Ik heb al het hele weekend tandpijn en ik heb teveel pijnstillers genomen en ik ben er helemaal suf van en mijn kaak staat dik en het doet pij-ijn en ik moet antibiotica nemen en dat is niet wijs want ik word daar een beetje ongemakkelijk van en al.

bah bah bah.

Er wordt wat afgetrouwd, de laatste weken in Gent. Als je door de stad loopt, dan zie je het ene koppel-met-fotograaf na het andere. Gent is immers een idylische stad, dus het is leuk foto’s nemen alhier.
Edoch: een paar kleine tips:

– een koppel in trouwkledij, elkaar voorzichtig zoenend op de graslei: hebben we dat onderhand nog niet gehad, eigenlijk?
– met een roze trouwkleed ziet u eruit als een grote mon cherie-bonbon.
– bruinen zonder zon geeft een oranje effect. In combinatie met uw witte jurk: de beschimmelde wortel-look
– voorloopkindjes zijn leuk, maar moeten die nu werkelijk altijd in jurkjes met grote roze strikken of hemdjes met een plastron/strik. Dit is de 21ste eeuw, gedomme.
– spontane foto’s krijg je niet (neen, echt niet) door, op aangeven van de fotograaf, onder de rok van uw wederhelft te gluren.

Aan de zorgvuldig geschminkte donkerharige juffrouw met de lange lichtroze gelakte nagels, die deze ochtend omstreeks half negen ter hoogte van de Lange Boomgaardstraat te 9000 Gent haar lege *glazen* frisdrankflesje uit het raam van haar zwarte VW Golf keilde:

Ten eerste: de auto achter u kon het flesje niet ontwijken en heeft het dus in duizend stukjes gereden. Ik was het meisje op de fiets daar vlak achter. Ik heb nu kleine wondjes op mijn benen van het wegspattende glas.
Ten tweede: als vanavond mijn banden blijken lek te zijn door uw glasscherven, dan kom ik morgen daar op dezelfde plek staan om u welgemeend mijn middelvinger te tonen.
Tenslotte, geheel niets terzake doende, maar het mag al eens gezegd worden: Mejuffer, u bent een asociaal kalf.

Gisteren was ik me nog maar eens aan het ergeren aan een aantal commentaren op Het Project. Soms wordt daar immers een hoop afgezeikt: brengen we foto’s van een nieuw zonnebloemveld in het Citadelpark, dan schrijft men “Voer voor vandalen en spelende kinderen. Dat veld zal geen week meegaan”. Schrijft Huug een stukje over het zwembad en dat het leutig was, komt er als commentaar “met de nogal waanzinnige openingsuren van de zwembaden mag je al blij zijn dat je sowieso ooit nog \’ns in het water als je er zelf zin in hebt.”

En ik weet, het is niet schoon van mij, maar ik ben dan het soort mens die zich daar blauw aan ergert en die aan de ontbijttafel dingen zit te roepen als :“Wat is er godverdomme aan de hand met de mensen, zo zeiken?” (en ik roep nog dingen dan, maar die zijn niet geschikt voor publicatie, vermoed ik).

Mijn lief kijkt dan op van zijn gazet en spreekt troostend: “ah, zoet, ge weet toch wat er die mensen te wachten staat? Zich zo druk maken en zo ontevreden zijn: dat is onvermijdelijk een maagzweer op hun dertigste, een depressie op hun veertigste en een hartinfarct op hun vijftigste.”

Ik ben dan maar gestopt met mij er druk in te maken. Ik heb geen zin in een maagzweer.

Volgens het zeven-dagen-weerbericht van de Bodemkundige Dienst van België zal het weer binnen zeven dagen evolueren naar “normaal” voor de tijd van het jaar.
Op vrijdag 2 juni wordt het, volgens de huidige voorspellingen, 18,6 graden en zal er slechts sprake zijn van lichte neerslag.
Ik *weet* dat het niet echt goed nieuws is, maar het is al iets. En met een beetje geluk is vrijdag 2 juni echt het beginpunt voor een nieuw Vlaamsch seizoen: de vroege zomer.