Er zitten tientallen stukjes in mijn hoofd, dingen waar ik nog over wil schrijven en dingen die ik dringend een keer moet vertellen. Maar ik kom er niet toe.
Ik puzzel me te pletter aan de woorden en ik doe dat niet graag. Schrijven is alleen maar leuk als het in één keer uit je hoofd gevloeid komt, via je vingers naar het toetsenbord. Als een onhoudbare stroom van woorden die vanzelf in de juiste volgorde staan.
Als ik echter moet beginnen nadenken over zinsconstructies en vocabularium, dan is de lol er snel af.
Bovendien zit er vanalles in mijn kop dat mijn aandacht afleidt van mijn interesse in het triviale en net dat heb ik nodig om stukjes op Kerygma te schrijven.
Ik puzzel aan het examenrooster. En ik stel in mijn hoofd al vragen op. Ik kan me bijgevolg niet concentreren.

Misschien eerst een die andere dingen aan de kant krijgen en dan een nieuwe poging doen.

Het wordt dringend: Ford Feest moet de deur uit en dient vervangen te worden door een nieuw exemplaar. Niet dat mijn lieve schat versleten is, hoor, maar ik wil nu graag een exemplaar dat meer dan 25.000 euri kost.
Met een eenvoudige wagen in Vlaanderen rondtuffen is immers nauwelijks nog doenbaar. Ik heb dringend nood aan een Mercedes, BMW of 4×4 met lederen interieur. Niet voor de wagen zelf, want die interesseert me eerlijk gezegd geen bal, maar wel voor de upgrade van het rijbewijs en de aangepaste wegcode die je krijgt bij een echt dure auto.

Want misschien wist u het nog niet, maar het is wel degelijk waar: als uw auto genoeg geld gekost heeft, dan gelden voor u andere verkeersregels. Zo hoeft u geen rekening meer te houden met voorrang van rechts en wordt, als u van links komt, het zeer handige “voorrang van grote auto” ineens de enige verkeersregel. Snelheidsbeperkingen, die zijn er niet langer voor u. En u hoeft ook niet meer mee te werken aan het rits-principe. Verder kunt u ook aan een rotsnelheid de file voorbijrazen op de pechstrook / het fietspad / het rijvak van de tegenliggers.
Richtingaanwijzers, die hoeft u niet meer te gebruiken. En u mag kleven aan andermans bumper zoveel u wilt. U hoeft niet meer te stoppen voor een zebrapad en u mag extra gas bijgeven als het verkeerslicht op oranje springt.

Verder komt een echt dure auto met een heleboel handige opties. Telefoneren is zeer handig in zo’n auto, want als u een beetje over en weer zwenkt dan bent u groot genoeg zodat iedereen u kan opmerken.
‘s Nachts, op onverlichte autostrades, kunt u gerust uw grote lichten aansteken. Grote lichten van dure auto’s hinderen immers uw tegenliggers niet.
En tot slot is er ook de handigste optie aller tijden: als u de vier pinkers van uw grote auto aanzet dan mag u parkeren waar u maar wilt, uw auto wordt dan namelijk als bij toverslag onzichtbaar en hindert niemand!

En trouwens, mevrouw of meneer die hier aan onze deur een vuilzak of twee in het water heeft gekieperd deze nacht waardoor het hier al drijfvuil is wat de klok slaat: heeft u nu werkelijk geen manieren?
Schaam op u, een vloek op uw nageslacht en ik hoop van ganser harte dat de milieupolitie u vindt en u vijfdubbel beboet.
tsss.

Deze nacht ging de tijd nog sneller voorbij dan gewoonlijk al het geval is: opeens zat ik om vier uur nog aan de toog in den Bal Infernal, terwijl ik het voornemen had gehad om eens vroeg slapen te gaan. Een optreden in Oostmalle, een feestje met een dansende Braziliaanse (met pluimen in heur gat), een vertrouwde barkruk en de verandering van het uur hebben daar anders over beslist.
Ik ben één van die janetten die daar dus last van heeft, van die uursverandering. Mijn ritme raakt er volledig van in de war en ik voel me nog chaotischer dan anders. En dat terwijl ik normaal gesproken nu niet echt een regelmatige manier van leven heb.
Als ik dus de komende weken klaag dat ik moe ben, mensen afsnauw en van de eerste de beste mug een uit de kluiten gewassen Afrikaanse olifant maak: u weet hoe het komt.