Sommige mensen zullen de afgelopen maanden misschien gedacht hebben: Mijn god, die ilse kan nogal een eind zagen over die verbouwing, zo erg kan het toch niet zijn?

Wel. Ik schrijf niet alles op het interwebs, weet u. Zoals bijvoorbeeld: op 16 augustus 2008 werd onze achtergevel eruitgehaald. Op 23 oktober 2008 werden er ramen geplaatst. Dat is exact 70 dagen met een gapend gat op de plaats waar eens een muur was en waar nu grote schuiframen zitten, van plafond tot vloer.
Zonder achtergevel, lieve kijkbuiskindjes, leert een mens dat er veel geluiden lijken op dieven, in de nacht. En zonder achtergevel leert een mens de geneugten van het Belgische weder ten volle kennen. Als het koud was buiten, dan was het koud in ons huis. Als het stormde buiten, dan stormde het in ons huis.

En neen, er was geen plastiek, er was geen isolatie of beschutting. Eerst omdat de plak- en metsel- en vloerwerken nog volop bezig waren. Daarna omdat we dachten “ze zullen volgende week wel komen”.

Ik zeg u: er zijn weinig dingen die u blijer kunnen maken dan beschutting na 70 dagen openheid.

1. Koken. andere dingen dan wok en microwave-zaken. Pasta, dingen voor in de oven, stoofpotjes
2. Ruimte. Als er een verdieping van uw huis wegvalt, dan is alles opeens zo beperkt. Punt drie hangt daarmee samen.
3. Orde. Niks heeft zijn eigen plaats, er zijn geen kasten genoeg om alle spullen in te stoppen. Ik heb geen bureau, want daar staat de frigo en de zetel opgeslagen. Dus ik werk aan de tafel waar we eten.
4. Stilte. Er is altijd gerommel in huis, hoe rustig onze bouwers ook zijn. Gerommel van zeven uur ‘s ochtends
5. Warmte. Het is nog steeds koud in huis, hoewel we in aparte kamers al kunnen verwarmen.

Goed jong. Er wordt momenteel geplakt, de afspraken voor verwarming, vloeren, loodgieterij enzovoort zijn gemaakt. Het opbouwen is begonnen en we zijn nog steeds content van onze aannemers. Het is natuurlijk ook een tijd van relativeren: eerst kunt ge niet tegen stof, en na een paar weken zijt ge blij als er geen zand in uw bed ligt als ge gaat slapen.

En oh, het valt wel mee. Er zijn zelfs voordelen: in slaap vallen voor televisie en hopla, ge ligt al in uw bed. Alles is heel dichtbij: nauwelijks een paar stappen om een kop koffie te halen.

Maar aan de andere kant: ik kijk zo uit naar de dag dat ik ‘s ochtends opsta en naar beneden ga, door onze nieuwe deur, over onze nieuwe plankenvloer naar onze nieuwe keuken. Om daar een kop koffie te maken, die ik zal opdrinken aan onze nieuwe tafel. Aan de nieuwe ramen, met mijn rug tegen de nieuwe verwarming. That will be so cool, maat.