Disclaimer.
Bon. Dus. Maskers af, dat hadden we zelf beslist. Maar welk masker, gedomme? Ik gooi al acht jaar mijn leven, met bijhorende foto’s, op het interwebs. En ik ben nooit geschminkt, dus veel masker valt er hier niet af te zetten. Behalve dan dat ik totaal niet graag gefilmd word. Niks ongenadiger dan video, vind ik persoonlijk. Everyone looks like an idiot on video. Daarmee dat ik het toch maar gedaan heb.
Normaal gezien was het plan om er een peter-van-asbroeck-voice-over over te zetten, maar mijn computer wilde niet mee en ik ben te lui om uit te zoeken hoe ik dat kan oplossen. Wijven en techniek, het wordt nooit wat. Enfin. Deze ochtend besloot ik het idee af te voeren, en schreef ik de post hieronder. Maar vanavond plakte ik een streepje Beegees over het geheel, en kijk: u krijgt het toch. Denk er de voice-over gewoon bij. Hij was ironisch.

Make-uptutorials op youtube. Ik wist tot voor een paar dagen niet eens dat het bestond, en toen gebruikte zij een woord dat ik niet begreep (en nu al weer vergeten ben), ik smeet google open en hopla: de ontdekking van de avond. Anderhalf uur kwijtgemaakt met het gefascineerd kijken naar meisjes die zichzelf mooi maken en ons vertellen hoe dat moet.

Als ik wat meer tijd had, en geld om al die spullen te kopen, ik zou het allemaal uitproberen, maar dat kan niet: ik moet mijn tijd zonodig loos maken met facebook en youtubefilmpjes kijken.

Enfin. Het is helegans hip, dus u kent mij dan: hypster i. is a hypster en moet ook een tutorial. Het is niet zonder enige trots dat ik u voorstel: mijn ochtendritueel. Voor u in een tutorial gegoten.

Werelden zullen voor u opengaan bij het ontdekken van alle state-of-the-art producten die ik u ga leren kennen. Your life will never be the same. Zes tips die alles zullen veranderen.

Soms denk ik na over hoe het leven er zou uitzien als ik meer mijn best deed. Ik zou er altijd fris en monter uitzien, en mensen zouden opmerken dat ik groene ogen heb en dat die best ok zijn. Ik zou vijf kilo minder wegen, en ik zou sportief zijn en afgetraind. Mijn kapsel zou hip, strak en onderhouden zijn. Ik zou een babe zijn, ik weet het zeker.

Maar we zijn daar eerlijk in: er zijn al zoveel dingen waar ik mijn best in moet doen, dus voor uiterlijk is er geen energie meer over. Ik ben precies een editor, ik: WYSIWG. Ik durf dat dan als authenticiteit te omschrijven, maar eigenlijk is het vooral gemakzucht. Ik heb geen make-up, ik ga twee keer per jaar naar de kapper en ik heb mij daarbij neergelegd. Het is zo, en het is niet anders.

Wat ge ziet is dus wat het is. Beter dan dat gaat het niet worden. Slechter wel, als u me van iets dichter kent. Want er zijn dingen die ik reserveer voor een select publiek.
Als u ooit onverwacht bij ons langskomt, heeft u veel kans dat ik een trainingsbroek of pyjama aanheb. Als ik niet onmiddellijk mompel “ik ga efkes iets anders aandoen”, dan mag u ervan op aan dat ik u als een maat zou omschrijven.
Als u ooit bij mij in de zetel heeft gezeten en ik trok ongegeneerd een deken over mijn benen, dan ook.

En als u mij al heeft zien schreien en mijn betraande gezicht werd niet onmiddellijk met verstopt door een vlucht naar het toilet, dan mag u concluderen dat u bij tot dichtste intimi behoort.

What you see is what you get. Some people get a little bit more.

Vroeger. Lezen dat ik deed, man. Iedere week minstens twee boeken, als kind zelfs ongeveer een boek per dag. Maar het lijkt de laatste jaren alsof ik er gewoon niet meer aan toe kom. I blame the child, en het feit dat ik in mijn huidige job 24 uur per week moet werken en dus nauwelijks vrije tijd overheb. Er is ook altijd wel iets te doen, te lezen op het internet, te zien op de lichtbak,…Dus lees ik de laatste jaren enkel nog in de vakantie. Droevig, dat is het.

In januari heb ik een boek gelezen, echter. Ik was even verrast als u, jazeker. Ook februari heeft al een boek gehad, dat nu zowat uit is. Een aanrader, alweer, net als dat van januari. En nu zoek ik een boek voor maart. Want dat is mijn voornemen: ik ga elke maand een boek lezen vanaf nu.

Ik ben er nu ongeveer uit wat het moet zijn, mijn maandelijkse boek, en u mag mij helpen:
– niet te dik, want dan geraak ik ontmoedigd, en het boek moet op mijn nachtlampje kunnen liggen ook.
– in het Nederlands of het Engels. Mijn Frans is niet goed genoeg om vlot te lezen. Ik lees bij voorkeur geen vertaalde dingen, maar als het een goeie vertaling is, dan wil ik wel een uitzondering maken.
– geen echte chicklit. Ik lees wel chicklit, maar dan in het bad of aan het zwembad en meestal in zowat één ruk. Verhalen over de lifde mogen wel, natuurlijk.
– niet te ingewikkeld, want ik lees dus enkel in het laatste kwartier tot half uur voor ik ga slapen, en dan ben ik moe en dan wil ik onmiddellijk weer in het verhaal zitten zonder keihard na te moeten denken.

Dus: gilt u maar in de commentaren!

Met het eerste straaltje zon en het gekwetter van de vogels in de spar achter ons terras verschijnt het elk jaar opnieuw: mijn jaarlijkse huishoudkriebel. Ik zeg jaarlijkse, en ik bedoel jaarlijkse. Het is dus een kwestie van deze kriebel nuttig aan te wenden, want als ik hem nu negeer is het weer voorbij tot in maart 2013.

En dus mest ik kasten uit. U hoeft dat niet letterlijk te nemen, maar zo heel figuurlijk is het ook weer niet. Mijn huis is meestal netjes, maar gelieve de kastdeuren niet open te trekken, weetwel.

Dit jaar heb ik een extra motivatie: eind maart houden we een garageverkoop in haar garage. Alwaar u bijvoorbeeld uw keuze zult kunnen maken uit een stapel nooit gedragen jeansbroeken-van-dure-merken. Gewoon omdat ik te vaak denk: oeh, ik zal wel vijf kilo vermageren, en dan kan ik wel in die broek. Silly me.