Ik weet niet of u een website hebt, meneer, en ik ga er ook niet naar op zoek. Het interesseert me niet en ga u überhaupt niet linken, meneer, want dat verdient u niet. Ik ga zelfs uw naam niet zeggen, want u bent het eigenlijk niet eens waard dat iemand zou weten wie u bent. U herkent uzelf vast wel, als u dit leest.
En u zult dit ongetwijfeld lezen. Ik weet dat u hier rondhangt, geniepig glurend van achter de hoek, op zoek naar vuiligheid waarmee u uw perverse drang om mensen te kwetsen kunt bevredigen.

Ik ga hier geen gemene dingen over u zeggen, hoewel dat gezien uw fysieke gestel en uw bekrompen karakter wel heel gemakkelijk zou zijn en ik in mijn hoofd honderden opmerkingen heb die u wellicht zouden raken en misschien wel pijn zouden doen.
Ik weiger me echter tot uw niveau te verlagen.

Het enige wat ik kwijtwil, meneer, is dat u zielig bent. Uw drang om mensen doelbewust te raken en het duivels genoegen dat u schept in uw vuilbekkerij over iemand die u niet eens kent, maakt u een lelijk mens.
Ik heb medelijden met u, meneer. Het moet triest zijn als de geneugten van uw leven op zulk een negativiteit gebaseerd zijn en als u uw voldoening en vreugde moet halen uit dat soort fratsen.

Misschien moet u eens een hobby nemen.

Allez, dat kan toch niet meer zijn?

via Stijn.

Ik heb vandaag alweer een postje geschreven dat ik niet ga publiceren. Ik maak me de laatste dagen namelijk altijd maar kwader op de programma’s van bepaalde partijen voor de gemeenteraad (we zijn daar veel mee bezig ikv. het project, inderdaad) en ik had daar weer een heel epistel over geschreven.
De koleire is er dan een beetje af, eens ik het allemaal heb ingetikt, en dan begin ik te denken dat ik beter niet kan publiceren.

Om verschillende redenen eigenlijk. Ten eerste heb ik geen zin om mijn weblog weer als forum te laten gebruiken door Séraphin en zijn trawanten om hun vieze ideeën te spuien. Ten tweede heb ik het gevoel dat het altijd een beetje preken voor eigen kerk is, en zoveel maakt dat eigenlijk niet uit, denk ik dan. Ten derde heb ik schrik van die gasten. En tot slot ben ik ervan overtuigd dat die mannen *weer* veel stemmen gaan halen. Niet omdat ze een programma hebben. Niet omdat ze een lijst vol bekwame mensen hebben. Wél omdat de gebuur zijn muziek te luid staat. Of omdat die Turk van hierachter zijn Mercedes wel met drugsgeld zal gekocht hebben. Omdat ze ze beter allemaal terug zouden sturen ipv ze hier kindergeld te geven. Omdat het park, daar aan de overkant, er donker uitziet en het er vast onveilig is. Omdat de stad het trottoir niet wil verbreden/versmallen/in het knalpaars schilderen gewoon omdat ik dat graag zou hebben. Of omdat alle politiekers zakkenvullers zijn en omdat ze toch allemaal hetzelfde zijn, die klootzakken.

En ja, ik maak mij daar druk over.
En ik word daar moedeloos van.

En toch schrijf ik niet alles wat ik erover denk. Erg hé?

Zaterdag bloemen gekregen van Lien en het radiofonisch instituut. Zeer mooie bloemen, van mijn favoriete bloemenwinkel.
De afgelopen 24 uur heeft Santa Boogie de vaas al drie keer omvergetrokken, zodat de hele keuken kleddernat ligt.
Want in een vaas, daar zit water. En water is fun voor katten, weet u wel.

*zucht*

Michel heeft overmaat van gelijk.
Die helmen en zwaarden, dat is helemaal belachelijk. En ik zei het gisteren nog tegen mijn lief:

Ik kan het niet genoeg herhalen, maar er staat echt een maximumleeftijd op twee staartjes in uw haar dragen. 15 jaar ofzo.

Wacht maar. Ge zult hier binnenkort eens zien wat een campagne is.

🙂