projecten

Eddie-status.

10/06/2009

Week 32 en nog niet walvisdik, terwijl ik dat wel had gevreesd. Heel zwanger, dat wel, maar ik werd nog niet opnieuw de zee ingeduwd na het zwemmen op vakantie (dank u Tom). Misschien is een gewichtstoename zoals de mijne voor u al gigantisch te noemen, maar ik had verwacht dat ik nu al 20 kg extra zou aflezen op de weegschaal. Dus we kunnen gerust spreken van een meevallertje. Als mijn bekken zo instabiel niet zou zijn, mijn rug zoveel zeer niet zou doen en ik niet zo pokkemoe was, ik zou zowaar een vreugdedansje doen. In plaats daarvan zal ik in mijn hoofd even met wat serpentines gooien. Imaginaire confetti, daar hebt ge namelijk minder opkuis aan. Denk daar maar eens over na, stad Aalst.

De baby stelt het ondertussen goed en groeit uitstekend, dank u. Zo uitstekend zelf dat we morgen een glucosetest moeten laten doen om te kijken of ik geen diabetes heb. Ik gok zelf van niet en dat het gewoon een uit de kluiten gewassen boorlingske wordt, zoals zowat alle klein grut aan mijn kant van de familie.
Maar er moet toch even vanalles geprikt worden. Het afgrijselijke nieuws dienaangaande is dat ik niks meer mag eten of drinken vanaf vanavond. Niks. Terwijl ik de laatste maanden bij alles dat eetbaar is, in reflex methodes ontwikkel over hoe het voedsel in kwestie het snelst en efficiëntst in mijn mond kan verdwijnen. Vraag het maar aan mijn lief: als u op restaurant uw vork even neerlegt, ga ik er deze dagen van uit dat u klaarbent met eten en dat ik de rest van uw bord mag hebben. Is dat hebberig? Ja. Maar aan de andere kant: weegt het kind in uw buik al twee kilo?

Vanmiddag hebben we nog even contact gehad via het blurry scherm van de echo, maar ik word tegenwoordig meerdere malen per dag/uur/minuut herinnerd aan haar aanwezigheid. De ene keer met een keiharde maar ongetwijfeld liefdevol bedoelde schop halverwege mijn linkerzij. De andere keer door een constant gefriemel aan de binnenkant van mijn buik, waarbij ik beelden krijg van het kleine mormel terwijl ze probeert vlechtjes te maken met de bloedvaten van de moederkoek. Mijn fantasie stelt het nog steeds uitstekend, jawel.

Deze nacht heb ik gedroomd dat henk een puppy had gekocht. Zo’n beagle puppy. De kat was er vreselijk bang van. En ik vraag me af of mijn onderbewustzijn me iets wil vertellen.

projecten

Van de living – aflevering twee (die met the minor setback)

05/06/200905/06/2009

Deel 1 hier.

Dus. Ge hebt uzelf een huis gekocht, en ge hebt ook al helemaal in uw hoofd hoe ge de jaren tachtig eruit gaat breken en het huis helemaal van-deze-eeuw gaat maken.
En dan woont ge een maand of zes in uw huis en wat blijkt: het donkerbruin dat (vers bij aankoop waarschijnlijk) op de onderkant van de muren was gezet, wordt op sommige plaatsen een beetje donkerder. Vocht! De horror van elke stadsbewoner!

Ge vloekt eens luid en dan legt ge u neer bij de feiten en begint te lezen: injecteren, zeggen de experts. Of cementeren. Ge besluit tot allebei. Na het aanvragen van een aantal offertes besluit ge het gewoon zelf te doen, want die 15000 euro, daar wilde ge graag een schoon keuken mee zetten.

Dus ge geeft uw sterke man een boorhamer.

(ja, ik heb ook geholpen, natuurlijk)

Als het plakwerk weg is, dan boort ge om de zoveel centimeter gaten ( meet uw muren. echt. meet ze. ), stopt er een paar liter siliconen in en ge laat alles een maand of zes drogen.

regiolect

Taalverrijking.

31/05/200907/01/2016

Mijn lief bedenkt hier nieuwe uitdrukkingen in het Noorden van Spanje. Gisteren bijvoorbeeld, deze, waar ik tien minuten onbedaarlijk mee heb gelachen.
(We zaten aan de kade tapas te doen en de toeristen flaneerden enthousiast voorbij, heulemaal klaar voor een boeiende zaterdagavond: gekapt en gelakt, vol blingbling en aangepaste outfit galore.)

“kijkt jong, die madam haar kabas is veel te klein voor haar commissses”

ik ga dat vanaf nu dagelijks gebruiken, die zin.

projecten

Er was eens een huis – deel 1.

25/05/200923/05/2009

En in dat huis: een living en een keuken. Verbouwd in de jaren 80 en toen met de schoonste materialen ingericht. Jammer genoeg zijn de jaren 80 wat ons betreft interieursgewijs *niet* aan een come-back toe. Dus er werd al snel besloten dat we het hele gebeuren grondig zouden verbouwen.

Geen na zonder voor natuurlijk. Dus vandaag krijgt u een voor.

De koepel en de schouw, die vonden we wel mooi.
De vloer daarentegen: een mens zou van minder zeeziek worden.

projecten

Het Project.

07/05/2009

Het is ondertussen al meer dan vier jaar dat het bestaat, dat project van ons. Al vier jaar lang levert een enthousiaste redactie-bende artikels van allerlei aard: we hebben cultuur, erfgoed, culinair, muziek, politiek…vanalles. Niks dan lof voor mijn mede-redactieleden, die het dag na dag toch maar doen.

Sinds kort is er echter meer. Gentblogt begint meer en meer te verbreden, heb ik de indruk, en krijgt een steeds ruimer maatschappelijk draagvlak. Er komen steeds meer mensen die af en toe eens iets schrijven waar ze veel over weten, en de onderwerpen worden steeds diverser. Er wordt samengewerkt met collectieven en fotoclubs. Er is meer muziek dan ooit sinds er wekelijks een uwged8 is, die van commentaar en tips wordt voorzien door een wekelijks wisselende kenner. Er zijn ook vaak interviews met de groepjes die in uwged8 staan. Groepjes die elders weinig aan bod komen.
Er zijn uitgebreide recensies van optredens, waar we — niet gehinderd door beperkingen in aantal tekens of eisen van adverteerders — ruimte hebben voor nuance. Er is plaats voor interviews over misschien niet de meest sexy maar daarom niet onbelangrijke verkiezingen. En er is vanaf morgen een jongedame van de Stad die in Zuid-Afrika in onze zusterstad het beleid leert kennen, die een dagboek bijhoudt voor ons. Om maar een paar dingen te noemen.

Met alle respect voor de echte journalisten, en voor de kwaliteit die zij brengen, maar soms is het niet slecht om verder te kijken dan uw neus lang is. Inderdaad ja, het is tegen u, Desmet. We zijn misschien geen journalisten, maar er zijn weinig plaatsen waar ik bijna dagelijks zoveel nieuwe dingen leer als op ons eigen Project.