En ik, ik ben vooral onder de indruk van zoveel handigheid. Hij ziet er niet uit als een doe-het-zelver, maar blijkbaar zit het er dus wel in. How cool.

Ja! projecten

Een pakje uit den Ameriek.

Mijn postpakket is aangekomen en de inhoud is al op de muur gekleefd. Nu nog wachten op de foto van Hans die ik besteld heb en dan is mijn bureau eindelijk af. De foto’s en the making of komen er dus aan, jawel.

projecten

I am the rasta of renovation.

Ja, ik weet het. U heeft nog iets van de boekenkasten te goed, en iets van de slaapkamer, om van het dak nog maar te zwijgen. Maar u zult het mij vast niet kwalijk nemen dat ik dezer dagen geen tijd heb om foto’s te ordenen, op te laden en te becommentariëren. Edoch: ze zijn er, en ooit krijgt u ze. Het wordt denk ik een werkje voor druilige herfstavonden.

Vanmiddag echter, daar waren de fotoresultaten overzichtelijk, dus opgeladen voor Tom “‘broek af, tetten bloot, hollandse hoeren” zou kunnen zeggen.

We hebben een plafond afgebroken op één van de kleine kamertjes, en ik moet zeggen: great fun. Ge moogt een coole bril opzetten en een oude rastamuts. En dan moogt ge met een koevoet hard slaan op het plafond en gipsplaten naar beneden trekken. Dat maakt lawaai, er is veel stof en puin en ge wordt er pokkevuil van. Maar het is dus wel wijs om te doen.
Dat opruimen achteraf. Veel minder, zeg ik.

Alleszins: how cool did we look, maat?


We are the coolest renovators. Ever.

Alle foto’s in slideshow of gewoon hier natuurlijk. De na-foto komt morgen. Als al het stof weg is.

projecten

Nefast.

Nefast voor de feestvreugde is dit, op deze anders perfecte zondag. Vooral als kort daarna nog een zoon aan de deur staat die het telefoonnummer van de dakwerker eist om het hem “eens te vertellen”. We hebben hem wat kunnen kalmeren, denk ik, maar ik was helemaal van de kaart daarna.

Erg voor die mensen, ook. Ik hoop echt dat morgen alles al opgelost geraakt en dat de schade een beetje meevalt.