En toen leunde ik even tegen een stoel, omdat ik dacht anders flauw te vallen, en voelde de tranen prikken in mijn ogen. Ik belde mijn lief, zei lelijke hysterische dingen en hing op. Ik haalde de stofzuiger boven, zag dat die vol zat en de filter verstopt en vloekte twintig minuten lang boven de container om hem open te krijgen.

Tegen dan had ik al zoveel gevloekt, was ik zo vuil en had zoveel tranen verbeten dat ik een beetje moest lachen om mijn eigen miserie. Ik verontschuldigde mij bij mijn lief, en stofzuigde en dweilde de enige ruimte in ons huis die bewoonbaar is.

Ohere schaap, denkt u nu. Wat een miserie, en dat MIDDEN IN D’EXAMENS. Bedankt voor die lieve gedachten, maar het is niet nodig, want vandaag ben ik blij. We give you: progress.

Check out het extra verdiep, maat. (vorige aflevering)

Maandag worden de vloeren afgeschuurd, daarna gaan ze in de olie en dan komt er een berging ook.

Wat ik daarnet bedacht. Vijf jaar geleden zaten wij in exact dezelfde rommel als vandaag. Kijk maar: dag op dag, vijf jaar.

Bedenkingen daarbij:
– wij wonen hier deze zomer dus echt al vijf jaar, mensen. Dat is superlang.
– het voorspelde langetermijnproject is er eentje geworden.
– alles wat we de afgelopen vijf jaar hebben gedaan qua verbouwingen: it totally rocked.
– ik ben daar superfier op, dat we dat allemaal doen en kunnen. En dat we zoveel geholpen worden door onze familie en al.
– ik ben gigantisch blij dat we deze keer wel een deel door een aannemer kunnen laten doen.
– als we ooit nog eens een huis kopen dan moet het af zijn voor ik erin ga. Allez, i., zo nog een beetje schilderen terwijl ge er al in woont, wat houdt dat nu in. NEEN! AF!
– niet dat het vorige aan de orde is, want ik woon hier vreselijk graag.
– vijf jaar geleden rookte ik niet en het lief wel.
– verbouwen zonder kindjes is precies toch wat evidenter dan met. Alhoewel de mini dus absoluut geen probleem heeft met de rommel.
– ik denk dat het vorige vooral komt omdat ge niet ongeneerd vier dagen na elkaar frieten of pitta kunt afhalen in uw besmeurde kleren, om elf uur ‘s avonds, als ge kinders hebt.
– mijn job is echt veel zwaarder geworden de laatste vijf jaar. Ik snap echt niet hoe ik dat toen deed.
– ik ben reuzebenieuwd of ik binnen vijf jaar op 7 juni ook aan het verbouwen zal zijn. Waarschijnlijk zullen tegen dan de kamers al eens herschilderd moeten worden, zeker?

Elke dag wordt ons huis een beetje kleiner. Eerst viel mijn bureau weg, wegens opslagruimte voor het grief van de gang. Toen het lief zijn bureau als opslagruimte voor het grief van de kleine kamertjes. Ondertussen is de gang boven niet te gebruiken, want daar staat grief. En de inkomhal is nu ook afgeplakt en klaargezet om af te breken.

Blijft over: de woonkamer, onze slaapkamer, de slaapkamer van de mini en de badkamer. Het toilet beneden is voorlopig nog bruikbaar en bereikbaar, maar daar komt volgende week verandering in. En de week nadien gaat de badkamer eruit.

Ik tel af en bijt door. Maar manman, dat is lastig.

We gaan daar eerlijk in zijn: ik had die vuijlstekes nooit hun aannemer aan de hand mogen doen. Stijn is een chiromaat van vroeger van mij, dus ik had slimmer moeten zijn en eerst onze eigen verbouwing doen. Maar neen, ge zijt vriendelijk, en ge raadt de mensen iemand aan, en dan blijkt dat het allemaal veel meer werk is dan voorzien. En ondertussen zit gij uw nagels af te bijten omdat ge de volgende op de planning zijt en vreest dat ze nog dertig jaar werk gaan hebben bij hen. Minstens.
Maar kijk, alles kwam goed, en vandaag is de artenova-posse bij ons gestart. Dus kunnen wij ook eens van verbouwingsblog doen!

Zo hebben we onze derde verdieping gekocht, in 2007. Samen met de rest van het huis, natuurlijk, maar we hebben de boel daarboven altijd een beetje genegeerd.
Er waren twee kamertjes: een donker en een bleek. En een overloop. Deurtje, deurtje, muurke, muurke. Kotterij, quoi.

(more…)